ترومبوز سینوس های وریدی مغزی

ترومبوز وریدهای مغزی برای اولین بار در سال 1825 گزارش شد. اهمیت تشخیص به موقع آن این است که با درمان زودهنگام، می توان از مرگ بسیاری از بیماران جلوگیری کرد. همچنین شناخت علت زمینه ای، پیشگیری این کسالت را میسر و ممکن می سازد. میزان بروز واقعی ترومبوز وریدی به طور دقیق مشخص نیست.
این مطالعه توصیفی از آذر 1384 تا آذر ماه 1385 در بیماران مراجعه کننده به اورژانس اعصاب بیمارستان قائم (عج)، انجام شد.تمام بیمارانی که با علایم بالینی وجود افزایش فشار داخل جمجمه و علائم عصبی روانی مبهم همراه با ادم پاپی مراجعه کردند، بررسی شده و سی تی اسکن و ام آر آی مغزی برای آنان درخواست گردید. در صورت شک به ترومبوز سینوسهای وریدی، به وسیله ام آر ونوگرافی مغز تشخیص قطعی داده شده و بیماران تحت بررسی های تکمیلی و درمان قرار می گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. بیماران بعد از ترخیص به مدت 3 هفته متوالی در درمانگاه اعصاب بیمارستان قائم(عج) ویزیت می شدند.
از مجموع 20 بیمار مورد بررسی، 70 درصد مونث و 30 درصد مذکر بود که نسبت زن به مرد 3/2 به 1 بوده است. میانگین سنی بیماران 30 سال بود. شایعترین تابلوی بالینی بیماران، سردرد بوده است. علل زمینه ای ایجاد ترومبوز سینوسهای وریدی در بیماران فوق به ترتیب فراوانی عبارتند از: مصرف قرصهای ضد بارداری، دوران نفاس بعد از زایمان، عفونت گوش میانی، سندروم نفروتیک و سوء مصرف کریستال. در بررسی ام آر آی و ام آر ونوگرافی بیماران مورد مطالعه، در20 درصد درگیری سینوس ساژیتال فوقانی به تنهایی، در10 درصد درگیری سینوس لترال به تنهایی، در 5 درصد درگیری سینوس سیگموئید و در 65 درصد درگیری سینوسهای ساژیتال فوقانی و لترال همزمان وجود داشت.
ترومبوز سینوسهای وریدی را می توان از موارد مهم اورژانس در نورولوژی دانست. در هر بیمار که با علائم افزایش فشار داخل جمجمه و یا علائم عصبی روانی مبهم به ویژه همراه با ادم پاپی مراجعه نماید، باید به فکر ترومبوز سینوسهای وریدی بود و با روش های تشخیصی فرابالینی از جمله ام آر آی و ام آرونوگرافی به تشخیص بهنگام رسید و با عنایت به قابل درمان بودن بیماری، از بروز عوارض عصبی پایدار، غیر قابل برگشت و چه بسا کشنده بیماری جلوگیری نمود.