اثرات درمان جراحی ردکسیون باز توام با واروس استئوتومی فمور در کودکان مبتلا به دیسپلازی مادرزادی مفصل ران

در یک نوزاد مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران که همراه با دیسپلازی مادرزادی استابولوم باشد، اگر درمان به روش بسته دیر شروع شود تغییرات دژنراتیو ثانویه در استابولوم و سر استخوان ران ایجاد می شود و مانع از رشد طبیعی مفصل ران می گردد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی ردکسیون باز مفصل ران با برش قدامی توام با واروس استئوتومی فمور و اثر آن روی اصلاح ایندکس استابولوم در کودکان مبتلا به دیسپلازی مادرزادی مفصل ران بود.
مطالعه بر روی 25 کودک 1 تا 2 ساله مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران توام با دیسپلازی مادرزادی استابولوم، که از سال 1367 تا 1377 در مرکز آموزشی و درمانی امام خمینی و شهدا تبریز تحت عمل جراحی ردکسیون باز همراه واروس استئوتومی فمور قرار گرفتند انجام شد، و ایندکس استابولار بیماران و زاویه مرکز سر فمور به لبه استابولوم و دامنه حرکت مفصل ران بیماران و عوارض احتمالی بعد از عمل اندازه گیری و کلیه بیماران برای مدت ده سال پیگیری شدند.
در هیچکدام از بیماران در مدت زمان مطالعه نکروز آواسکولار دیده نشد و هیچگونه محدودیت حرکتی در مفاصل ران عمل شده بوجود نیامد. در یک مورد کوکسا والگا یکطرفه با 5 سانتی متر بلندی در اندام تحتانی عمل شده به وجود آمد. در دو مورد بعد از 10 سال پیگیری هنوز دیسپلازی استابولوم وجود داشت. در بقیه موارد شکل استابولوم طبیعی شده بود و در مقایسه با طرف مقابل تغییر واضحی نداشت.
نتایج نشان داد که بعد از عمل ردکسیون باز دررفتگی های مادرزادی مفصل ران در کودکان 1 تا 2 ساله، تصمیم برای بازسازی دوباره استابولوم باید حداقل به مدت سه سال به تعویق انداخته شود.