مطالعه میزان کاراییPCR و فورسنت آنتی بادی در تشخیص کلامیدیا پنمونیه

کلامیدیاها همواره در عفونتهای انسانی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده اند. معرفی دو گونه جدید C.pneumoniae وC.pecorum، توجهات بیشتری را به این دسته از میکروارگانیسمها معطوف نموده است. از آنجایی که این باکتری ها انگل اجباری داخل سلولی هستند، با روش های معمول در آزمایشگاه میکروب شناسی نمی توان به تشخیص آنها اقدام نمود. بر این اساس عمده توجهات به روش های تشخیص آنتی ژن و DNA اختصاصی ارگانیسم جلب شده است. در این بررسی نمونه های مشکوک به کلامیدیا پنومونیه با روش فلورسنت آنتی بادی و تکنیک PCR مورد آزمایش قرار گرفته و نتایج به دست آمده مورد مقایسه واقع شده است.
در روش فلورسنت آنتی بادی از منوکلونال آنتی بادی اختصاصی کلامیدیا پنومونیه "A3" و ایمونوگلوبولین آنتی ماوس که با فلورسین ایزوتیوسیانات نشانه گذاری شده بود، استفاده به عمل آمد. جهت انجام PCR با به کارگیری پرایمرهای CpnB2 و CpnA برای تکثیر قطعه ای از ژن MOMP به طول 572 جفت باز استفاده گردید. دو روش ابتدا با سویه های N16, IOL-207 و VR1310 که در آزمایشگاه کشت داده شده بودند، اپتیمایز گردیدند. به منظور ارزیابی میزان حساسیت دو تکنیک از 106 سواب تنفسی که از 30 بیمار HIV مثبت تهیه شده بودند، استفاده گردید.
بررسی هر دو روش با سویه های آزمایشگاهی تعیین نمود که میزان حساسیت دو تکنیک با نمونه های تکثیر شده در آزمایشگاه برایPCR، تعداد 10 کپی کروموزومDNA و برای فلورسنت آنتی بادی ifu 10 می باشد. بررسی نمونه های کلینیکی با دو روش، روشن ساخت که از مجموع نمونه های مورد آزمایش، 39 مورد با PCR و 42 نمونه با فلورسنت آنتی بادی مثبت گشتند.
نتایج حاصل از این مطالعه موید این نکته می باشد که هر دو روش از حساسیت تقریبا یکسان در تعیین ارگانیسم در نمونه های مشکوک برخوردار می باشند، اما به کار گیری PCR برای کار در آزمایشگاه هایی که با نمونه های فراوان سروکار دارند، مناسب تر بوده و به کار گیری فلورسنت آنتی بادی با وجود حساسیت مطلوب آن، نیازمند به دقت و صرف وقت بیشتری می باشد.