مجله مطالعات علوم پزشکی
سال بیست و دوم شماره 5 (آذر و دی 1390)

لانه گزینی موفق بلاستوسیست در آندومتر نیازمند محیط هورمونی مناسب می باشد. هورمون های تخمدانی مسئول آماده سازی آندومتر برای لانه گزینی می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات هورمون های استروژن و پروژسترون بر فراساختمان اپی تلیوم لومینال آندومتر در موش های تحریک تخمک گذاری شده در زمان پنجره لانه گزینی می باشد.
بعد از ایجاد حاملگی کاذب، موش ها به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در گروه آزمایش موش ها پس از تحریک تخمک گذاری، با موش های وازکتومی شده، جهت جفت گیری قرار داده شدند و بر اساس دریافت هورمون به پنج گروه تقسیم گردیدند.1) گروه شاهد آزمایشی 2) استروژن، 3) پروژسترون، 4) استروژن + پروژسترون، 5) آنتی پروژسترون + استروژن. درگروه کنترل نیز حاملگی کاذب به صورت طبیعی ایجاد شد. 5/4 روز بعد از حاملگی کاذب از شاخ های رحمی تمامی گروه ها نمونه برداری شد و جهت بررسی با میکروسکوپ الکترونی انتقالی آماده شدند.
نتایج به دست آمده بیانگر آن است که تزریق پروژسترون باعث کاهش طول میکروویلی ها و موجب افزایش رشد پینپودها می گردد و تزریق استروژن موجب افزایش طول و تعداد میکروویلی ها می گردد. در حالی که استفاده همزمان استروژن و پروژسترون موجب کاهش طول میکروویلی ها و نیز موجب بروز پینپودها می شود.
در مجموع به نظر می آید که تجویز پروژسترون به تنهایی نمی تواند شرایط مناسبی را مشابه با گروه کنترل برای پذیرش جنین فراهم آورد و افزودن استروژن به پروژسترون در فاز حمایتی لوتئال شرایط بهتری را جهت لانه گزینی جنین ایجاد می کند.

این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی مقابله درمانگری در بهزیستی روانی و راهبردهای مقابله ای مادران دانش آموزان استثنایی جسمی-حرکتی انجام شد.
به منظور بررسی اثربخشی مقابله درمانگری بر بهزیستی مادران دانش آموزان استثنایی (جسمی-حرکتی) دختر، 21 نفر از مادران در قالب گروه مداخله و 20 نفر در قابل گروه کنترل از بین مادران دانش آموزان مجتمع سعادت آباد تهران به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی بود و برای بررسی اثربخشی درمان از مقیاس های راهبردهای مقابله و شاخص بهزیستی شخصی بزرگ سالان در آن استفاده شد. بعد از اجرای پیش آزمون، هشت جلسه مقابله درمانگری برای مادران اجرا شد و آن گاه پس آزمون اجرا شد. داده ها پس از گردآوری با روش تحلیل واریانس با اندازه های مکرر تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که سطح بهزیستی مادران پس از اجرای مداخله افزایش معنی داری نداشته است. به واسطه تمرکز مقابله درمانگری بر تغییر و اصلاح راهبردهای مقابله، این مداخله توانست به طور معنی داری میزان استفاده از راهبرد گریز و اجتناب را کاهش داده و نمره راهبرد رویا رویگری را افزایش دهد. در این پژوهش تاثیر مقابله درمانگری بر سایر راهبردهای مقابله ای معنی دار نبود. همچنین آزمون همبستگی نشان داد که در نمونه مورد مطالعه، بین راهبردهای مقابله ای «جستجوی حمایت اجتماعی»، «خویشتن داری»، و «مسئولیت پذیری» با «بهزیستی روانی» رابطه وجود دارد.
می توان گفت مداخله مقابله درمانگری بیش از آن که بهزیستی مادران را مستقیما تحت تاثیر قرار دهد بر سبک مقابله فرد متمرکز است و در طولانی مدت با تاثیر بر این روش های مقابله می تواند بر بهزیستی آنان موثر باشد.

هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مراقبت در منزل بر آگاهی و عملکرد بیماران کلیوی تحت همودیالیز ترخیص شده از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1389 می باشد.
این پژوهش تجربی بر روی 70 نفر از بیماران کلیوی تحت همودیالیز در دو گروه مورد و شاهد به روش نمونه گیری تصادفی صورت گرفت. روش گردآوری داده ها مصاحبه و ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بود. با کمک این ابزار اطلاعات مورد نیاز در دو مرحله جمع آوری شد. در مرحله اول در هر دو گروه، سوالاتی در مورد مشخصات فردی واحدها و سپس سوالاتی در رابطه با اهداف پژوهش جهت تعیین میزان آگاهی و نحوه عملکرد از واحدهای مورد پژوهش پرسیده شد. سپس به گروه مورد شش جلسه، هر جلسه 45-60 دقیقه آموزش مراقبت در منزل در زمینه ماهیت بیماری، رژیم غذایی و مصرف مایعات، رژیم دارویی، مراقبت از فیستول، مراقبت از پوست، فعالیت و استراحت و پی گیری درمان داده شده و هم زمان کتابچه راهنما نیز اختیار آنان قرار داده شد. مرحله دوم پژوهش برای گروه مورد یک ماه پس از آخرین جلسه آموزش مراقبت در منزل انجام شد که در طی آن بیماران با توجه به آموزش ها و مراقبت های انجام شده و مطالعه کتابچه راهنما برای بار دوم با فرم های قبلی مورد آزمون قرار گرفتند. گروه شاهد نیز با همان فرم های قبلی در بخش های همودیالیز ارزیابی مجدد شدند.
بیشترین درصد واحدهای مورد پژوهش مونث، متاهل و در گروه سنی 44-25 سال قرار داشته اند. مقایسه یافته های پژوهش نشان داد که میانگین امتیازات کسب شده در حیطه های مختلف آگاهی برای گروه مورد قبل از آموزش 26.9 بوده که پس از آموزش به 7/47 ارتقا یافت. که با توجه به P<0.05 بین این دو اختلاف آماری معنی داری وجود دارد. همچنین میانگین مربوط به امتیازات کسب شده در حیطه های مختلف عملکردی در این گروه که قبل از آموزش 4/44 بوده پس از آموزش به 6/76 رسیده است که با توجه به P<0.05 بین این دو اختلاف آماری معنی داری وجود دارد. بین میانگین نمرات بعد از آزمون نوبت اول و دوم گروه شاهد با توجه به P>0.05 اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.
آموزش مراقبت در منزل روشی موثر در ارتقاء آگاهی و عملکرد بیماران کلیوی می باشد.

ریسک فاکتورهای خون ریزی مجدد از واریس مری به طور کامل شناخته نشده اند. هدف از این مطالعه تعیین ارزش پیش گویی معیار بالینی MELD و CTP در خون ریزی حاد واریس مری و خون ریزی مجدد از واریس مری می باشد.
92 بیمار سیروتیک بستری شده در بیمارستان امام خمینی را تحت مطالعه قرار گرفت. توانایی پیش گویی معیار MELD با CTP تحت مقایسه قرار گرفت.
میانگین امتیاز MELD در 39 بیماری که با شکایت خون ریزی گوارشی بستری شده بودند 2/7± 7/18 و میانگین امتیاز 59 بیماری که در بدو بستری با شکایتی غیر از خون ریزی گوارشی بستری شده بودند 8/6± 9/14 بود (014/0=P). میانگین امتیاز C.T.P در 39 بیماری که با خون ریزی گوارشی مراجعه کرده بودند 6/1± 05/9 و میانگین امتیاز C.T.P در 53 بیماری که در بدو بستری با شکایتی غیر از خون ریزی گوارشی بستری شده بودند 5/1± 5/8 بوده است (05/0(P>.
بحث: معیار MELD می تواند خون ریزی از واریس را پیش بینی کند اما CTP این توانایی را ندارد. MELD و CTP هیچ کدام توانایی پیش بینی خون ریزی مجدد را ندارند.

