فهرست مطالب
مجله چشم پزشکی بینا
سال بیست و پنجم شماره 2 (زمستان 1398)
- تاریخ انتشار: 1399/10/16
- تعداد عناوین: 10
-
-
صفحات 75-82هدف
تعیین نظر و دیدگاه های دو گروه متخصصین چشم و کارشناسان بینایی سنجی در استان گیلان، در خصوص ابعاد مختلف درمان آمبلیوپی.
روش پژوهشیک پرسشنامه برای ارزیابی نظر و دیدگاه های 30 متخصص چشم و 20 متخصص بینایی سنجی در خصوص ابعاد مختلف درمان آمبلیوپی از جمله سن شروع و پایان درمان، روش های مختلف درمانی و درمان نگهدارنده مورد استفاده برای کودکان با سن بالای 10 سال طراحی شد. اعتبار (Validity) پرسشنامه با استفاده از میزان اعتبار محتوایی CVR(Content Validity Rate) 1-33/0 و شاخص اعتبار محتوایی (CVI) 99/0> و پایایی (Reliability) آن، توسط ضریب آزمون- بازآزمون کاپا 99/0> (9/0test-retest Kappa >) تایید شد. نتایج با استفاده از SPSS نسخه 21 تحلیل گردید.
یافته هادر پاسخ های شرکت کنندگان نخستین گزینه و روش درمانی برای آمبلیوپی انکساری، استفاده از عینک و پچ کردن چشم (بستن چشم) بود. سن کم تر از 1 سال، مناسب ترین سن برای شروع درمان در نظر گرفته شد که این درمان را می توان تا 10-7 سالگی نیز انجام داد. پنجاه و سه درصد، بیماران بالای 10 سال را درمان کرده بودند و 51 درصد، درمان تمرین دور/ نزدیک near/far training)) را طی درمان آمبلیوپی (تنبلی چشم) پیشنهاد کردند. برای درمان نگهدارنده، بستن روزانه چشم به مدت 1 ساعت با کار در نزدیک و دور near/distance vision tasks)) و قطره چشمی آتروپین 05/0 درصد توسط حدود نیمی از شرکت کنندگان پیشنهاد گردید (48 درصد). قطره چشمی مورد استفاده برای سیکلوپلژیک رفرکشن، سیکلوژیل 1 درصد بود. موارد خفیف، با عینک درمان شدند که چنین اندیکاسیونی به ایزومتروپی و سن بیمار بستگی داشت.
نتیجه گیرینظر متخصصین چشم و کارشناسان بینایی سنجی در خصوص درمان آمبلیوپی متفاوت بود و افزایش دانش این دو گروه درمانی در خصوص کاربرد مناسب ترین گزینه های پیشنهادی بر طبق دستورالعمل های اخیر، ضروری است.
کلیدواژگان: آمبلیوپی (تنبلی چشم)، نگرش، متخصص چشم، کارشناس بینایی سنجی -
صفحات 83-87هدف
بررسی اثر بستن چشم بر روی حدت بینایی در بیماران مبتلا به آمبلیوپی سنین 13-5 سال.
روش پژوهشاین مطالعه به روش تجربی به شیوه قبل و بعد صورت گرفت. تعداد 72 چشم مبتلا به آمبلیوپی با حداقل دید 100/20 و حداکثر دید 25/20، به شیوه در دسترس، انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بینایی موارد آمبلیوپی، در فاصله های زمانی 1، 3 و 6 ماه بعد از شروع درمان به صورت بستن چشم (پچ تراپی) مورد بررسی قرار گرفت. میزان موفقیت درمان، بهبود 2 خط در چارت اسنلن در نظر گرفته شد.
یافته هادر این مطالعه 35 مورد از چشم ها (6/48 درصد) مربوط به پسران و 37 مورد (4/51 درصد) مربوط به دختران بودند. میانگین (انحراف معیار) سنی، 77/7 (2) سال و میزان موفقیت درمان در ماه های 1، 3، 6 پس از درمان به ترتیب 44 (1/61 درصد)، 69 (8/95 درصد) و 70 (2/97 درصد) مورد بود. براساس این مطالعه، ارتباطی بین میزان موفقیت در بستن چشم و جنسیت در ماه های مختلف پیگیری وجود نداشت. هم چنین تفاوتی بین میزان موفقیت بستن چشم در گروه های سنی 9-5 و 13-10 سال حاصل نشد.
