تاثیر تزریق داخل بطن مغزیCNQX بر اخذ غذا و آب تجمعی در جوجه

مطالعات انجام شده پیرامون مکانیسم های فیزیولوژیک تنظیم اشتها در پستانداران و پرندگان نشان دهنده دخالت دو دسته از عوامل محیطی و مرکزی است. گلوتامات به عنوان مهمترین میانجی عصبی تحریکی، در کنترل مرکزی و محیطی اخذ غذا در پستانداران و پرندگان نقش دارد. تزریق داخل بطن مغزی گلوتامات و آگونیست های آن منجر به کاهش شدید اخذ غذا شده است. گیرنده های یونوتروپیک گلوتامات شامل گیرنده های NMDA وغیر AMPA، Kainate) NMDA) می باشد. در این مطالعه اثرات تزریق داخل بطن مغزی CNQX به عنوان آنتاگونیست گیرنده های AMPA، Kainate در میزان اخذ غذا و آب تجمعی جوجه مورد بررسی قرار گرفت. هنگامی که جوجه ها به وزن 700 تا 750 گرم می رسیدند، پس از بیهوشی تحت عمل جراحی آسپتیک قرارگرفته و در بطن جانبی مغز آنها کانول گذاری صورت می گرفت. این مطالعه در چهار گروه آزمایشی یعنی یک گروه شاهد و سه گروه تیمار که در هر گروه 9 پرنده قرار می گرفت، انجام شد. پس از تزریق غلظت های مختلف دارو میزان اخذ غذا و آب تجمعی در دقایق 15، 30، 60، 120 و 180 اندازه گیری شد. تزریق درون بطن مغزی CNQX به طور معنی داری باعث افزایش اخذ غذای تجمعی در مقایسه با گروه کنترل شد(P<0/05)، که این اثر وابسته به مقدار بود. همچنین تزریق داخل بطن مغزی CNQX باعث کاهش اخذ آب تجمعی به صورت معنی دارشد (P<0/05)، که این اثر نیز وابسته به مقدار بود.
براساس نتایج حاصل از این مطالعه گیرنده های غیرnon NMDA) NMDA) در کاهش اخذ غذا نقش دارند. گیرنده های Kainate و AMPA در بروز اثرات تحریکی گلوتامات در اخذ آب در جوجه موثرند.