مطالعه تنش های اطراف ایمپلنت به روش اجزای محدود در بریج های با ساپورت دندان/ایمپلنت در شرایط اتصال سخت و غیرسخت در پروتزهای سمان شونده

در بی دندانی ها بریج با ساپورت ایمپلنت انتخاب اول است. اما محدودیت های آناتومیک و سایر موارد احتمالا شرایطی را ایجاب می کند که ترکیب ایمپلنت و دندان استفاده شود. عدم تشابه جابه جایی (mobility) دندان و ایمپلنت باعث ایجاد اهرم یک طرفه می شود که احتمال شکست یا شل شدن قطعات ایمپلنت را دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی تنش اطراف ایمپلنت و دندان در یک بریج سه واحدی فک پایین با دو نوع اتصال دهنده سخت و غیر سخت در پروتز سمان شونده با استفاده از مدل سازی سه بعدی به روش اجزاء محدود بود.
دراین مطالعه با استفاده از روش اجزاء محدود و نرم افزار Solid works چهار مدل سه بعدی در رایانه شبیه سازی شد. مدل ها به شرح زیر می باشد: 1- اتصال سخت بین دندان و ایمپلنت (RCCP) 2- اتصال غیر سخت در مزیال ایمپلنت (NRCCP1) 3- اتصال غیر سخت دیستال دندان پرمولر دوم (NRCCP2) 4- اتصال غیر سخت وسط پونتیک (NRCCP3). پس از اتمام شبیه سازی نمونه ها تحت نیروی N150 عمودی در مرکز سطح اکلوزال روکش ها قرار گرفت.
در تمامی مدل ها تنش در ناحیه کرستال ایمپلنت متمرکز بود و الگوی توزیع تنش اطراف دندان متعادل تر از ایمپلنت بود به جز مدل NRCCP2. توزیع تنش در اتصال غیرسخت نامتعادل بود بخصوص مدل NRCCP1. وجود اتصال غیرسخت در طراحی بریج تنش در سوپراستراکچر را افزایش می دهد و به ساختارهای مجاور منتقل می کند.
بریج ایمپلنت/دندان بعنوان یک انتخاب ارزشمند مطرح است. در این بریج ها اتصال سخت ارجح است چون پروتز و ایمپلنت دارای انعطاف پذیری ذاتی هستند که اختلاف جابجایی دندان و ایمپلنت را جبران می کند.