مقایسه میزان بزاق غیر تحریکی غده پاروتید، تحت فکی و زیر زبانی در افراد دیابتیک نوع 2 کنترل شده و افراد سالم

دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن متابولیکی است که می تواند اثرات جسمانی متعددی برای بیمار داشته باشد. خشکی دهان یکی از این عوارض می باشد. غدد بزاقی غدد برون ریز دهان هستند که با تولید بزاق اعمال متعددی از جمله عمل هضم کنندگی اولیه، نرم کنندگی و ایمونولوژیکی دارند. بزاق توسط سه جفت غده پاروتید، تحت فکی و زیر زبانی و نیز غدد بزاقی فرعی سرتاسر دهان تولید و ترشح می گردد. با توجه به تناقضاتی که در زمینه میزان ترشح بزاق در افراد دیابتیک وجود دارد، هدف از این مطالعه مقایسه میزان بزاق غیر تحریکی غدد پاروتید، تحت فکی و زیر زبانی بین افراد دیابتیک نوع 2 کنترل شده و افراد سالم است.
این پژوهش از نوع مورد شاهدی بود. این مطالعه روی 75 بیمار دیابتیک نوع 2 کنترل شده و 75 بیمار سالم انجام شد. هر دو گروه در محدوده سنی 65 - 30 ساله و به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. زمان انجام تست ها بین 11 - 9 صبح بود. افرادی که هیچ پیشینه ای از مشکلات پزشکی و مصرف داروها، خشکی دهان و ابتلاء به افسردگی با استفاده از آزمون(Hospital Anxiety and Depression) را نداشتند، انتخاب گردیدند. پس از ایزوله کردن دهان و خشک کردن مجرای خروجی غده، با استفاده از کاغذ جاذب رطوبت مدرج ابتدا غده پاروتید و سپس غدد تحت فکی و زیر زبانی به صورت همزمان هر دو طرف در مدت زمان 30 ثانیه از نظر میزان جریان بزاق غیر تحریکی مورد سنجش قرار گرفتند. تعداد میلی مترهای مرطوب شده کاغذ در این مدت بیانگر میزان جریان بزاق غیر تحریکی هر غده بود.
میزان ترشح بزاق غیر تحریکی غده پاروتید و هر دو غده تحت فکی و زیر زبانی در گروه دیابتیک به ترتیب 019/0 و 025/0 میلی لیتر در دقیقه و میزان ترشح بزاق غیرتحریکی غده پاروتید و غده تحت فکی و زیر زبانی به طور همزمان در گروه افراد سالم به ترتیب 02/0 و 029/0 بدست آمد. نتایج کسب شده بیانگر عدم وجود تفاوت معنادار آماری در کمیت بزاق غیر تحریکی غده پاروتید وغده تحت فکی و زیرزبانی بین دو گروه بود.
تحقیق حاضر نشان داد که در صورت کنترل دیابت، عوارض آن از جمله خشکی دهان کاهش می یابد و میزان بزاق در هر دو گروه افراد دیابتیک و سالم یکسان می باشد