بررسی نگرش پزشکان وپرستاران نسبت به حضور یکی از اعضای خانواده بیماردر زمان احیا در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی

حضور اعضای خانواده بیماران در زمان احیاء قلبی ریوی به محیط احیاء به نگرش کارکنان شاغل در بخش اورژانس وابسته است. کارکنان مراقبتی نگرش های متفاوتی در مورد حضور اعضاء خانواده در هنگام احیاءء قلبی ریوی دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نگرش پزشکان وپرستاران نسبت به حضور یکی از اعضای خانواده بیمار در زمان احیاء در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی انجام گردید.
در این پژوهش توصیفی120 پرستار به روش سهمیه ای و60 پزشک شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسش نامه در مدت 2 ماه جمع آوری گردید. پرسش نامه شامل2 قسمت، قسمت اول مشخصات فردی نمونه ها (پزشک و پرستار) 13 سئوال و سئوالات مربوط به نگرش پزشکان و پرستاران شاغل در اورژانس 31 سئوال بود. جهت تعیین اعتبار ابزار گردآوری اطلاعات از روش اعتبار محتوا و برای تعیین پایایی ابزار از آزمون مجدد پس از دو هفته انجام شد. (78/0=r) نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان داد که60 درصد شرکت کنندگان زن، 55 درصد دارای سابقه کاری بین5 -1 سال، 90/43 درصد مجرد، 9/83 درصد در فاصله سنی 35-25 سال بودند. 70 درصد پزشکان و 7/91 درصد پرستاران مطالعه قبلی راجع به حضور یکی از اعضا خانواده در زمان احیاء داشته و 3/53 درصد پزشکان و 7/56 درصد پرستاران تمایلی برای حضور در زمان احیاء قلبی ریوی بیمارشان در زمان احیاء نداشتند. در مجموع با انجام آزمون آماری تفاوت معنا داری بین نگرش پزشکان و پرستاران نسبت به حضور یکی از اعضا خانواده در زمان احیاء قلبی ریوی در زمان احیاء وجود نداشت.2/66 درصد نسبت به حضور یکی از اعضا خانواده در زمان احیاء نظری نداشتند.
یکی از نیاز های اساسی اعضا خانواده و بیمار حمایت شدن در شرایط بحرانی است و یکی از شرایط بحرانی برای آنان احیاء قلبی ریوی می باشد. کارکنان درمانی امکان فرصت حضور در زمان احیاء قلبی ریوی را به یکی از اعضا خانواده باید پیشنهاد کنند و از اعضا خانواده و بیمار حمایت کنند.