باکتری های دخیل و عوامل موثر در عفونت های زخم پس از جراحی قلب در بیمارستان شهید مدنی

عفونت محل جراحی یکی از عوارض مهم جراحی های قلب محسوب می شود. عوامل خطر متعددی مانند چاقی و دیابت در ایجاد عفونت زخم دخیل می باشند. در این مطالعه عفونت های زخم پس از جراحی قلب، عوامل خطر و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های جدا شده بررسی شده است.
برای بررسی عوامل خطر، بیماران در دو دسته افراد با عفونت زخم (مورد) و افراد بدون عفونت زخم (شاهد) تقسیم بندی شدند. نمونه برداری از تکه های بافتی یا مایعات چرکی ارسالی از استرنوم بیماران و کشت طبق روش استاندارد صورت گرفت. پس از مشاهده شکل کلنی و رنگ آمیزی گرم با استفاده از تست های بیوشیمیایی انجام گرفت وتست های افتراقی متعدد شناسایی باکتری ها تا حد گونه صورت گرفت. تعیین حساسیت به آنتی بیوتیک به روش دیسک دیفیوژن (modified Kriby- Bauer) انجام شد.
کل موارد جراحی در این مدت در بیمارستان شهید مدنی 2127 مورد بود. میزان بروز عفونت زخم در این مطالعه 17/1% برآورد شد. در طول مدت مطالعه 11 بیمار (44%) از گروه مورد فوت کردند که همگی دچار مدیاستینیت بودند. تنها عوامل پیش بینی کننده مستقل بروز عفونت زخم، انتوباسیون طولانی مدت و استفاده از وازوکانستریکتور ها بودند. عارضه مشاهده شده در گروه مورد شامل 56% مدیاستینیت، 40% عفونت زخم و 4% عفونت زخم پا بود. ارگانیسم های استخراج شده از محل های عفونت عمدتا شامل استافیلوکوک اورئوس، گونه های انتروباکتر، پسودوموناس ائروژینوزا و استافیلوکوک اپیدرمیدیس بودند. نتایج آنتی بیوگرام نشان داد که باکتری ها بیشترین حساسیت به سیپروفلوکساسین، سفوتاکسیم، آمیکاسین و سفتریاکسون داشتند.
انتوباسیون طولانی مدت و استفاده از وازوکانستریکتور ها پیش بینی کننده های عفونت زخم در تمام بیماران جراحی قلب می باشند. با ارائه راه کار هایی در بهبود زمان انتوباسیون یا بهبود کیفیت دوران انتوباسیون و استفاده از وازوکانستریکتور ها در حد نیاز می توان از بروز عفونت زخم تا حد زیادی کاست.