بررسی نتایج در روش مش گذاری پرده پریتونئال در 101 بیمار با فتق اینگوینال

به کارگیری روش مش گذاری پره پریتونئال در فتق اینگوینال یکی از روش های موفق در درمان فتقهای حجیم یا عودکرده محسوب می شود. ترمیم با مش طبق گزارش مراکز مهم عمل جراحی فتق نشانگر عود کمتر از %2 در فتقهای عود کرده یا حجیم می باشد.
از بین 2718 مورد بررسی در پرونده بیمارانی که فتق عمل شده اند در طی 5 سال در بیمارستان سینا 101 بیمار (99 مرد و 2 زن) تحت درمان به روش مش گذاری پره پریتونئال قرار گرفتند.
نزدیک به تمامی بیماران شغل کشاورزی یا کارگری داشته و یا یک عامل تشدید کننده فشار بر دیواره شکم که در عود فتق یا ایجاد آن نقش دارد، به همراه داشته اند. جهت انتخاب بیمار برای مش گذاری، از طبقه بندی استوپا استفاده شد. در این سری طبق طبقه بندی فتقهای اینگوینال، 42 بیمار از نوع III و 59 بیمار از نوعIV بودند. شصت و پنج بیمار تحت جراحی مش گذاری دوطرفه استوپا و 30 بیمار به طریق یک طرفه تحت ترمیم قرار گرفتند. شش بیمار باقیمانده نیز به طریق لاپاراسکوپیک ترانس ابدومینال تحت ترمیم مش گذاری واقع شدند. یکی از اهداف این مطالعه نشان دادن عوارض ضمن بستری و بعد از ترخیص بیماران بود. یک مورد عفونت زخم، یک مورد هیدروسل و هماتوم و یک مورد مرگ ناشی از بیماری زمینه ای (سیروز) از جمله عوارض عمده بستری بیماران بود.
%80 بیماران در عرض 2 هفته اول بعد از عمل به کارهای عادی خود پرداختند. در بررسی 5 ساله بعد از ترخیص بیماران فقط یک بیمار دچار عود مجدد شد که تظاهر آن بصورت فتق فمورال بود.
هر چند مدت زمان بستری در مقایسه با روش های ترمیم فتق طولانی و در این بررسی بطور متوسط 3.5 روز بود اما کاهش در عوارض، بازگشت سریعتر به فعالیت عادی روزانه و کاهش در عود فتق در انواع مشکل دار فتق از مزیت های ترمیم فتق به طریق پره پریتونئال است.