فهرست مطالب

مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش - سال سوم شماره 1 (بهار و تابستان 1395)

نشریه مطالعات کاربردی تندرستی در فیزیولوژی ورزش
سال سوم شماره 1 (بهار و تابستان 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/04/06
  • تعداد عناوین: 8
|
  • نجمه رضاییان*، علی اصغر رواسی، رحمن سوری، علی اکبرنژاد صفحات 11-30
    بافت چربی یک ارگان اندوکرین فعال است که به واسطه ترشح آدیپوکاین ها در تنظیم شرایط متابولیکی بدن نقشی اساسی دارد. هدف مطالعه حاضر مطالعه تاثیر یک جلسه تمرین مقاومتی بر سطوح آدیپولین، فورین، فاکتور رشد تغییردهنده بتا 1، فاکتور نکروز کننده تومور آلفا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق غیرفعال پرداخته است. بدین منظور 20 زن چاق یائسه غیرفعال (شاخص توده بدنی>30 کیلوگرم بر مترمربع، 65-50 سال) به طور تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک جلسه تمرین مقاومتی (سه دوره با 8 تکرار درشدت 40 درصد یک تکرار بیشینه) به مدت 30 دقیقه شرکت کردند. سطوح آدیپولین، فورین، فاکتور رشد تغییردهنده بتا 1، فاکتور نکروز کننده تومور آلفا، انسولین، گلوکز و شاخص های آنتروپومتری قبل و بلافاصله بعد از جلسه تمرین اندازه گیری شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با آزمون تی زوجی، تی مستقل و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0>P انجام گرفت. نتایج نشان داد اجرای یک جلسه تمرینات مقاومتی موجب افزایش معنادار سطوح فورین شد اما تغییر معناداری در سطوح آدیپولین، فاکتور رشد تغییردهنده بتا 1، فاکتور نکروز کننده تومور آلفا، انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین مشاهده نگردید. بااین حال، تنها تغییرات آدیپولین بین دو گروه تجربی و کنترل معنادار بود. هم چنین، بین سطوح اولیه آدیپولین سرم باارزش های اولیه شاخص های آنتروپومتری و سطوح اولیه انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین، ارتباط معناداری وجود نداشت؛ اما پس از یک جلسه تمرین مقاومتی بین تغییرات آدیپولین با تغییرات شاخص مقاومت به انسولین ارتباط معنادار و مثبتی گزارش شد. به طورکلی می توان نتیجه گرفت اجرای یک جلسه تمرین مقاومتی در زنان چاق یائسه غیرفعال بر سطوح آدیپولین تاثیر نداشته و این پاسخ تا حدودی با تغییرات نیم رخ التهابی و متابولیکی هم سو هست.
    کلیدواژگان: آدیپولین، فورین، فاکتور رشد تغییردهنده بتا 1، فاکتور نکروز کننده تومور آلفا، تمرین مقاومتی
  • سمیه آذریان*، عسگر ایران پور صفحات 31-43
    هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات الکتروکاردیوگرام قلبی در مردان فعال، ناشی از تمرینات قدرتی هرمی و هرمی واژگون است. بدین منظور، 30 نفر از مردان فعال با نمونه گیری در دسترس انتخاب، به صورت همگن (بر اساس یک تکرار بیشینه) در گروه های کنترل، تمرین قدرتی هرمی و هرمی واژگون قرار گرفتند. گروه های تمرین به مدت 12 هفته، به تمرین قدرتی مربوط پرداختند. قبل و بعد از تمرین رکورد یک تکرار بیشینه در حرکات پرس سینه، پرس پا و اسکات پا، شاخص های الکتروکاردیوگرامی، فشارخون سیستولی و دیاستولی اندازه گیری شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. نتایج نشان داد دو نوع تمرین قدرتی هرمی و هرمی واژگون باعث افزایش قدرت عضلانی، افزایش معنا دار در واحد موج T و بهبود فاصله QT می شوند (05/0≥ P). بین نوع تمرین در افزایش قدرت تفاوت معنا داری مشاهده نشد (05/0≥ P). همچنین ضربان قلب استراحتی، فشارخون سیستولی و دیاستولی نیز کاهش معنا داری وجود نداشت. به صورت کلی، تمرین قدرتی هرمی و هرمی واژگون باعث بهبود عملکرد فیزیولوژیکی عضلانی و قلبی می شود. ولی بین نوع تمرین قدرتی تفاوت چندانی در بهبودی متغیرهای پژوهش وجود ندارد
    کلیدواژگان: تمرین قدرتی هرمی و هرمی واژگون، موج T، فاصله QT
  • علی بختیاری*، خسرو ابراهیم، سجاد احمدی زاد صفحات 44-57
