ارزیابی تاثیر سلول های بنیادی مشتق از اسپیره مغز استخوان در مراحل ابتدایی ترمیم جراحات زردپی خم کننده عمقی بندهای انگشت در خرگوش: مطالعه بیومکانیکی و ایمونوهیستوشیمی

جراحات زردپی جز رایج ترین جراحات بدن می باشند. زردپی التیام یافته برای بدست آوردن قدرت کششی کافی به منظور تحمل بارهای فیزیولوژیکی نیاز به تثبیت به مدت چند هفته دارد. مهندسی بافت با سلول درمانی موجب ترمیم بافت های مریض و آسیب دیده می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تزریقی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به صورت داخل زردپی بر سرعت و وسعت ترمیم در مراحل ابتدایی ترمیم جراحات زردپی خم کننده عمقی بندهای انگشت بعد از التیام اولیه در خرگوش می باشد.
27 قطعه خرگوش سفید نیوزلندی بالغ با وزن 8/1 تا 5/2 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. 20 قطعه از خرگوش ها به عنوان حیوانات آزمایشی و هفت قطعه باقیمانده به عنوان منبع تهیه سلول های بنیادی مزانشیمی الون مشتق از مغز استخوان (bMSCs) مورد استفاده قرار گرفتند. تحت بیهوشی عمومی، عمل تنوتومی تجربی در قسمت میانی زردپی خم کننده عمقی بند انگشتان انجام گرفت. زردپی قطع شده بلافاصله با استفاده از الگوی حلقه بسته شده بخیه شد. در گروه کنترل هیچ گونه درمانی صورت نگرفت در گروه درمان، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان داخل زردپی در محل ضایعه زردپی و اطراف ضایعه تزریق شد. اندام های حرکتی جراحی شده به مدت دو هفته بعد از عمل گچ گرفته شدند. در هفته سوم بعد از جراحی نمونه های زردپی برای ارزیابی های بیومکانیکی و ایمونوهیستوشیمی اخذ گردیدند.
یافته های بیومکانیکی نشان داد که فراسنج های بیومکانیکی در گروه درمان شده با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان در هفته سوم نسبت به گروه کنترل افزایش داشت (P < 0.05) یافته های ایمونوهیستوشیمی افزایش میزان تولید رشته های کلاژن نوع 1 متراکم تر و منظم تری را در گروه درمان شده با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از آسپیره مغز استخوان نسبت به گروه کنترل نشان داد.
کاربرد داخل زردپی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان باعث بهبود معنی دار مشخصات بیومکانیکی و ایمونوهیستولوژیکی در مراحل اولیه التیام زردپی شد. دوره اولیه التیام زردپی جزء مراحل حیاتی در ترمیم زردپی می باشد.