بررسی اثر نحوه کاربرد رزین (Resist) بر مقاومت به شکست بریج های سه واحدی خلفی FRC در شرایط In vitro

از مسایل مهم در موفقیت بریج های FRC مقاومت به شکست آنهاست و از عوامل موثر در این مورد نحوه آغشته سازی فایبرها به رزین می باشد که ممکن است توسط کارخانه سازنده (pre impregnated) و یا توسط دندانپزشک (hand impregnated) انجام شود.با توجه به اختلافات و تناقضاتی که در تحقیقات قبلی در مورد تاثیر نحوه wetting بر میزان مقاومت به شکست بریج های FRC به چشم می خورد، این تحقیق در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی انجام شد.
مطالعه با طراحی تجربی انجام گردید و در آن از 40 دندان تازه و سالم کشیده شده انسان (فاقد پوسیدگی، پرکردگی یا ترک) برای ساخت 20 بریج سه واحدی خلفی با مدل کلینیکی جایگزینی مولر اول استفاده شد. دندانهای پایه پس از ساخت PDL مصنوعی با استفاده ازدستگاه سورویر در رزین اکریلیک (PMMA) به فاصله 11 میلیمتر مانت شدند بطوریکه تا 1 میلیمتر زیرCEJ در اکریل قرار گرفتند. تراش بصورت MO Box مولر و DO Box پرمولر با ابعاد مشخص انجام شد. سپس نمونه ها بطور تصادفی در دو گروه 10 تایی pre impregnated و hand impregnated تقسیم شدند و پس از قرار دادن Nulite F در کف حفره در گروه اول از فایبر wet شده بصورت کپسول و در گروه دوم از فایبر که بمدت 15 دقیقه در داخل resist آغشته شده بود استفاده شد. بازسازی کامل بریج با استفاده از Nulite F در مجاورت فایبروNulite V در قسمتهای خارجی انجام شد. سپس نمونه ها توسط دستگاه thermocylcing تحت 5000 سیکل حرارتی (55 و5 سانتی گراد) قرار گرفتند. پس از آن نمونه ها با استفاده از دستگاه (Instron 1195) universal testing machine با سرعتmm/min1تحت load نهایی قرار گرفتند و منحنی اعمال نیرو تا شکست نمونه ها ثبت گردید و با آمارهt test sample Independent مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق روی بیست بریج FRC انجام شد. میزان مقاومت به شکست در گروه preimpregnated برابر 191 1305 و در گروه hand impregnated برابر 151 870 مشخص شد که در گروه اول 41% بیشتر بود (p>0.001) بیشترین شکست در کانکتوردیستالی و در گروه hand impregnated مشاهده شد.
نحوه wetting فایبر بر مقاومت به شکست و نحوه شکست بریج FRC تاثیر گذار است و استفاده از روش pre impregnated و نیز بررسی تاثیر بلند مدت را توصیه می نماید.