تاثیر آموزش چهره به چهره قبل از عمل در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران بزرگسال تحت عمل جراحی قلب باز

اضطراب و افسردگی از جمله مشکلات روحی متعاقب جراحی های قلبی و بستری شدن در بیمارستان است. از این رو ارایه اطلاعات و آموزش به بیمار را می توان به عنوان جز حیاتی مراقبت های پرستاری در جهت کاهش افسردگی و اضطراب نام برد آموزش بیمار به شیوه های مختلفی صورت می گیرد که نوع انفرادی و چهره به چهره یکی از شیوه های مؤثر در این زمینه است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش چهره به چهره در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران بزرگسال تحت عمل جراحی قلب باز بیمارستان شفا کرمان در سال 87-86 انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی روی 120 بیمار که به طور تصادفی و پس از همسان سازی از نظر سن، جنس، وضعیت اشتغال، وضعیت تاهل، نوع جراحی به دو گروه 60 نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند انجام شد. افرادی که آموزش چهره به چهره و کتابچه آموزشی را دریافت کردند در گروه تجربی قرار گرفتند و در گروه کنترل فقط آموزش معمول بخش ارایه گردید. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه افسردگی و اضطراب بیمارستانی (HADS) جمع آوری گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر محاسبه میانگین و انحراف معیار از آزمون های t و ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS v.14 استفاده شد.
یافته های پژوهش نشان داد میانگین افسردگی و اضطراب دو گروه بعد از عمل کاهش یافته است (0001/0>p). به این صورت که نمره اضطراب در گروه تجربی از 63/11 قبل از عمل به 68/6 بعد از عمل رسیده است این در حالی است که نمرات در گروه کنترل به ترتیب 3/13 و 6/9 بوده است. در مورد افسردگی نیز نمره قبل از عمل در گروه تجربی 33/10 به 85/5 بعد از عمل رسیده است که در گروه کنترل به ترتیب 28/11 و 16/9 بوده است. در مورد ارتباط بین افسردگی و اضطراب و ویژگی های فردی نتایج نشان داد افسردگی در زنان و افراد معتاد بالاتر و میزان اضطراب در بی کارها بیشتر از شاغلین بوده است (05/0p<).
نتایج این مطالعه نشان داد که بیماران تحت عمل جراحی قلب باز فشار روانی را قبل و بعد از عمل تجربه می کنند، که می تواند اثرات منفی بر بیمار بگذارد علی رغم وجود تفاوت در نمرات قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه، در گروه تجربی این تفاوت قبل و بعد بسیار چشمگیرتر بوده و همچنین در مقایسه نمرات بعد از مداخله نیز بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت وجود داشت از آنجا که آموزش به بیمار به عنوان یک روش ساده، ارزان، کارآمد و مقرون به صرفه، می تواند در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران به کار رود، روش آموزش انفرادی به دلیل امکان توجه به رفتار فراگیران و تعامل متقابل و دریافت بازخورد و توجه به نیازهای فراگیران و به عنوان روشی سودمند در این زمینه توصیه می شود همچنین به نظر می رسد که گروه های زنان، افراد معتاد و بی کاران در این زمینه نیازمند توجه خاص می باشند.