بررسی سندرم ساختمان بیمار، نشانه ها و عوامل خطر آن در کارکنان شاغل در برخی از ساختمانهای دانشگاه

مقدمهسندرم ساختمان بیمار مجموعه ای از نشانه های عصبی، تحریکی، تنفسی، پوستی و حسی است که به طور قطع نمی توان تشخیص بیماری دیگری برآنها گذاشت. هدف بررسی نشانه های سندرم ساختمان بیمار در کارکنان برخی از ساختمانهای دانشگاه بود.
روش کار در این مطالعه توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 87 انجام شد، جمعیت مورد مطالعه 252 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند و در این بررسی از روش های ویژه اندازه گیری مقادیر آلاینده های داخل ساختمان و پرسشنامه استفاده شد. این دو کار همزمان یا حداکثر به فاصله 4 هفته از هم انجام شد و اطلاعات پس از جمع آوری در نرم افزار SPSSتوسط آزمون کای دو و آنوا با سطح معنی داری 05/0p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج به طور کلی3/23% از کارمندان سندرم ساختمان بیمار داشتند. 8/21% کارمندان نشانه های عصبی، 3/10% نشانه های تحریکی، 2/5% نشانه های تنفسی، 8/6% نشانه های پوستی و8/6% اختلال در حواس پنجگانه به تنهایی را ذکر نمودند میانگین مقادیر آلاینده های داخل ساختمان به ترتیب دی اکسید کربن، ازون، منوکسید کربن و اکسید های نیتروژن با 93/526، 0، 92/4، 0 بر حسب واحد PPMمحاسبه شد. میانگین مقدار فرم آلدئید g/m3μ 15/0، پارتیکل های تنفسی g/m3μ 56/3، کل پارتیکل g/m3μ 79/5، دمای مرطوب 28/14 و دمای خشک 27/22 درجه سانتیگراد، رطوبت نسبی 36/41 درصد، جریان هوا m/s16 /0، سر و صدا dBA 38/58، روشنایی 37/421 lux باکتری و قارچ به ترتیب 73/1 و FU/m3 محاسبه شد. ساختمان ج با دارا بودن مقادیر CO بیشتر از سایر ساختمان ها نشانه های نورولوژیک بیشتری را در بین دو ساختمان دیگر دارا بود.
نتیجه گیری نتایج این مطالعه درحدود نتایج مطالعات سایر کشورها و حتی مطلوب تر از بسیاری تحقیقات انجام شده خارجی در این خصوص است، با بهبود بخشیدن به وضعیت تهویه ساختمانها و بهینه سازی محیط کار می توان به شرایط بهتری در این خصوص دست یافت.