بررسی تراکم استخوان در بیماران با نارسایی کلیه قبل و بعد از پیوند کلیه

یکی از شایعترین عوارض متابولیک پیوند کلیه، کاهش تراکم استخوانی خصوصا«در ابتدای پیوند می باشد. تشخیص به موقع و درمان آن در ابتدای پیوند می تواند مانع از بروز شکستگی و بدتر شدن آن به دنبال مصرف کورتیکواستروئید باشد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی بوده و به صورت مقطعی در فروردین تا مهر ماه 1385 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است، 50 بیمار که در طی دوره مطالعه گرافت دریافت کرده بودند وارد مطالعه شدند و31 نفر آن را به اتمام رسانیدند. این بیماران از لحاظ تراکم استخوانی بلافاصله قبل پیوند، 6 ماه و1 سال پس از آن توسط روش جذب سنجی دوگانه اشعه ایکس ارزیابی شدند. اطلاعات بدست آمده در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد و از آزمون های آماری دوگانه و کای دو و آنالیز واریانس نیز استفاده شد.
از 31 نفر 17 نفر زن (8/54%) و 14 نفر مرد (2/45%) بودند. قبل از پیوند متوسط تی اسکوئر در گردن فمور و ستون فقرات کمری به ترتیب 19/1±88/0- و 12/1±37/0- بود. در ماه ششم پس از پیوند، متوسط آن درگردن فمور و ستون فقرات کمری به ترتیب به 95/0±42/1- و 36/1±41/1- کاهش یافت (05/0 p>). در پایان سال اول، متوسط تی اسکوئر، در این مناطق معادل 11/1±13/1- و33/1±29/1- بود که نسبت به نوبت قبل کاهش بارزی نداشت (05/0 p>).
کاهش تراکم استخوان در بعد از پیوند کلیه بیشتر در 6 ماه ابتدای پیوند رخ می دهد. لذا بهتر است اقدامات پیشگیری و درمانی از ابتدای پیوند ویا حتی قبل ازآن آغاز شود.