بررسی و مقایسه تمایل محوری مزیودیستال دندان های خلفی در کلاس II اسکلتودنتال با کلاس I

یکی از اهداف اصلی در درمان ارتودنسی نرمال کردن موقعیت دندان ها در هر سه پلن فضایی است که شامل تمایل محوری صحیح مزیودیستال نیز می باشد. جهت شناخت میزان صحیح این تمایل، در این مطالعه، تمایل محوری مزیودیستال دندان های خلفی در هر چهار نیم فک، در کلاس II اسکلتودنتال بررسی و تغییرات حاصله با افراد کلاس I مقایسه شد.
در این پژوهش، تعداد 78 عدد کلیشه رادیوگرافی پانورامیک متعلق به بایگانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران از افراد دارای اکلوژن کلاس I اسکلتی در محدوده سنی 12-24 سال و 78 عدد کلیشه رادیوگرافی پانورامیک در افراد دارای مال اکلوژن کلاس II اسکلتی در محدوده سنی 12-19 سال انتخاب شد. نمونه های انتخاب شده همه در دوران دندان های دائمی و فاقد Missing، نهفتگی، دندان کشیده شده و کرادینگ خلفی بودند. پس از تعیین رفرنس برای فک بالا (خط واصل تحتانی ترین نقطه ریم اربیت دو طرف) و فک پایین (خط واصل مرکز فورامن منتال چپ و راست)، محور طولی دندان ها تعیین و رسم شد: (در دندان تک ریشه: تصویر کانال ریشه در بلندترین ناحیه، در پره مولرهای بالا: میانگین کانال باکال و پالاتال، درمولرهای پایین: میانگین تصویر کانال مزیال و دیستال و در مولرهای بالا: تصویر کانال پالاتال). میانگین های به دست آمده کلاس I و کلاس II اسکلودنتال با استفاده از آزمون T-test مقایسه شدند.
آنالیز آماری مقایسه بین دو گروه اسکلتی کلاس I و کلاس II نشان داد که تفاوت معنی داری (05/0P<) در زاویه قرارگیری دندان ها از بعد مزیودیستالی بین دندان های 15، 16، 17، 25، 26 و 27 در فک بالا در نمونه های کلاس II در مقایسه با همین دندان ها در کلاس I وجود داشت و این زوایا در افراد کلاس II مزیالی تر بود. همچنین در فک پایین زوایای دندان های 36 و 46و 47 نیز در کلاس II اسکلتودنتال نسبت به کلاس I اسکلتودنتال مزیالی تر شدند. دندان های دیگر در مقایسه تفاوت آماری معنی داری را بین دو کلاس فکی نشان ندادند (05/0P>).
دندان های پرمولر دوم به بعد در فک بالا در افراد کلاس I نسبت به کلاس I تمایل مزیالی بیشتری دارند. در فک پایین این تمایل تنها در مولرها دیده می شود.