تاثیر فنون آرامسازی بر قاعدگی دردناک اولیه در دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه علوم پزشکی تبریز 79 - 1378

دو نوع متفاوت از دیسمنوره اولیه (اسپاسمودیک و احتقانی) شناخته شده است که از نظر زمان ظهور در سیکل قاعدگی، کیفیت درد و علایم دیگر با هم اختلاف دارند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر فنون آرامسازی (آرامسازی پیشرونده عضلانی) بر این دو نوع دیسمنوره می باشد.
ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه، مصاحبه و معاینه بالینی بود. جامعه پژوهش از کلیه دختران دانشجوی ساکن در دو خوابگاه دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز که از دیسمنوره رنج می بردند، تشکیل شد. تعداد 88 نمونه از دو نوع دیسمنوره (44 نفر اسپاسمودیک و 44 نفر احتقانی) به روش تصادفی ساده از دو خوابگاه فوق انتخاب شدند که در مرحله بعد به منظور اجتناب از تاثیرگذاری گروه های آزمون بر شاهد، گروه های آزمون (برای هر یک از دو نوع دیسمنوره) از یک خوابگاه و گروه های شاهد نیز از خوابگاه دیگر انتخاب شدند و بدین ترتیب 4 گروه تشکیل گردید. تمرینات آرامسازی فقط به گروه های آزمون در گروه های 5 نفری طی 5 جلسه آموزش داده شد. در خصوص گروه های شاهد در این پژوهش هیچ مداخله ای صورت نگرفت. نهایتا 75 نفر دوره درمانی را تکمیل کردند (35 نفر اسپاسمودیک و 40 نفر احتقانی).
این پژوهش نشان داد که فنون آرامسازی در درمان دیسمنوره اسپاسمودیک بسیار موثر بود، به طوری که شدت علایم قاعدگی، طول مدت استراحت و میزان مصرف داروهای مسکن در گروه آزمون در دو قاعدگی بعد از درمان نسبت به دوره قبل از درمان و نیز نسبت به گروه شاهد به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. در دیسمنوره احتقانی نیز انجام تمرینات آرامسازی موثر بود.
فنون آرامسازی در درمان هر دو نوع دیسمنوره موثر است اما در دیسمنوره احتقانی این تاثیر نسبت به نوع اسپاسمودیک کمتر می باشد.