    تمرینات سنگین و طولانی مدت، اختلالات جسمانی، همراه با کاهش عملکرد ورزشی را به دنبال دارد. کاهش ‏بار تمرینات در دوره تعدیل ‏تمرین ممکن است از افت عملکرد ورزشکاران و عوارض بیش‏تمرینی جلوگیری کند. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر دو نوع کاهش تمرین بر برخی از ویژگی های جسمانی هاکی بازان نخبه است. جامعه آماری این پژوهش را 18 نفر از هاکی بازان نخبه داخل سالن (میانگین سنی30/2 ± 77/22 سال، وزن 23/3 ± 71 کیلوگرم و قد 5/5 ± 176 سانتی متر) استان‏ مرکزی تشکیل دادند که خود را برای مسابقات لیگ برتر کشور آماده و دارای برنامه تمرینی منظمی (3 جلسه در هفته) به مدت 6 ماه بودند. آزمودنی ها بعد از انجام پیش‏آزمون‏ (شامل توان‏ هوازی، توان بی‏هوازی، قدرت، انعطاف‏پذیری و چابکی) در دو گروه همگن قرار گرفتند. گروه اول و دوم به ترتیب برنامه اصلی تمرین خود را به مدت 10 روز با کاهش حجم تمرین 50% و شدت تمرین50% اجرا و بعد از 10 روز تعدیل تمرین پس‏آزمون از آن ها گرفته شد. جهت تجزیه وتحلیل استنباطی داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج حاصل از مقایسه گروه ها نشان داد که کاهش‏ حجم و کاهش شدت ‏تمرین در تغییر قدرت ‏عضلانی، چابکی و انعطاف‏پذیری باهم تفاوت ‏معناداری داشتند، اگرچه در توان ‏هوازی و توان‏ بی‏هوازی هیچ تفاوت ‏معناداری مشاهده نگردید. با توجه به نتایج این پژوهش، پیشنهاد می‏شود که کاهش تمرین می‏تواند بعد از یک دوره تمرینات آماده‏سازی شدید و وامانده ساز برای ورزشکاران هاکی مفید باشد
    کلیدواژگان: قدرت‏عضلانی، چابکی، کاهش تمرین، هاکی‏داخل‏سالن
  • سیروان آتشک*، جمال زسول پور، کمال عزیزبیگی صفحات 58-71
    هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی پیش رونده بر برخی از عوامل خطرزای بیماری های قلبی- عروقی در مردان غیرفعال است. در این مطالعه 24 آزمودنی میان سال غیرفعال سالم به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 10 هفته به اجرای تمرینات ورزشی مقاومتی با شدت پیش رونده 85-50% یک تکرار بیشینه پرداخته و گروه کنترل نیز بدون هیچ گونه مداخله ای به انجام فعالیت های روزانه خود مشغول شدند. در راستای بررسی تغییرات عوامل خطرزای بیماری های قلبی- عروقی نمونه های خونی تمامی آزمودنی های دو گروه در حالت ناشتا در دو مرحله ابتدای پژوهش و 72-48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اخذ شد. سپس شاخص هموسیستئین تام پلاسما با استفاده از روش الایزا و سطوح نیمرخ چربی سرمی به روش آنزیماتیک مورد اندازه گیری قرار گرفت. بعد از انجام 10 هفته تمرینات مقاومتی منظم، کاهش معناداری در غلظت هموسیستئین پلاسما در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. به علاوه، تمرینات ورزشی باعث کاهش معناداری در غلظت کلسترول و لیپوپروتئین با چگالی پایین و افزایش معنادار لیپوپروتئین با چگالی بالا در گروه تمرینات مقاومتی شد، درحالی که این شاخص ها در گروه کنترل بدون تغییر معناداری باقی ماندند؛ بنابراین، بر اساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گرفت که انجام تمرینات مقاومتی منظم می تواند به عنوان یک راهکار درمانی موثر و کم هزینه در کنترل عوامل خطرزای بیماری های قلبی- عروقی در مردان میان سال غیرفعال، مورداستفاده قرار گیرد
    کلیدواژگان: تمرینات مقاومتی، هموسیستئین، نیمرخ لیپیدی
  • یزدان فروتن*، ناصر بهپور، سعید دانشیار صفحات 72-86
    یکی از تغییرها و معیار های نسبی تمرین که کمتر مورد توجه قرارگرفته و از فاکتور های ضروری تمرین به ویژه هنگامی که هدف تمرین افزایش استقامت قدرتی باشد، استراحت بین ست ها است. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر 4 فاصله استراحتی متفاوت بر استقامت قدرتی در نوبت های پیاپی با باری معادل 75%1RM انجام شد. بدین منظور 16 ورزشکار جوان (سن 24/319/37±سال، قد 25/5178/38±سانتی متر، وزن 91/770/81± کیلوگرم) به شکل تصادفی انتخاب و برای اجرای تحقیق آماده شدند. همه آزمودنی ها 9 جلسه تمرین پرس سینه و پرس پا را بافاصله استراحتی 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. در جلسه اول یک تکرار بیشینه اندازه گیری شد و از جلسه 2 تا 9 در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سینه و پرس پا با باری معادل 75%1RM تا سرحد خستگی اجرا شد. در هر جلسه یکی از فواصل استراحتی 30، 90، 210، 270 ثانیه ای بین نوبت ها به طور تصادفی استفاده شد و تعداد نیز تکرار ها ثبت گردید. از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی برای تجزیه وتحلیل استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین تکرار های حرکت پرس سینه و پا در 4 فاصله استراحتی در مقایسه با (پیش آزمون) کاهش معناداری یافت. همچنین توانایی حفظ تکرارها با فاصله استراحتی 270 ثانیه در مقایسه با فواصل استراحتی 30، 90، 210 ثانیه ای به طور معناداری بیشتر بود. نتایج موید آن است که توانایی حفظ تکرارها به فاصله استراحتی بین ست ها بستگی دارد، لذا به منظور افزایش مقدار کار انجام شده و استقامت قدرتی، استفاده از فواصل استراحتی بین 210 الی 270 توصیه می شود
    کلیدواژگان: بازیافت، تعداد تکرارها، نوبت های متوالی، مردان ورزشکار
  • سجاد مبصری، سلمان جعفری*، عارف حبیبی ملکی صفحات 87-103
    روش های مختلف تمرین جهت کسب آمادگی و نتایج درخشان در مسابقات مد نظر مربیان و ورزشکاران بوده است. با توجه به اهمیت تمرینات پلایومتریک در بهبود عملکرد ورزشکاران، هدف از اجرای این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات پلایومتریک بر توان بی هوازی، شاخص خستگی، قدرت انفجاری پاها و چابکی کشتی گیران آزادکار 15 تا 17 ساله شهرستان ملکان بود. روش پژوهش نیمه تجربی و جامعه آماری آن شامل 78 کشتی گیر آزادکار 15 تا 17ساله شهرستان ملکان می باشد. بدین منظور 24 کشتی گیر به صورت تصادفی انتخاب و بر اساس شاخص خستگی حاصل از پیش آزمون به صورت زوج های همتا به دو گروه 12 نفره پلایومتریک و کنترل تقسیم شدند و پس از هشت هفته اجرای پروتکل تمرینی مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی همبسته و تی مستقل در نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام گرفت. یافته ها نشان داد پس از هشت هفته تمرینات پلایومتریک در توان حداکثر، توان حداقل، میانگین توان قدرت انفجاری پاها و چابکی بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده می شود (05/0p≤). ولی در شاخص خستگی اختلاف معناداری وجود نداشت. به نظر می رسد که کشتی گیران جهت بالا بردن توان بی هوازی، بهبود در شاخص خستگی، چابکی و قدرت انفجاری پاهای ورزشکاران از تمرینات پلایومتریک با تاکید بر رعایت ویژگی های نمونه های تحقیق در برنامه های جسمانی خود استفاده نمایند
    کلیدواژگان: تمرینات پلایومتریک، توان بی هوازی، شاخص خستگی، قدرت انفجاری، چابکی، کشتی گیر آزادکار
  • نرگس علی نیا*، رامین شعبانی، عبدالرضا علی اکبری صفحات 104-114
    هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر دو شیوه تمرین پلایومتریک و مقاومتی دایره ای بر ترکیب بدن و آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر والیبالیست است. 42 دانش آموز نوجوان پسر والیبالیست 17-15 سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات پلایومتریک، گروه تمرینات مقاومتی دایره ای و گروه شاهد که تمرینات عادی والیبال را انجام می دانند، تقسیم شدند. قبل و پس از 6 هفته برنامه تمرینی آزمون های چابکی، سرعت، قدرت بیشینه و نیروی انفجاری اندام تحتانی و شاخص توده بدنی انجام گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های t همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون کروسکال- والیس استفاده شد. نتایج آزمون t همبسته نشان داد که در هر دو گروه تجربی، اختلاف معنا داری در وزن، شاخص توده بدنی، نیروی انفجاری و قدرت اندام تحتانی وجود دارد (05/0P<) ، اما این اختلاف در سرعت و چابکی معنادار نبود. در مقایسه بین دو گروه تجربی با گروه شاهد نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تمرینات پلایومتریک و مقاومتی دایره ای بر نیروی انفجاری و میزان قدرت اندام تحتانی تاثیر معنا داری دارند، اما بین سه گروه در متغیرهای سرعت و چابکی اختلاف معنا داری مشاهده نشد. تمرینات پلایومتریک و مقاومتی دایره ای موجب بهبود شاخص توده بدن، وزن بدن و همچنین نیروی انفجاری و قدرت اندام تحتانی ورزشکاران نوجوان شد. البته تمرینات مقاومتی دایره ای تاثیر بیشتری بر نیروی انفجاری اندام تحتانی داشت