مطالعات متعددی مبنی بر اثرات احتمالی لووتیروکسین بر کاهش دانسیته استخوانی در دسترس است، گرچه اثرات قطعی این دارو بر تراکم استخوانی هنوز کاملا شناخته شده نیست. هدف این مطالعه بررسی اثرات دوزهای جایگزینی لووتیروکسین بر میزان تراکم استخوانی در خانم هایی با هیپوتیروئیدی اولیه در سن قبل از منوپوز در یک فاصله دو سال پس از دریافت دارو بود.
50 خانم سن بین 40-25 سال با تشخیص هیپوتیروئیدی اولیه انتخاب شدند. بیمارانی که سابقه جراحی تیروئید، مصرف ید رادیو اکتیو داشتند از مطالعه حذف شدند. بیمارانی با سابقه سایر بیماری ها و یا مصرف داروهای موثر بر دانسیته استخوانی نیز از مطالعه حذف شدند. از تمام بیماران سنجش تراکم استخوان در ناحیه لومبار و گردن فمور به عمل آمد و سپس بیماران بر روی دوزهای جایگزینی لووتیروکسین با هدف نگهداری سطح TSH بین 5/2-5/0 قرار گرفتند و پس از دو سال مجدد سنجش تراکم استخوان برای تمام بیماران تکرار شد و نتایج تراکم سنجی قبل و بعد از درمان با لووتیروکسین با کمک SPSS 11.5 تجزیه و تحلیل شد و با روش paired t. test متغیرها قبل و بعد از درمان با یکدیگر مقایسه شدند.
سن متوسط بیماران 3/5±4/34 سال بود. درصد تراکم استخوان در ناحیه لومبار قبل از درمان 2/15±8/78 درصد با متوسط 86/0 ± 4/1- T. Score: بود که بعد از درمان به درصد 6/13±4/78 و 57/0 ± 7/1- T. Score: تغییر یافت که این تغییر از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین درصد تراکم استخوان در ناحیه گردن فمور قبل از درمان 04/13± 47/88 درصد و 07/1 ± 05/1- T. Score: بود که بعد از درمان به 8/7±92/0 درصد و T. Score به 88/0±94/0- تغییر یافت که این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود. تغییر در میزان Z. Score نیز در هیچ کدام از این نواحی معنی دار نبود.
درمان با لووتیروکسین در دوزهای جایگزینی در سن قبل از منوپوز در خانم های مبتلا به هیپوتیروئیدی اولیه باعث تغییر معنی داری در میزان تراکم استخوان نمی شود.

مطالعات نشان می دهند اندکس توده بدنی می تواند میزان موفقیت سنگ شکنی با امواج شوک از طریق پوست (ESWL) را پیش بینی کند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط دو پارامتر اندکس توده بدنی و دور کمر با میزان موفقیت سنگ شکنی با امواج شوک از طریق پوست و رهایی از سنگ بعد از استفاده از این روش بود.
طی یک مطالعه مقطعی توصیفی تعداد 64 بیمار با اندازه سنگ بین 5/0 تا 2 سانتی متر که تحت سنگ شکنی سیستم ادراری قرار گرفتند، بررسی شدند. در تمام بیماران حین اولین مراجعه دور کمر و قد و وزن اندازه گیری شد. بیماران بعد از سنگ شکنی مورد آنالیز سنگ قرار گرفتند. همچنین برای تعیین این که سنگ ها دفع شده اند یا نه، در هفته شش بعد از انجام ESWL رادیوگرافی از کلیه ها به عمل آمد.
از 64 بیمار شامل 43 (2/67درصد) مرد و 21 (8/32درصد) زن، میانگین BMI بیماران برابر kg/m2 34/4±91/25 و میانگین دور کمر برابر 43/14±82/89 سانتی متر بود. 33 بیمار (6/51درصد) بدون سنگ بوده و در 31 مورد (4/48درصد) سنگ باقی مانده بود. تفاوت آماری معنی داری بین میزان موارد بدون سنگ و جنس، محل سنگ، میانگین BMI بیماران مشاهده نشد. در اندازه دور کمر در گروه بدون سنگ باقیمانده در گروه با سنگ باقیمانده برابر. تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.
