مقایسه فعالیت امواج بتای نواحی فرونتال بیماران اسکیزوفرنیک با افراد سالم

یکی از فرضیه های رایج در مورد اسکیزوفرنی، اختلال عملکرد لوب فرونتال، بویژه نواحی پره فرونتال، است. در راستای این فرضیه نقصی در الیگودندروسیت های کرتکس پره فرونتال مبتلایان به اسکیزوفرنی گزارش شده است. مطالعات الکتروانسفالوگرافیک کمی (Q-EEG) نشان داده ا ند که در این بیماران در امواج بتا افزایش و کاهش در فعالیت امواج دلتا و تتا و فقدان فعالیت آلفا وجود دارد. هدف این پژوهش مقایسه فعالیت امواج بتای نواحی فرونتال بیماران اسکیزوفرنیک دارای علایم منفی، مثبت و یک گروه نرمال بود.
30 نفر بیمار دارای تشخیص اسکیزوفرنی (براساس ملاک های تشخیصی DSM-VI-TR)، و 30 نفر افراد سالم انتخاب شدند. مقیاس سنجش علایم منفی (SANS) و مقیاس سنجش علایم مثبت (SAPS) برروی گروه بیمار اجرا و از کل این نمونه پژوهشی 14 نفر دارای علایم منفی و 16 نفر دارای علایم مثبت بودند. داده های Q-EEG به دست آمده از 8 ناحیه فرونتال گروه های نمونه با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
نتایج نشان دادند که در امواج بتای چهار ناحیه از فرونتال (Fz، Fp2، Fpz، Fp1) در بین سه گروه سالم، اسکیزوفرنیک دارای علایم مثبت و منفی تفاوت معنی داری وجود دارد. فعالیت امواج بتا، بطور کلی، در گروه بیمار بیشتر از گروه سالم بود و نیز در گروه بیماران دارای علایم مثبت فعالیت امواج بتا بیشتر از گروه دارای علایم منفی بود.
این یافته ها نشان می دهند که امواج بتای ثبت شده در نواحی فرونتال بیماران اسکیزوفرنیک، به علاوه ناحیه مرزی فرونتال، به طور معنی داری از امواج بتای ثبت شده از نواحی مشابه نمونه سالم افزایش نشان می دهند.