نتیجه گیریبراساس این مطالعه، بستن چشم بیماران مبتلا به آمبلیوپی در سنین 13-5 سال با پاسخ مناسبی به درمان همراه بود. هم چنین میزان موفقیت درمان در دو گروه سنی 9-5 و 13-10 سال مشابه بود که می توان نتیجه گرفت که باید از فرصت های از دست رفته در سنین دبستان در زمینه تشخیص و درمان آمبلیوپی نیز بهره جست.
کلیدواژگان: بستن چشم، تنبلی چشم، حدت بینایی -
صفحات 88-92هدف
بررسی یافته های اپتیکال کوهرنس توموگرافی آنژیوگرافی (OCTA) و ارتباط آن ها با حدت بینایی (VA) در بیماران مبتلا به انسداد شاخه ای ورید شبکیه (BRVO).
روش پژوهشاین مطالعه مقطعی بر روی 20 چشم از 20 بیمار مبتلا به BRVO با درگیری ماکولا که به درمانگاه چشم بیمارستان رسول اکرم (ص) مراجعه کرده بودند، انجام شد. تصویربرداری OCTA برای همه بیماران صورت گرفت و ارتباط داده های به دست آمده شامل دانسیته عروقی و اندازه ناحیه فاقد عروق (آواسکولار) فووه آ (FAZ) با حدت بینایی ارزیابی گردید.
یافته هابیماران شامل 11 مرد و 9 زن با میانگین سنی 47/8±9/63 سال (77-49 سال) بودند. انسداد وریدی در 11 چشم در ناحیه تمپورال فوقانی و در 9 چشم در ناحیه تمپورال تحتانی قرار داشت. میانگین بهترین دید اصلاح شده در بیماران 88/0±86/0 لوگمار (logMAR) بود. دانسیته عروقی قسمت عمقی درگیر پارا فووه آ با قسمت عمقی غیردرگیر آن، از نظر آماری تفاوتی نداشت (087/0=P). اختلاف قابل ملاحظه ای بین دانسیته عروقی قسمت سطحی درگیر پارافووه آ و قسمت سطحی غیردرگیر آن نیز مشاهده نشد (715/0=P). تفاوت دانسیته عروقی قسمت های درگیر فوقانی و تحتانی از نظر آماری معنی دار نبود. دانسیته عروقی نواحی عمقی و سطحی درگیر پارافووه آ هیچ ارتباط معنی داری با سن، جنس، حدت بینایی، میزان ضخامت ماکولا، تعداد تزریقات قبلی، فاصله تا آخرین تزریق و طول مدت بیماری نداشت.
نتیجه گیریدر این مطالعه ارتباط قابل ملاحظه آماری بین حدت بینایی و یافته های OCTA شامل دانسیته عروقی و اندازه ناحیه فاقد عروقی (آواسکولار) فووه آ، یافت نشد.
کلیدواژگان: اپتیکال کوهرنس توموگرافی آنژیوگرافی، انسداد شاخه ای ورید شبکیه، حدت بینایی، دانسیته عروقی -
صفحات 93-101هدف
شناسایی بیماری کراتوکونوس از چشم سالم و هم چنین چشم مشکوک به بیماری.
روش پژوهشپارامترهای معینی از دستگاه های OCT (کاسیا)، کرویس و پنتاکم برای سه گروه سالم، مبتلا به کراتوکونوس و مشکوک به کراتوکونوس استخراج شدند. این مطالعه بر روی 340 چشم مبتلا به کراتوکونوس، 310 چشم طبیعی و 350 چشم مشکوک به بیماری کراتوکونوس صورت گرفت. روش پردازش شامل هم جوشی ویژگی های استخراج شده از این سه دستگاه با استفاده از روش انتخاب ویژگی و الگوریتم ژنتیک (GA) بود و از روش های نرمالیزاسیون Z-score، حداقل-حداکثر، Softmax و مقدار حداکثر جهت نرمالیزه کردن پارامترها استفاده شد. طبقه بندهای مورد استفاده نیز ماشین بردار پشتیبان چندکلاسه (MSVM)، پرسپترون چندلایه (MLP) و K- نزدیک ترین همسایه (KNN) بودند. در روش GA، بهترین حالت در طبقه بندی MSVM و نرمالیزاسیون حداقل- حداکثر با متوسط صحت و انحراف معیار 5/2±5/87 درصد نشان داده شد.
یافته هانتایج جداسازی سه کلاس کراتوکونوس، مشکوک به کراتوکونوس و سالم با دو روش GA و MSVM با میانگین صحت و انحراف معیار 5/2±5/87 درصد را نشان داد.
