اثر ویتامین ث بر ویژگی های بیضه و منی بزهای مرخز

اثر تزریق زیرپوستی ویتامین ث بر ویژگی های منی بزهای مرخز (2 تا 4 سال سن) بررسی شد. بزهای نر به سه گروه چهار تایی تقسیم و به ترتیب، با مقادیر صفر (یک میلی لیتر محلول نمک فیزیولوژیک)، 20 میلی گرم و 40 میلی گرم ویتامین ث به ازای هر کیلوگرم وزن زنده و به طور روزانه بین 6 ژوئیه 2006 تا 6 اکتبر 2006 (15 تیرماه تا 15 مهرماه 1385) تزریق شدند. نمونه های خون از سیاهرگ گردن، ماهانه و نمونه های منی هر 15 روز یکبار با به کارگیری واژن مصنوعی، گرفته شد. ابعاد بیضه (محیط بیضه ها درون اسکروتوم، و طول و عرض آن ها) یک روز پیش از اسپرم گیری، اندازه گیری شد. اثر اصلی ویتامین ث و برهم کنش بین ویتامین ث و زمان نمونه برداری بر اندازه های بیضه معنی دار نبود. اثر برهم کنش ویتامین ث و زمان نمونه برداری بر غلظت ویتامین ث در پلاسمای خون و مایع منی، و نیز بر میزان جنبایی اسپرم، درصد اسپرم زنده، ناهنجاری های اسپرم، و شمار کل اسپرم زنده و بهنجار معنی دار بود. ویتامین ث موجب افزایش معنی دار درصد اسپرم های دارای حرکت پیشرونده شد. مقدار 40 میلی گرم ویتامین ث موجب افزایش میزان جنبایی اسپرم ها شد و این اثر تا یک ماه پس از قطع تزریق ویتامین، هم چنان دیده شد. درصد اسپرم های زنده و حرکت کلی اسپرم ها نیز الگوی همانندی را نشان دادند. تاثیر دوزهای 20 و 40 میلی گرم ویتامین ث بر کاهش درصد اسپرم های نابهنجار یکسان بود. شمار کل اسپرم های زنده و بهنجار نیز در پی تزریق ویتامین ث افزایش یافت و این اثر تا مدتی پس از قطع تزریق ویتامین ث، پدیدار بود. یافته های این آزمایش، اهمیت ویتامین ث را برای تولیدمثل بزهای نر نشان می دهد، هم چنان که برای دیگر پستانداران نیز گزارش شده است. از سویی ، در برخی شرایط ممکن است سنتز ویتامین ث در بدن نشخوارکنندگان برای تولید مثل بهینه، بسنده نباشد.