بررسی ارزش اینتر فرون گاما در تشخیص پلورزی سلی

مقدمهافتراق بین پلورزی سلی و سایر علل پلورزی گهگاه مشکل و نیازمند اقدامات تهاجمی است. در سالهای اخیر مارکرهای بیولوژیک متعددی برای این مهم به کار گرفته شده اند.هدف از انجام این مطالعه بررسی ارزش اینترفرون گاما در تشخیص پلورزی سلی بود.
روش کار این مطالعه توصیفی مقطعی موردی از سال 1386-1387 در بیمارستان قائم مشهد انجام شده است. جمعیت مورد مطالعه شامل 70 بیمار مبتلا به ریزش جنب که در بخش ریه بیمارستان قائم دانشگاه علوم پزشکی مشهد بستری شده بودند.تشخیص پلورزی سلی بر اساس بررسی میکروبیولوژیک مایع پلور و بیوپسی پلورگذاشته شد. تیتر گاما اینترفرون به روش «الیزا»در تمام این بیماران اندازه گیری شد و از نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون توکی برای معنی دار بودن اختلاف بین گروه ها استفاده شد.
نتایجبیماران در نهایت در سه دسته مبتلا به پلورزی سلی، ریزش جنب بدخیم و پلورزی با علت شناخته شده غیرسل-غیر بدخیم قرار گرفتند. حساسیت وویژگی گاما اینترفرون در تشخیص پلورزی سلی به ترتیب معادل 60 و 96% بود.
نتیجه گیریگاما اینترفرون یک مارکر با ارزش در تشخیص پلورزی سلی است ولی باید در نظر داشت که در مواردی بدون وجود سل تیتر ان ممکن است افزایش یابد و یا مواردی از پلورزی سلی که تیتر گاما اینترفرون پایین تر ازطبیعی است.