نتیجه گیریاین مطالعه برتری روش تحلیل مولفه های اصلی را برای هم جوشی پارامترهای مشتق شده از سه دستگاه پنتاکم، کاسیا و کرویس و صحت MSVM را در جداسازی این سه کلاس مشخص کرد.
کلیدواژگان: الگوریتم ژنتیک، کراتوکونوس، هم جوشی پارامترها -
صفحات 102-118هدف
مقایسه نتایج کارگذاری لنزهای رستور، لیزا 839، پان اپتیکس، فیزیول و سیمفونی .
روش پژوهشدر این مطالعه آینده نگر، 150 بیمار تحت عمل جراحی ترتیبی کاتاراکت بدون عارضه دوطرفه و کارگذاری لنزهای فوق (30 بیمار و60 چشم) در هر گروه از لنز داخل چشمی قرار گرفتند. پارامترهای زیر در هر گروه مورد بررسی قرار گرفتند: دید اصلاح نشده و اصلاح شده (log MAR) دور، حد وسط یا میانی و نزدیک، منحنی دفوکوس، حساسیت کنتراست در شرایط مزوپیک و فتوپیک و بررسی فرم پرسشنامه (مربوط به میزان رضایت بیماران و وابستگی به عینک بعد از جراحی)
یافته هامتغیرهای دید در سه حالت دور، نزدیک و میانه 1 ماه، 6 ماه و 2 سال بعد از کارگذاری لنز در پنج گروه مورد بررسی قرار گرفت. تفاوت های معنی دار در تغییرات دید (تغییرات دید دور، نزدیک و میانی) بعد از عمل نسبت به قبل از آن در پنج گروه یک ماه بعد از عمل جراحی مشاهده شد و این تغییرات تا پی گیری های دو سال بعد ثابت ماند (001/0P<). هم چنین تفاوت معنی داری در اصلاح دید میانی در گروه سیمفونی نسبت به چهار گروه دیگر مشهود بود (001/0P<). نتایج اندازه گیری کنتراست با 1000-CSV در SPF پایین (5/1 و 3 CPD) تحت شرایط فتوپیک برای سیمفونی بهتر بود (003/0P<). در شرایط مزوپیک، گروه سیمفونی کنتراست بهتری در 12 CPD ارایه دادند (027/0=P). در دفوکوس 5/1- و 1-، لنزهای پان اپتیکس، لیزا، سیمفونی و فیزیول دید بهتری از بایفوکال (رستور) حاصل شد (001/0P<). در بقیه دفوکوس ها، تفاوت معنی داری دیده نشد و نشانگر این بود که در تامین دید نزدیک و دور بایفوکال ها و تری فوکال ها تفاوت معنی داری ندارند. از 2- تا 3- دیوپتر (فواصل 40 سانتی متر و کم تر)، پان اپتیکس، فیزیول و لیزا به ترتیب دید بهتری از سیمفونی ارایه دادند (001/0P<)؛ ولی بین سایر گروه ها تفاوت معنی دار مشاهده نشد. تفاوت معنی دار آماری بین گروه ها در میزان هیلو و گلیر (میزان پخش نور و یا دیدن شعاع های نوری کاذب اطراف منابع نور) دیده نشد. در مجموع تمام بیماران، این عمل جراحی را به بستگان و دوستان خود توصیه می کردند.
نتیجه گیریلنزهای مولتی فوکال دیفرکتیو در پنج گروه مورد مطالعه، نتایج رضایتبخش و کارآمدی ارایه دادند. تفاوت های نتایج در بین گروه های مطالعه کنونی و مرور جامع مطالعات، ما را به سمت اداره و برنامه ریزی برای هر بیمار با توجه به نیاز او، در جهت بالا بردن کیفیت زندگی سوق می دهد.