    کلیدواژگان: تمرین پلایومتریک، مقاومتی دایره ای، آمادگی جسمانی
  • اقبال موسوی فر*، خسرو جهان سیر صفحات 115-128
    التهابات ناشی از فعالیت های ورزشی موجب افزایش سایتوکاین هایی همچون ویسفاتین می شود. درحالی که سایتوکاین های التهابی به وسیله محرک های فیزیولوژیکی همچون مکمل های غذایی تنظیم می شوند؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر مقایسه سطوح استراحتی ویسفاتین کاراته کاران حرفه ای و غیر ورزشکاران متعاقب مصرف مکمل امگا 3 با دو دوز متفاوت به همراه فعالیت ورزشی شدید است. بدین منظور 56 مرد با میانگین سنی 05/4±24 سال، قد 56/177 سانتی متر، شاخص توده بدنی 75/23 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 311/31 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه در دو گروه 28 نفر ورزشکار کاراته کا و 28 نفر غیر ورزشکار به صورت هدفمند انتخاب شده و سپس هرکدام از گروه ها به صورت تصادفی به چهار گروه 7 نفر تقسیم شدند: گروه ورزشکار شامل: (مصرف 2/1 گرم امگا 3 فعالیت ورزشی؛ مصرف 8/1 امگا 3 فعالیت ورزشی؛ دارونما فعالیت ورزشی و گروه فعالیت ورزشی) تقسیم شدند. گروه غیر ورزشکار نیز شامل: (مصرف 2/1 گرم امگا 3؛ مصرف 8/1 گرم امگا 3؛ دارونما و گروه کنترل) تقسیم شدند. نمونه های خونی در هر دو گروه ورزشکاران و غیر ورزشکاران 48 ساعت قبل و پس از آخرین جلسه تمرینی و مصرف نکردن هرگونه ماده غذایی حاوی امگا 3 به دنبال ناشتایی شبانه 12 ساعته جمع آوری شد ویسفاتین به روش الایزا اندازه گیری شد. تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تمرینات ورزشی با شدت بالا به همراه مصرف مکمل امگا 3 با دو دوز متفاوت به مدت چهار هفته بر سطوح استراحتی ویسفاتین کاراته کاران نخبه و همچنین غیر ورزشکاران تاثیر معناداری دارد
    کلیدواژگان: امگا 3، ویسفاتین، کاراته کاران، غیر ورزشکاران
|
  • Najmeh Rezaeian, * Ali Asghar Ravasi, Rahman Souri, Ali Akbarnezhad Pages 11-30
    Adipose tissue as an active endocrine organ has a pivot role in regulating metabolic states of the body, via secretion of pre- and anti- inflammatory adipokines. This study investigated effect of one session of resistance training on levels of adipolin, furin, transforming growth factor β1, tumor necrosis factor-α and insulin resistance in sedentary obese women. For this purpose 20 sedentary postmenopausal obese women (BMI>30Kg/m2, aged 50-65 years) randomly assigned in to experimental (n=12) and control (n=8) groups. Subjects in experimental group participated in one session of resistance training (2 sets of 8 repetitions at 40% of one-repetition maximum for 30 minutes). Serum levels of adipolin, furin, transforming growth factor β1, tumor necrosis factor-α, insulin and fasting glucose measured before and immediately after training session. Statistical analysis was done by paired and independent t-test and Pearson correlation and P
    Keywords: Adipolin, Furin, Transforming Growth Factor β1, Tumor Necrosis Factor, α, Resistance training
  • Somayeh Azarian*, Asgar Iranpur Pages 31-43
