ارتباط نشانگر Ki67با شدت راکتیویتی و محل سرطان داخل اپی تلیوم دهانه رحم

ضایعات پیش سرطانی و سرطان داخل اپی تلیوم دهانه رحم طیف پیوسته ای از تغییرات مورفولوژیک هستند که مرزهای دقیق آنها نسبتا نامشخص است. استفاده از روش های ایمنوهیستوشیمی ونشانگرهای پرولیفراتیو روش قابل اعتمادی در طبقه بندی ضایعات مختلف دیسپلازی دهانه رحم است. در مطالعات انجام شده از نشانگرپرولیفراتیو Ki67 به عنوان فاکتور پیشگویی کننده پیشرفت ضایعات سرطانی دهانه رحم استفاده شده است. این مطالعه به منظور طبقه بندی دقیق تر موارد سرطان داخل اپی تلیوم دهانه رحم با استفاده از نشانگر پرولیفراتیو Ki67 انجام شد.

دراین مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی گذشته نگر 42 اسلاید از نمونه های دهانه رحم شامل16 مورد دیسپلازی خفیف، 8 مورد دیسپلازی متوسط و 10 مورد دیسپلازی شدید و 8 مورد بافت طبیعی دهانه رحم با مراجعه به بایگانی بخش آسیب شناسی بیمارستان قائم (عج) مشهد در سال 1386 جمع آوری و بروز فاکتور Ki67 به روش ایمنوهیستوشیمی دراین بلوک های پارافینی مطالعه شد و ارتباط بین شدت راکتیویتی و محل بروز Ki67 و درجه دیسپلازی دهانه رحم بررسی شد. آنالیز آماری با نرم افزار SPSS (نسخه 11) انجام وتفاوت آماری بین گروه های مورد بررسی توسط تست های واریانس یک طرفه آنووا تحلیل شد.

ارتباط مستقیم بین درجه دیسپلازی ومیزان راکتیویتی اپی تلیوم دهانه رحم برای نشانگر پرولیفراتیو Ki67 وجود داشت و همچنین رابطه مستقیم بین درجه دیسپلازی ومحل درگیری اپی تلیوم سرویکال بانشانگر Ki67 مشاهده شد.

ارزیابی ضایعات داخل اپی تلیوم دهانه رحم با روش ایمنوهیستوشیمی ونشانگر Ki67 روش قابل اعتمادی برای تشخیص و طبقه بندی شدت ضایعات مختلف دیسپلازی است.