نتایج این مطالعه نشان داد که اندکس توده بدن و دور کمر هیچ نقشی در پیش بینی میزان پاسخ به درمان سنگ شکنی و رهایی از سنگ بعد از سنگ شکنی ندارند.

مطالعه حاضر به بررسی پروفایل شخصیتی و مولفه های سلامت روانی بیماران قلبی در مقایسه با افراد به هنجار پرداخته است، شناخت دقیق عامل های شخصیتی و مولفه های سلامت روانی در مقایسه با افراد به هنجار، امکان ارائه خدمات حمایتی و آموزشی لازم را برای بهزیستی بیماران قلبی فراهم می نماید.
این مطالعه از نوع پس رویدادی بود. جامعه آماری شامل تمام بیماران قلبی مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید مدنی تبریز بود که از میان آن ها 105 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و پرسش نامه ی شخصیتی پنج عاملی و سلامت روان را تکمیل نمودند. همچنین جهت مقایسه این بیماران 95 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتخاب و با این افراد همتا شده بودند.
نتایج نشان داد که میزان نوروزگرایی و با وجدان بودن در سطح (0.05>p) در بیماران قلبی بیشتر از افراد به هنجار است. میزان انعطاف پذیری در سطح(0.00>p) در افراد به هنجار بیشتر از بیماران قلبی است. اما بین بیماران قلبی و افراد به هنجار در عامل های برونگرایی و دل پذیر بودن تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین میزان افسردگی و استرس در بیماران قلبی نسبت به افراد به هنجار در سطح (0.05>p) و میزان اضطراب در سطح (0.00>p) نسبت به جمعیت به هنجار بیشتر است.
با توجه به نتایج، نقش عوامل شخصیتی و روانی در بیماران قلبی آشکار می شود. بر اساس این مطالعه می توان مطرح نمود که افراد مبتلا به بیماری قلبی دارای شخصیتی نوروزگرا، غیر منعطف، با وجدان، افسرده، مضطرب و پراسترس بوده و نیازمند مداخلات روانشناسی هستند.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی و مقایسه میزان شیوع و فراوانی اختلالات رفتاری در بین دانش آموزان دوره متوسطه منطقه بستان آباد با توجه به جنسیت، رشته تحصیلی و محل سکونت انجام گرفت.
روش پژوهش از نوع توصیفی - مقطعی بوده است که بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی (سهمی) تعداد 384 نفر از دانش آموزان در پژوهش شرکت داده شدند. داده ها با استفاده از مقیاس مشکلات رفتاری آشنباخ (YSR) که از روایی و اعتبار خوبی برخوردار است، جمع آوری و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t) تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافته های پژوهش نشان داد که در بین کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه بستان آباد، اختلالات رفتار پرخاشگرانه با میانگین 54/24 و انحراف معیار 19/5 از بیشترین میزان شیوع و اختلال شکایات جسمانی با میانگین 22/9 و انحراف معیار 24/2 از کم ترین میزان شیوع برخوردار می باشد. همچنین میزان شیوع اختلال گوشه گیری / افسردگی و سایر مشکلات (شامل؛ ترس از مدرسه، ناخن جویدن، کابوس و...) به طور معنی داری در دختران بیشتر از پسران بوده(p≤0/05)و(p≤0/01)، و رفتار قانون شکنی به طور معنی داری در پسران بیشتر از دختران بوده (p≤0/05)است. ضمن اینکه میزان شیوع اختلال رفتاری گوشه گیری / افسردگی و رفتار پرخاشگرانه در دانش آموزان شهری به طور معنی داری بیشتر از دانش آموزان روستایی بوده (p≤0/05) است. بین دانش آموزان رشته های تحصیلی (نظری و مهارتی) هیچ گونه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
با نتایج بدست آمده می توان در راستای کمک به بهداشت روانی دانش آموزان، برنامه ریزی و اقدام به موقع انجام داد.