    The purpose of this study was to investigate the effects of Pyramidal and Reverse-Pyramidal Resistance Training on Electrocardiogram variables(Q-T space and T wave) In active male. Thirty active males recruited in this study randomly, and allocation in groups (control, Pyramidal and Reverse-Pyramidal Resistance Training). Pyramid and reverse pyramid groups performed resistance training for 12 weeks/3 times in week. One-repetition maximum in chest press, leg press and leg squat, ECG variables,systolic and diastolic blood pressure measured before and after Pyramidal and Reverse-Pyramidal Resistance Training. Klmogrov – Smirnov, One way ANOVA with repeated measures, bonferroni post Hoc test used for analyze.Twave and chest press, leg press and leg squat in experimental groups demonstrated a significantly increase in strength, without any different between experimental groups(p≤0.05). Pyramidal and Reverse-Pyramidal Resistance Training illustrated Significant improves in QT space(p≤0.05) and no Significant decline in SBP and DBP and RHR(p≥0.05). This Results demonstrate that not haven’t any different between Pyramidal and Reverse-Pyramidal Resistance Training in improves muscle and hearts physiological function
    Keywords: Pyramidal, Reverse, Pyramidal Resistance Training, T wave, Q, T space
  • Ali Bakhtiyari, * Khosrow Ebrahim, Sajjad Ahmadizad Pages 44-57
    Heavy and prolonged training, leads to Physical disturbance and decline athletic performance. Decreasing training load during tapering may prevent decrements in athletic performance and the side effects of overtraining syndrome. The purpose of the present study was to determine the effects of two type of tapering on some physiological characteristics of elite hockey players.The population of this study consisted of eighteen indoor elite hockey players from the Premier League in central province (mean ±SD, age 22.77±2.30 y r, height 176.7±5.50 cm, body mass.71.95±3.23 kg) with a regular exercise program in a six-month period (3 session per week). After the period of preparation training, some physiological parameters including aerobic power, anaerobic power, strength and flexibility were determined and the subjects were divided into two groups based on these physiological measurements. Subjects in two groups either had loads of reduction in the volume of training by 50% or 50% in the intensity of training. After 10 days of reduction training, a pre-test was conducted. Data were analyzed using independent t-test.Results showed that both tapering programs had significant increases in strength, flexibility, agility and that these changes were significantly (P
    Keywords: Muscle strength, agility, reduce training, indoor hockey
  • Sirvan Atashak*, Jamal Rasoulpour, Kamal Azizbeigi Pages 58-71
    The purpose of this study was to investigate the effect of progressive resistance training on some cardiovascular risk factors in inactive men. 24 health middle-aged randomly assigned in two resistance training (n=12) and Control (n=12) groups. Participants in experimental group performed 10 weeks of progressive resistance training with 50-85% 1-RM while the control group without any intervention was doing daily activities. Blood samples were obtained from all subjects at baseline and 48-72 hours after last training session in order to investigate of the changes of CVD risk factors, and total plasma homocysteine (Hcy) were measured using ELISA and serum lipid profile measured enzymatically. After 10 weeks of regular resistance training, a significant decrease observed in (Hcy) plasma concentration in trained group compared than control group. Moreover the exercise training induced a significant decrease in cholesterol, LAD-C, and significantly increase HDL-C in resistance training group, while, these indices remained unchanged in the control group. Therefore, according to the results of this study it can be concluded that regular resistance exercise can be used as effective and less-costly therapeutic strategies to control of CVD risk factors in inactive middle-age men