کلیدواژگان: کاتاراکت، لنزداخل چشمی دوکانونی، لنزداخل چشمی سه کانونی، لنز با عمق فوکوس تعمیم یافته، حساسیت کانتراست، منحنی دفوکوس -
صفحات 119-129
کونژنکتیوشالازی یک بیماری دوطرفه ملتحمه است که به طور معمول با بافت ملتحمه سست و چین های اضافی ملتحمه در ناحیه ملتحمه بولبار تحتانی تشخیص داده می شود و یک علت شایع تحریک چشمی به خصوص در سنین بالاتر از 60 سال محسوب می گردد. برای کونژنکتیوشالازی بدون علامت، هیچ درمانی نیاز نیست. اما برای درمان کونژنکتیوشالازی علامتدار، انواعی از رویکردهای دارویی و جراحی به کار می روند که در این مقاله مروری، به تفصیل شرح داده خواهند شد. اولین اقدام درمانی، درمان دارویی است که شامل استفاده از مرطوب کننده های چشم و داروهای ضدالتهابی می باشد. در موارد مقاوم، رویکرد جراحی ممکن است برای رهایی از علایم در نظر گرفته شود. چندین تکنیک با میزان موفقیت متفاوت توصیف شده اند. این روش ها شامل کوتر کردن ملتحمه، بریدن ملتحمه، فیکس کردن ملتحمه به صلبیه، بستن ملتحمه، کونژنکتیوپلاستی لیزری و الکتروسرجری با امواج رادیویی است. از بین این موارد، کوتر کردن و بریدن ملتحمه از مقبولیت بیش تری در میان چشم پزشکان برخوردارند.
کلیدواژگان: ملتحمه، کونژنکتیوشالازی، چشم خشک -
صفحات 130-136هدف
معرفی یک بیمار با تظاهر غیرمعمول سندرم چشم سنگین (Heavy Eye Syndrome) به صورت ایزوتروپی همراه با هیپر تروپی و گزارش نتیجه جراحی Loop Myopexy یک طرفه.
معرفی بیمارخانم 33 ساله ای بدون سابقه بیماری سیستمیک و جراحی قبلی چشم جهت بررسی انحراف چشم به درمانگاه استرابیسم ارجاع داده شد. انحراف چشم بیمار از سن 12 سالگی آغاز شده و به تدریج افزایش یافته بود. در معاینه، دید چشم راست با اصلاح 10/2 و دید چشم چپ با اصلاح 100/4 بود. رفرکشن چشم راست 103×25/3- 24- و چشم چپ 34×75/0- 25/10- بود. در چشم چپ ایزوتروپی به میزان 45 و هایپرتروپی به میزان 25 پریزم دیوپتر در Primary Position و در بررسی حرکات چشم، محدودیت ابداکشن در هر دو چشم وجود داشت که در چشم راست بارزتر بود. در چشم راست، محدودیت سوپراداکشن نیز وجود داشت. در معاینه فوندوس هر دو چشم، تغییرات میوپیک فوندوس و در چشم چپ، اسکار به نسبت بزرگ در ماکولا وجود داشت. MRI جابه جایی عضلات راست خارجی (لاترال راست) به سمت پایین و راست فوقانی (رکتوس فوقانی) به سمت بینی (نازال) را نشان می داد که در چشم راست شدیدتر از چشم چپ بود و با توجه به نزدیک بینی زیاد از نوع محوری (آگزیال) که توسط A scan تایید شده و به میزان بیشتر در چشم راست وجود داشت، تشخیص سندروم چشم سنگین (Heavy Eye Syndrome) مطرح گردید که در چشم راست شدیدتر بود. وجود اسکار ماکولا در چشم چپ و غالب بودن دید چشم راست، با وجود نزدیک بینی بیشتر سبب بروز انحراف ثانویه به صورت هایپرتروپی و ایزوتروپی در چشم چپ شده بود. برای بیمار، جراحی یوکویاما اصلاح شده (Modified Yokoyama Procedure) یک طرفه در چشم راست به همراه رسشن هر دو عضله راست داخلی انجام شد که منجر به ارتوفوریا در نگاه رو به رو و بهبود Comitancy در نگاه های جانبی شد و هم راستایی چشم ها بعد از یک سال پی گیری، پایدار بود.
نتیجه گیریدر موارد نزدیک بینی بالا و دوطرفه به همراه آنیزومتروپی، توجه به چشم غالب اهمیت دارد زیرا به ندرت ممکن است تعادل نیروی عمودی به گونه ای باشد که سندرم چشم سنگین به صورت هیپرتروپی و ایزوتروپی در چشم غیرغالب بروز کند. در این موارد، انجام جراحی یک طرفه برای اصلاح مسیر عضلات روی چشم با درگیری بیشتر، سبب اصلاح جزء عمودی انحراف می شود و بسته به میزان ایزوتروپی و محدودیت رسشن هم زمان عضلات راست داخلی ممکن است مورد نیاز شود.
کلیدواژگان: آنیزومتروپی، سندرم چشم سنگین، میوپکسی -
صفحات 137-141هدف
معرفی یک بیمار مبتلا به آنژیولیومیومای اینتراکونال اربیت.