مورفوژنز فولیکول مو توسط میان کنش های پیچیده اکتودرمی – مزانشیمی که توسط مکانیسم های مولکولی تنظیم می شود کنترل می گردد. بعلاوه گلیکوکانژوگیت ها از جمله ترکیباتی هستند که در میان کنش های سلولی در طی تکامل جنینی نقش دارند. لذا هدف این پژوهش مطالعه توزیع و تغییرات گلیکوکانژوگیت ها در طی مورفوژنز فولیکول مو در رت با استفاده از میکروسکوپ نوری و فن لکتین هیستوشیمی تعیین گردید.
در این پژوهش، جنین های رت 16، 18 و20 روزه در فرمالین فیکس و در پارافین قالب گیری شدند. سپس به منظور مطالعه تغییرات و توزیع قندهای انتهایی گلیکوکانژوگیت ها در طی مورفوژنز فولیکول مو، از لکتین های Lotus tetragonolobus(LTA)، Glycine max(soybean)agglutinin (SBA) و Arachis hypogaea or peanut(PNA) که به ترتیب برای قندهای انتهایی α-L Fuc، Gal-(β1→3) GalNAC و D-Gal-(β1→3) DGalNAc اختصاصی هستند، استفاده گردید. براساس شدت واکنش های بدست آمده ناشی از رنگ پذیری هر یک از قندهای یاد شده، نمونه درجه بندی شدند و از نمونه های مورد نظر عکس تهیه گردید.
نتایج حاصل از این پژوهش مشخص نمود که جوانه اپیدرمی، غشاء پایه و تراکم مزانشیمی با لکتین PNA در روز شانزدهم جنینی واکنش نشان داد. تعدادی از اجزای فولیکول مو در حال تکامل منجمله غلاف اپیدرمی و کورتکس با لکتین مذکور واکنش متوسطی را نشان دادند به طوری که این واکنش ها در روز بیستم به ترتیب به طور ضعیف و شدید ادامه یافت. واکنش جوانه اپیدرمی و تراکم مزانشیمی با لکتین SBA در روز شانزدهم به ترتیب ضعیف و متوسط ارزیابی گردید. واکنش غشاء پایه، غلاف اپیدرمی و کورتکس با لکتین مذکور در روز هیجدهم نسبتا ضعیف بود. واکنش کورتکس، کوتیکول و غلاف اپیدرمی خارجی با لکیتن SBA در روز بیستم شدید ارزیابی گردید. جوانه اپیدرمی، غشاء پایه و تراکم مزانشیمی با لکتین LTA در روز شانزدهم واکنش متوسطی را نشان دادند. واکنش غشاء پایه، غلاف اپیدرمی و کورتکس با لکتین مذکور در روز هیجدهم نسبتا قوی ارزیابی گردید. در روز بیستم تکامل فولیکول مو واکنش غشاء پایه، کورتکس و غلاف اپیدرمی با لکتین LTA شدید و واکنش ماتریکس نیز متوسط بود.
بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان نتیجه گرقت که بیان قندهای انتهایی گلیکوکانژوگیت ها منجمله α-L Fuc، Gal-(β1→3) GalNAC و D-Gal-(β1→3) DGalNAcدر طی مورفوژنز فولیکول مو تنظیم شده است.

رویکرد ابعادی روان گسستگی، نشانه های روان گسستگی را به عنوان تظاهرات اغراق آمیز خصلت های شخصیتی فرض می کند که در جمعیت به هنجار هم یافت می شوند. بر این اساس، اسکیزوتایپی به عنوان صفاتی که به طور پیوستاری توزیع شده است در نظر گرفته می شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان فراوانی ویژگی های شبه روان گسستگی اسکیزوتایپی با در نظر گرفتن متغیرهای سن و جنس انجام گرفت.
این پژوهش در یک بررسی زمینه یابی و پس رویدادی انجام شده و از نوع توصیفی - مقطعی است. نمونه ای به حجم 749 نفر (380 نفر گروه مذکر و 369 نفر گروه مونث) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایاز دانشکده های مختلف دانشگاه شیراز، انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. شرکت کننده ها به مقیاس شخصیت اسکیزوتایپی (STA) پاسخ دادند.
