طراحی و روایی سنجی آزمون بسندگی زبان فارسی

توسعه دوره های آموزش فارسی به غیر فارسی زبانان و تدوین کتاب های مختلف آموزشی مرتبط در این زمینه، تحولی فرهنگی است که با وجود آثار مثبت آن کاستی هایی را نیز به همراه دارد. مهمترین این نقص ها گستره آزمون سازی زبان و به ویژه نبود آزمون بسندگی زبان فارسی است. این مقاله به تعریف و اهمیت آزمون سازی زبان و ارتباط آن با دوره های آموزش زبان فارسی پرداخته است. در این پژوهش ضمن ساخت یک نمونه آزمون بسندگی زبان فارسی با تاکید بر آزمون های شنیدن، خواندن و دستور، روایی و پایایی آزمون سنجیده شد. برای روایی سنجی آزمون، از فرایندی دو مرحله ای، شامل تحلیل داده های بازنگری سه دانشجوی خارجی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی و بهره گیری از نظریه بحث در سنجش روایی بهره گرفته شد. پایایی آزمون نیز به شیوه آلفا کرونباخ محاسبه شد. نویسنده همچنین به دلیل ابعاد مهم و تاثیرگذار آزمون در قلمرو سیاسی و فرهنگی کشور، به تولید و روایی سنجی آزمون ملی بسندگی زبان فارسی توجه کرده است.