معرفی بیمارخانمی 22 ساله با پروپتوز پیشرونده و بدون درد مراجعه نمود. در CT اسکن به عمل آمده، یک توده داخل مخروط عضلانی اربیت راست و در MRI، ضایعه ای با حدود مشخص و اینتراکونال به ابعاد تقریبی گلوب که در 1T و 2T به صورت هیپو تا ایزواینتنس نمایان بود و با گادلینوم به صورت همگن پر شده بود، مشاهده گردید. در جراحی با روش اربیتوتومی جانبی (لترال)، توده ای با چسبندگی قابل توجه و خونریزی زیاد حین عمل از فضای اینتراکونال خارج شد. در بررسی هیستوپاتولوژی با توجه به حضور عضلات صاف در تومور و ساختارهای عروقی گشاد شده که در بررسی Immunohistochemistry (IHC) برای (SMA) Smooth Muscle Antibody و 34CD مثبت بود، تشخیص آنژیولیومیوما مسجل گردید. پس از جراحی، بهبودی بیمار بدون عارضه صورت گرفت و در پی گیری یک ساله، علایمی از عود یا عوارض مشاهده نشد.
نتیجه گیریدر بین تشخیص افتراقی تومورهای عروقی اربیت با حدود مشخص، آنژیولیومیوم (ALM) توموری غیرشایع و خوش خیم از عضلات صاف همراه با ساختارهای عروقی است و نظر به عوارض هنگام خارج نمودن آن از قبیل خونریزی و چسبندگی، ضروری است تمهیدات لازم حین عمل اندیشیده شود.
کلیدواژگان: آنژیولیومیوما، پروپتوز محوری، تومور اربیت -
صفحات 142-146هدف
گزارش بالینی یک مورد رتینوپاتی پورتچر در بیمار دچار سقوط از ارتفاع.
معرفی بیمارآقایی 25 ساله و بدون سابقه بیماری خاص به دلیل کاهش دید ناگهانی چشم راست 2 روز بعد از سقوط از ارتفاع به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان امام حسین (ع) مراجعه نمود. در معاینه، دید چشم راست در حد شمارش انگشتان از فاصله یک متر (m1CF) و چشم چپ، 10/10 و مارکوس گان منفی بود. در معاینه با اسلیت لمپ، اتاقک قدامی هر دو چشم طبیعی و در اتاقک خلفی، Large Cotton-Wool Spots به همراه خون ریزی داخل شبکیه ای اطراف دیسک اپتیک و قوس های عروقی و هم چنین در ناحیه بین دیسک اپتیک و فووا در شبکیه چشم راست مشاهده شد و اتاقک خلفی چشم چپ، طبیعی بود. با توجه به معاینات، برای بیمار تشخیص رتینوپاتی پورتچر در چشم راست مطرح گردید و بیمار تحت نظر قرار گرفت.
نتیجه گیریرتینوپاتی پورتچر یکی از علل کاهش دید در بیماران با سابقه سقوط از ارتفاع می باشد. دید اغلب این بیماران بعد از چند هفته افزایش می یابد.
کلیدواژگان: رتینوپاتی پورتچر، سقوط از ارتفاع، کاهش دید -
درمان بیماری سروز رتینوپاتی مرکزیصفحات 147-154
سنترال سروز کورویورتینوپاتی (CSCR) یک بیماری ایدیوپاتیک است که اغلب در مردان با سنین 50-30 سال و بدون برتری نژادی بروز می کند. عوامل خطر CSCR شامل فشارهای روانی اجتماعی در فردی با تیپ شخصیتی A، مصرف کورتیکواسترویید، داروهای تحریک کننده سیستم سمپاتیک، بیماری قلبی، فشارخون بالا، آپنه خواب، اختلالات روانی و حاملگی می باشند. مطالعه گذشته نگر توسط Fok و همکاران نشان داد در 27 بیمار مبتلا به CSCR، 52% از دیگر اعضای خانواده مبتلا به این بیماری بوده اند که مطرح کننده استعداد ژنتیکی برای ابتلا به این بیماری می باشد. با این حال هنوز ژن مشخص و یا الگوی توارثی خاصی برای بروز این بیماری مطرح نگردیده است. با وجود این که پاتوفیزیولوژی دقیق CSCR به طور کامل شناخته نشده است، به نظر می رسد این بیماری، مجموعه ای از غلبه افزایش نفوذپذیری عروق کورویید بر توانایی بازجذب سلول های اپی تلیوم پیگمانته شبکیه (RPE)، اختلال اولیه در پمپ RPE و ایسکمی کورویید می باشد. پاکی کورویید پیگمان اپیتلیوپاتی (PPE) که فرم نهفته CSCR است شامل گشاد شدن عروق بزرگ کورویید عمقی (لایه هالر) همراه نازک شدگی کوریوکاپیلاریس و لایه داخلی کورویید که عامل ایسکمی است، می باشد.
