اثر عصاره های الکلی و آبی جودوسر بر ترمیم زخم و التهابات پوستی

انسان در تمام ادوار چاره ای جز توسل به گیاهان نداشته است. اگر چه در نیم قرن گذشته استفاده از داروهای شیمیایی به شدت رواج یافت ولی به سرعت آثار زیان بار آن ها بر زندگی انسان سبب گرایش مجدد به گیاهان دارویی گردید. بنابراین طی سالیان متمادی داروهای طبیعی اساس و حتی در برخی موارد تنها طریق درمان محسوب می شوند. هدف ما از این تحقیق بررسی اثر مواد موثره گیاه جودوسر بر زخم و التهاب پوستی بر روی موش صحرایی نر بالغ است.
از بذور جودوسر با دستگاه های تقطیر با آب و سوکسله، عصاره های آبی، متانولی و اتانولی تهیه شده و تعداد ترکیبات موجود در این عصاره ها به روش کروماتوگرافی لایه نازک تعیین شدند. در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر به پنج گروه شش تایی تقسیم بندی شدند، که هر یک پس از ایجاد زخم تا بهبودی کامل با پمادهای تهیه شده به صورت موضعی و یک بار در روز تحت درمان قرار گرفتند.
با تهیه پماد به وسیله پایه کرم (اوسرین) از هر عصاره و استفاده آن، باعث کاهش تعداد روزهای درمان شده و نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت.
نتایج نشان دهنده این بود که عصاره های آبی، متانولی و اتانولی جو دوسر بر روی زخم برشی موش ها باعث کاهش تعداد روزهای درمان می شود. به نظر می رسد که این عصاره ها باعث تسریع در تشکیل اپیدرم و بهبودی زخم شده است ضمن اینکه اثری از کلوئید و حتی اسکار مشاهده نگردید. همچنین با توجه به نتایج بدست آمده، عصاره تام جو دوسر نقش مهمی در ترمیم دارد.