مقایسه اثر بخشی ترکیب دگزامتازون و متوکلوپرامید با اندانسترون در کنترل تهوع و استفراغ به دنبال جراحی آدنوتانسیلکتومی

عمل جراحی آدنوتانسیلکتومی از شایع ترین جراحی ها در حیطه عمل جراحی گلو و حلق و بینی می باشد و متاسفانه شایع ترین علت تاخیر در ترخیص این بیماران تهوع و استفراغ می باشد و نیز شایعترین عارضه این جراحی در ریکاوری از بیهوشی می باشد. استفاده از داروهایی که بتواند با کمترین عارضه و قیمت در کنترل این مشکل موثر باشد می تواند با کم کردن عوارض، ترخیص بیمار و مشکلات همراه را کمتر سازد. در این مطالعه 60 بیمار کاندید عمل جراحی آدنوتانسیلکتومی که به اتاق عمل بیمارستان لقمان معرفی شده بودند در یک دوره 6 ماهه مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران به دو گروه 30 تایی تقسیم شدند که در گروه یک داروهای دگزامتازون و متوکلوپرامید و در گروه دوم اندانسترون به همراه همان مقدار آب مقطر بلافاصله بعد از اینداکشن دریافت کردند، با NG tube هوای معده آنها تخلیه شد و جهت حفظ بیهوشی پروپوفل میکروگرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن به همراه (50%O2 + 50%N2O) دریافت کردند سپس در زمان های 3-0، 12-3، 24-12 ساعت بعد از عمل جراحی از نظر بروز تهوع و استفراغ در بخش ریکاوری و بخش گوش و حلق و بینی بررسی شدند.
در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری از نظر بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی در ساعات 3-0 و 12-3 و 24-12 بعد از عمل جراحی یافت نشد و اندانسترون ارجحیتی نسبت به ترکیب داروهای دگرامتازون و متوکلوپرامید نداشت و این ترکیب دارویی با توجه به قیمت کمتر و احتمال ایجاد کمتر عوارض خطرناک به اندانسترون ارجحیت دارد.
در مطالعه ما نشان داده شد که ترکیب داروهای دگزامتازون و پلازیل می تواند به اندازه انداسنترون در کنترل و تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی آدنوتانسیلکتومی در ساعت های مختلف موثر باشد و تفاوت معنی داری بین این دو دارو با اندانسترون در کنترل تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی وجود نداشته است و در مطالعه ما اندانسترون ارجحیتی نسبت به مصرف همزمان دوداروی دگزامتازون و متوکلوپرامید نداشت.