مقایسه تاثیر آنتی بادی های ضد میان روده پشه آنوفل استفنسی بر روی چرخه اسپروگونی انگل پلاسمودیوم برگئی در دو سویه از آنوفل استفنسی

انگل مالاریا برای ادامه چرخه زندگی در بدن ناقلین، به مولکول های مختلف موجود در دیواره میان روده پشه آنوفل می چسبد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنتی بادی های ضد مولکول های موجود در میان روده درجهت پوشانیدن این مولکول ها و در نتیجه قطع انتقال انگل های مالاریا در بدن این ناقلین است.
میان روده پشه های ماده سویه تایپ فرم (معروف به سویه بیچ) آنوفل استفنسی از بدن پشه خارج، هموژنیزه و قندزدایی گردید. محصول حاصل به همراه ادجوانت آلوم به موش های بالب سی تزریق شد. موش های شاهد اجوان آلوم به همراه بافر و یا تنها آلوم دریافت کردند. تشکیل آنتی بادی ضدپروتئین های میان روده با روش الیزا تایید شد. گلبول های قرمز حاوی انگل پلاسمودیوم برگئی به همراه سرم موش های ایمن شده درمقابل آنتی ژن میان روده و یا موش های شاهد ازطریق مصنوعی به سویه بیچ و سویه تایپ فرم دیگری (اصالتا از بندرعباس) از پشه های آنوفل خورانده شد و رشد انگل در بدن آن ها بررسی و مقایسه گردید.
در مورد سویه بیچ درصد آلودگی میان روده به ااوسیست در پشه های خون خورده از موش های ایمن 1/23درصد و در پشه های خون خورده از موش های شاهد 8/57درصد بود که اختلاف معنی داری داشتند(001/0p<). میانگین تعداد اووسیست های روی میان روده نیز متفاوت بود (به ترتیب 4 در مقابل 5/35 عدد). همچنین درحالی که در غدد بزاقی پشه های گروه تیمار اسپروزوئیت مشاهده نگردید، در 3/13درصد از غدد بزاقی پشه های شاهد اسپروزوئیت وجود داشت. در مورد گروه های تیمار و شاهد سویه بندرعباس اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
باتوجه به تاثیر متفاوت آنتی بادی های ضدآنتی ژن های روده پشه های ناقل مالاریا بر سویه های مختلف ناقلین و ضرورت کارآیی حداکثر ایمن سازی باید از آنتی ژن هایی استفاده کرد که در سویه ها و گونه های مختلف ناقل مشترک بوده و تاثیر مثبت بر اکثریت آنان و به خصوص بر ناقلین مهم مالاریا داشته باشد.