میزان توزیع الگوهای شخصیتی اسکیزوتایپی در نمونه تحقیقی، بر اساس تفکیک جنسیتی و طبقات سنی مختلف در هر یک از عامل ها و نیز کل مقیاس شخصیت اسکیزوتایپی گزارش گردید. بر این اساس، میانگین نمرات گروه مونث در کل مقیاس شخصیت اسکیزوتایپی و نیز عامل های سوظن پارانوئید/ اضطراب اجتماعی و تفکر سحرآمیز به طور معنی داری بیشتر از گروه مذکر شد. همچنین، سن بر تغییرات نمرات اثر نداشت لذا می توان تاثیر تفاوت سن نمونه های مورد پژوهش را تاثیری قابل اغماض دانست.
یافته های پژوهش حاضر برای الگوی پیوستاری روان گسستگی تائیدات پژوهشی بیشتری فراهم می نماید.

انسان در تمام ادوار چاره ای جز توسل به گیاهان نداشته است. اگر چه در نیم قرن گذشته استفاده از داروهای شیمیایی به شدت رواج یافت ولی به سرعت آثار زیان بار آن ها بر زندگی انسان سبب گرایش مجدد به گیاهان دارویی گردید. بنابراین طی سالیان متمادی داروهای طبیعی اساس و حتی در برخی موارد تنها طریق درمان محسوب می شوند. هدف ما از این تحقیق بررسی اثر مواد موثره گیاه جودوسر بر زخم و التهاب پوستی بر روی موش صحرایی نر بالغ است.
از بذور جودوسر با دستگاه های تقطیر با آب و سوکسله، عصاره های آبی، متانولی و اتانولی تهیه شده و تعداد ترکیبات موجود در این عصاره ها به روش کروماتوگرافی لایه نازک تعیین شدند. در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر به پنج گروه شش تایی تقسیم بندی شدند، که هر یک پس از ایجاد زخم تا بهبودی کامل با پمادهای تهیه شده به صورت موضعی و یک بار در روز تحت درمان قرار گرفتند.
با تهیه پماد به وسیله پایه کرم (اوسرین) از هر عصاره و استفاده آن، باعث کاهش تعداد روزهای درمان شده و نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت.
نتایج نشان دهنده این بود که عصاره های آبی، متانولی و اتانولی جو دوسر بر روی زخم برشی موش ها باعث کاهش تعداد روزهای درمان می شود. به نظر می رسد که این عصاره ها باعث تسریع در تشکیل اپیدرم و بهبودی زخم شده است ضمن اینکه اثری از کلوئید و حتی اسکار مشاهده نگردید. همچنین با توجه به نتایج بدست آمده، عصاره تام جو دوسر نقش مهمی در ترمیم دارد.

سندرم متابولیک مجموعه ای از اختلالات متابولیکی است که منجر به بیماری های قلبی - عروقی می شود. سطح بیومارکرهای عملکرد اندوتلیال و پروفایل لیپیدی، شاخص های مهمی در برآورد خطر بیماری های قلبی- عروقی به شمار می روند. در این تحقیق، هدف بررسی تاثیر جنسیت روی عملکرد اندوتلیال و پروفایل لیپیدی است.
77 بیمار مبتلا به سندرم متابولیک (59 نفر زن، 18 نفر مرد) طبق معیار Adult Treatment Panel III (دارای 3 مورد از 5 مورد اندازه دور شکم بالا، تری گلیسرید بالا، فشار خون بالا، گلوکز خون ناشتای بالا و HDL-c پایین) انتخاب شدند. از روش الایزا و بیوشیمیایی، برای سنجش فاکتورها استفاده شد.