    Keywords: Resistance training, homocysteine, lipid profile
  • Yazdan Foroutan*, Naser Behpour, Saeid Daneshyar Pages 72-86
    One of the variables and the relative criterion workout and are considered that less essential factor especially when the aim is to increase exercise strength endurance power, is resting between sets. This study aimed to evaluate the effects of 4 different rest intervals on of strength endurance in successive sets with a load equivalent to 75% 1RM was performed.For this purpose, 16 young athletes (ages 19.37 ± 3.24 years, height 178.38 ±5.25 cm, and weight 70.81 ±7.91 kg) were randomly selected and prepared to conduct research. All participants’ bench press and leg press with a distance of 9 sessions 48 hours of each other did the rest. one repetition maximum was measured at the first meeting of the session from 2 to 9 per session, four bench press and leg press with a load equivalent to 75% 1RM exhausting run. In each one of-second rest intervals between sets 30, 90, 210, 270 randomly repeated use and the number was recorded. ANOVA test and post hoc Bonferroni test was used for analysis. The results showed that the average bench press repetitions and feet are resting in the fourth compared to the (pre-test) showed a significant decrease. As well as the ability to repeat with rest intervals of 270 seconds compared to 30, 90, 210 second rest intervals was significantly higher. The results confirm that the sustainability of repetitions depends on the distance rest between sets, so in order to increase the amount of work and endurance power, the use of rest intervals between 210 to 270 is recommended
    Keywords: Recovery number of repetitions, consecutive sets, men athlete
  • Sajjad Mobaseri, Salman Jafari*, Aref Habibi Maleki Pages 87-103
    Training methods and different ways to prepare and brilliant results considered by coaches and athletes was in competitions, therefore Considering the importance of plyometric training in improving athletic performance, the purpose of this study was to the effect of Eight weeks of plyometric training on anaerobic power, fatigue index, explosive legs strength and agility Freestyle wrestlers city of Malekan was 15 to 17 years old. The method of study was semi-experimental and statically population of that 15 to 17 years old 78 freestyle wrestlers had formed the city of Malekan. Therefore, 24 wrestlers qualified for the random sample selection of the target population and based on the results of the fatigue tests matched pairs were divided into two groups of 12 plyometric and control and again after eight weeks of training protocols from both groups were tested. To analysis the data, t-test and paired t-test was performed using the software spss version 19.The findings showed that: after eight weeks of plyometric training, maximum power, power minimum, average power, explosive legs strength and agility was observed a significant difference between two groups (P≤0/05) but the fatigue index of were not significantly different.
