سرواپیدمیولوژی عفونت های همزمان با HDV

مقدمهویروس هپاتیتB)HBV) شایعترین علت هپاتیت مزمن در ایران می باشد ولی در خصوص شیوع هپاتیتD (HDV) حداقل در شمال شرقی ایران اطلاعات زیادی در دسترس نیست. هدف این مطالعه تعیین شیوع نسبی HDV در مبتلایان به هپاتیت مزمن B، عوامل خطر ابتلاء به HDV و عفونت همزمان HDV و هپاتیت C روی HBV می باشد.
روش کاراین مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی بر 350 بیمار ناقل مزمن HBV از مهرماه 83 تا مهرماه 84 در بیمارستان امام رضا (ع) انجام شد. بیماران به دو گروه ناقلین مزمن غیرفعال و بیماران مزمن کبدی (هپاتیت مزمن و سیروز کبدی) تقسیم شدند. HDV Ab توسط تست الیزا در سرم بیماران بررسی شد، و بیماران HDV مثبت از نظر عوامل خطر و عفونت همزمان باHCV، توسط الیزا بررسی شدند و برای موارد Anti-HCV مثبت، Immunoblot assay انجام شد. سپس عوامل خطر و عفونت های همزمان در بیماران HDV مثبت با بیماران HDV منفی مقایسه شدند.
نتایجشیوع کلی HDV در مبتلایان به هپاتیت مزمن B10% (350/35) تعیین شد، شیوع HDV در بیماران مزمن کبدی (هپاتیت مزمن و سیروز) 2/14% (197/28) و در ناقلین غیرفعال 5/4% (153/7) بود.در بین عوامل خطر بررسی شده بیشترین عامل خطر سابقه فامیلی مثبت و بعد دریافت خون بود. در گروه HDV منفی ها 8/2%بیماران (35/1) عفونت دوگانه با HBV و HCV داشتند و در گروه HDV مثبت ها 8/2% بیماران (35/1) عفونت سه گانه با HBV، HDV و HCV داشتند.
نتیجه گیریدر این منطقه از کشورمانHDV در بیماران سیروتیک و هپاتیت مزمن از شیوع متوسطی برخوردار بوده و بررسی آن در این بیماران توصیه می شود. عفونت همزمان با HCV از شیوع بالایی برخوردار نبوده و به جز در افراد پرخطر نیاز به بررسی ندارد.