شاخص توده بدن (زنان: kg/m2 97/4 ± 56/34; مردان: kg/m201/3 ± 22/30) و اندازه دور شکم (زنان: cm52/10 ± 18/110; مردان: cm 65/5 ± 06/105) در زنان بیشتر از مردان است (05/0>. (p ولی در شاخص های بیوشیمیایی (تری گلیسرید، کلسترول، گلوکز خون ناشتا، LDL-c و HDL-c) تفاوت معنی داری نداشتند. مقدار اندوتلین–1 (زنان: pg/ml22/2 ± 77/2; مردان: pg/ml 01/1 ± 56/1) در زنان به طور معنی داری بیشتر از مردان است (046/0=P). مقدار نیترات (NO3-)، Intercellular adhesion molecule (ICAM-1)، -Eسلکتین و نیتریت (NO2-) در دو گروه مشابه هستند (05/0< (p.. در زنان همبستگی مثبت بین فاکتورهای اندوتلیال وجود دارد.
زنان سندرم متابولیکی چون بافت چربی بالاتری نسبت به مردان سندرم متابولیکی دارند، احتمالا در زنان فاکتورهای التهابی آزاد شده از بافت چربی نقش اصلی در ایجاد اختلال عملکرد اندوتلیال دارد.

سینوویال سارکوما سارکوم نادر اما شناخته شده بافت نرم است که تمایز اپیتلیالی دارد و 5 الی 10 درصد تومورهای بافت نرم را تشکیل می دهد. جراحی به صورت رزکسیون رادیکال اساس درمان در پیشگیری ازعود موضعی می با شد که حداکثر زنده ماندن 5 ساله 40درصد بوده است. در بررسی های اخیر میزان بالای زنده ماندن بعد شیمی درمانی و حساسیت زیاد به ایفوفوسفامید گزارش شده است.
بیمار گزارش شده آقای 31 ساله ای است که با شکایت درد شانه راست و احساس توده از شش ماه قبل مراجعه کرده بود. بیوپسی انسزیونال اولیه حاکی از سارکوم سینوویال با تمایز کم و بدون درگیری لنفاوی بود (شکل 1). به خاطر مجاورات عروقی و عصبی تومور، ابتدا بیمار به اونکولوژیست معرفی و به مدت سه هفته طی شش دوره تحت درمان باآدریامایسین، ایفوفوسفوماید و مسنا قرار گرفت. پس از مراجعه بیمار تحت جراحی با حاشیه مطمئن قرار گرفته، محل آن با فلپ چرخشی جدار قفسه سینه و شکم پوشانیده شد. گزارش پاتولوژی جدید حاکی از وجود نکروز بدون هیچ نشانه ای از سلول های سرطانی بود (شکل 2). بعد از عمل بیمار ادامه درمان را به صورت رادیوتراپی، شیمی درمانی با دوکسی روبیسین، ایفوفوسفامید و مسنا دریافت کرد. سینوویال سارکوما سارکوم نادر اما شناخته شده بافت نرم است که به باور آمبل با تشخیص به موقع و جراحی وسیع پیش آگهی آن مطلوب تر می شود و سیالابا به این موارد، وجود ضایعات کوچک تر، عدم متاستازو پاتولوژی درجه پایین را می افزاید.
مندز بحث می کند که رزکسیون کامل جراحی لازم است و رادیوتراپی فقط در موارد مشکوک حاشیه عمل کاربرد دارد و شیمی درمانی به عنوان درمان کمکی نقش واضحی ندارد، هرچند خودش به خاطر پیش آگهی ضعیف عود موضعی، از آن استفاده کرده است.
متا آنالیز منتشر شده در سال 1997، نقش کمکی شیمی درمانی در سینوویال سارکوما را نشان داد که زنده ماندن عاری از بیماری و کنترل موضعی بهتر شده بود. بر اساس داده های موجود، شیمی درمانی نئوادجوانت می تواند جراح را آماده عمل توده های غیر قابل عمل کند. در این بیمار هم که به علت وجود توده بزرگ در محل نامناسب، امکان آمپوتاسیون عضو وجود داشت، با شیمی درمانی نئوادجوانت جراحی کامل مقدور شد، اما نکته قابل توجه این بود که در پاتولوژی آخر اثری از سلول های سرطانی نبود و در واقع این نمونه درمان کامل سارکوم سینوویال بود.