    Conclusion
    It seems that wrestlers to increase aerobic capacity, improve the fatigue index, increased explosive leg strength, improve agility and plyometric training with emphasis on respect for the athletes in the physical characteristics of the study sample use
    Keywords: Plyometric training, anaerobic power, fatigue index, explosive legs strength, agility, freestyle wrestlers
  • Narges Aliniya*, Ramin Shabani, Abdoreza Aliakbari Pages 104-114
    The aim of this study is to comparison of the effects of plyometric and resistance circuit training on body mass index and physical fitness of male teenage student volleyball players. Forty-two volleyball players (15-17 years old) were divided randomly into three groups of plyometric exercises training, resistance circuit training and control group that carried out regular exercise training. Before and after 6 weeks of training, agility, speed, maximum strength and explosive power of lower limbs and body mass index were measured t-test, one-way analysis of variance and Kruskal – Wallis test was used for analysis of data. The results of the t-test showed that both of experimental groups had significant difference in body weight, body mass index, lower limb explosive power and strength. But this difference was not significant in speed and agility. Compared between experimental groups and control group, one-way ANOVA test results showed that plyometric and resistance circuit training have a significant effect on explosive power and strength of the lower limb. But between the groups was not statistically significant difference in speed and agility variables. Plyometric and resistance circuit training improve body mass index, body weight, explosive power and strength of lower limb were young athletes. Of course, circuit resistance training had a greater impact on lower limb explosive power
    Keywords: Plyometric training, resistance circuit training, physical fitness
  • Eghbal Mosavifar, * Khosro Jahansier Pages 115-128
    High intensity exercises increased cytokines of such as visfatin. However, cytokines that are regulated by physiological stimuli such as dietary supplements. Thus, this study was designed to assess effect of contraction high intensity exercise training and supplementation omega-3 with two different doses levels on Visfatin, in elite karate athletes and compare with non-athletes. Therefore 56 males, mean age 24±4/05 years, height 56.177 cm, 23.75 kg of body mass and maximal oxygen consumption per minute at 31.311 ml kg groups were karate athletes and non-athletes participated in this study. Athletes and non- athletes subjects in both groups were, Then each of the main groups divided to 4 groups: Athlete groups Include supplements and exercise groups with 2 doses divided: [e (1.2 g/d); e (1.8 g/d); p and e] and non- athletes groups Include supplements: [s (1.2 g/d); s (1.8 g/d); p and co]. Blood samples from athletes in the following 48 hours ago and after the last training session and no consume any food containing omega-3 following the 12- hour overnight fasting and in the non-athletes group following 48 hours do not consume foods containing omega-3 following the 12-hour overnight fasting were collected. And the Visfatin, in measured by ELISA method and statistical analysis of data showed through the variance factor and post hoc Tokay test to determine where the differences between the groups showed: High- intensity exercise with omega- 3 supplementation for four weeks with two different doses on resting levels of Visfatin has effect on elite karate and also, omega3 supplementation with two different doses has effect on non- athletes
    Keywords: omega, 3, Visfatin, elite karate athletes, non, athletes