بررسی شیوع طویل شدن لیگامان استیلوهیوئید کلسیفیه شده در مراجعین 20 سال به بالای دانشکده دندانپزشکی یزد

طویل شدن و کلسیفیه شدن کمپلکس لیگامان استیلوهیوئید ممکن است با سندرم ایگل مرتبط باشد و می تواند سبب بروز علایمی نظیر دردهای صورتی و دیسفاژی در بیمار شود. هدف از این مطالعه بررسی شیوع طویل شدن کمپلکس لیگامان استیلوهیوئید در رادیوگرافی های پانورامیک 504 بیمار در یک جمعیت از بالغین ایرانی بوده است.
رادیوگرافی هایی که در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی یزد گرفته شده بود از سال 2003 تا 2008 انتخاب شدند. مجموعه لیگامان استیلوهیوئید کلسیفیه شده از قاعده کرانیال تا نوک استخوانی هر زائده اندازه گیری شدند. منیرالیزاسیون مجموعه در حد طول بیش از 25میلیمتر روی رادیوگرافی به عنوان غیر طبیعی در نظر گرفته شد. طول نواحی معدنی شده ثبت شدند.
این یافته غیر طبیعی در هر دو جنس وجود داشت، مجموعه کلسیفیه شده در 135 مورد از 504 بیمار یافت شد، 8/26 درصد آنها بلندتر از 25میلیمتر(بنابراین غیر طبیعی) بوده اند و طول متوسط 65/7±78/21 میلیمتر بوده است و10 مورد(2درصد) از موارد بیشتر از 40 میلیمتر بودند. افزایش طول لیگامنت دو طرفه در 4/20 درصد موارد دیده شد. طول متوسط مجموعه لیگامان استیلوهیوئید منیرالیزه شده در بیماران گروه سنی 79-60 سال 13/23 میلی متر بود.
این نتایج نشان داد که طویل شدن مجموعه کلسیفیه شده لیگامان استیلوهیوئید در جمعیت ایرانی شایع است و این یافته غیر طبیعی توزیع جنسی یکسان دارد.