مقایسه نتایج دیاترمی ساب موکوسال با رزکسیون ساب موکوسال در هیپرتروفی کورنه تحتانی

انسداد بینی یک شکایت شایع در رشته گوش، حلق و بینی می باشد که مهمترین علت آن هیپرتروفی کورنه تحتانی می باشد. عمده موارد هیپرتروفی کورنه تحتانی به درمان دارویی پاسخ می دهد که در غیر اینصورت جراحی اندیکاسیون پیدا می کند. روش های متعدد جراحی برای هیپرتروفی کورنه تحتانی وجود دارند. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بین دو روش جراحی رزکسیون ساب موکوسال و دیاترمی ساب موکوسال می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 60 بیمار به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شده و تحت دو روش جراحی فوق قرار گرفتند. مقایسه نتایج بهبودی و عوارض با استفاده از معاینه به مدت 6 ماه و از معیار کمی امتیاز Gertner-Podoshin قبل و 2 ماه بعد از عمل استفاده شد.
در بررسی با نتایج 27 نفر از 29 بیمار گروه دیاترمی (93%) بهبودی قابل توجه و 2 نفر (7%) بهبودی نسبی داشتند. در گروه رزکسیون 27 نفر (97%) بهبودی قابل توجه و یک نفر (3%) بهبودی نسبی داشت. در بررسی کمی توسط صفحه Gertner-Podoshin جریان هوای مناسب از بینی، از 16 نفر قبل از جراحی به 25 نفر بعد از جراحی در هر دو گروه افزایش یافت که از نظر آماری تفاوت معنی داری ملاحظه نشد. از جهت بررسی عوارض، خونریزی در گروه دیاترمی کمتر بود. عوارض دیگر شامل خلط خشک، مخاط خشک، درد و بوی بد از نظر آماری تفاوت معنی داری در دو گروه وجود نداشت، اگرچه بوی بد و درد در گروه رزکسیون کمتر بود.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با وجود موثر بودن هر دو روش در درمان هیپرتروفی کورنه و تکنیک آسانتر دیاترمی ساب موکوزال، از نظر نتایج هیچیک ارجحیتی جهت معرفی بعنوان روش بهتر را ندارند.