-
Pages 75-82Purpose
To evaluate the opinion of the ophthalmologists and optometrists in Guilan Province about different aspects of amblyopia treatment.
MethodsA questionnaire was designed to evaluate the opinion of 30 ophthalmologists and 20 optometrists about different aspects of amblyopia treatment, including the age of initiation and termination of treatment, different treatment modalities, and maintenance treatment used for children aged above 10 years. The questionnaire’s validity was confirmed by the content validity rate (CVR) of 0.33–1 and the content validity index (CVI) of >0.99 and its reliability was confirmed by test-retest Kappa of >0.9. The results were analyzed, using SPSS v.21.
ResultsThe participants’ answers revealed that the first treatment choice in refractive amblyopia was using spectacles and patching; age <1 year was considered the most appropriate age for starting treatment, continued until 7–10 years of age. Fifty–three percent treated patients >10 years old and 51% suggested near/far training during amblyopia treatment. For maintenance treatment, everyday patching the eye for 1 hour with near/distance vision tasks and 0.5% atropine eye drop was suggested by about half of the participants (48%). The eye drop used for cycloplegic refraction was 1% cyclogyl. Mild cases were treated with spectacles, the indications of which depend on the isometropia and patients’ age.
ConclusionThe opinions of the ophthalmologists and optometrists about amblyopia treatment were different and it is required to increase the knowledge of these medical groups about the most appropriate treatment options, suggested by the recent guidelines.
Keywords: Amblyopia, Attitude, Ophthalmologist, Optometrist -
Pages 83-87Purpose
To evaluate the effect of occlusion therapy on visual acuity in children and adolescents (aged 5-13 years) with amblyopia.
MethodsThis experimental study followed a pretest-posttest design. Totally, 72 people with amblyopic eyes (visual acuity between 20/100 and 20/25) were selected through convenient sampling. The visual acuity was assessed at 1, 3, and 6 months after starting occlusion therapy. The recognition of 2 lines on the Snellen chart was used as treatment success.
ResultsIn this study, 35 eyes with amblyopia were male (48.6%) and 37 were female (51.4%). The mean age (SD) was 7.77 (2) years and the success rates of treatment at 1, 3, 6 months after occlusion therapy was 61.1% (44 children), 95.8% (69 children), and 97.2% (70 children), respectively. Based on the findings of this study, there was no correlation between occlusion theory success and gender at different follow-up months. Also, there was no significant difference between the age groups of 5-9 and 10-13 years old in terms of the success of occlusion therapy.
ConclusionBased on the findings of the present study, occlusion therapy in people aged 5-13 was successful. The success rate of treatment was similar in age groups of 5-9 and 10-13 years old. Therefore, it can be concluded that preschool children missing the opportunity for amblyopia treatment can still benefit from occlusion therapy in later years.
Keywords: Amblyopia, Occlusion Therapy, Patching, Visual Acuity -
Pages 88-92Purpose
To analyze the correlation of optical coherence tomography angiography (OCTA) findings with visual acuity (VA) in patients with branch retinal vein occlusion (BRVO).
MethodsThis cross-sectional study was performed on 20 eyes of 20 patients with unilateral BRVO involving the macula referred to the ophthalmology clinic of Rassoul Akram Hospital. OCTA imaging was conducted for all patients and the correlation of the obtained data including vascular density and foveal avascular zone (FAZ) area with visual acuity was evaluated.
ResultsThe patients included 11 men and 9 women with a mean age of 63.9±8.47 (Aged 49-77 years). Branch retinal vein occlusion involved the superotemporal and inferotemporal quadrants in 11 and 9 eyes, respectively. The mean best-corrected visual acuity was 0.86±0.88 logMAR. The vascular density of deep capillary plexus did not differ in the parafoveal involved and uninvolved areas (P= 0.087). No significant difference was observed in the vascular density of superficial capillary plexus between the involved and uninvolved areas (P= 0.715). The difference in vascular density between involved quadrants was not statistically significant. The vascular density of deep and superficial capillary plexuses in the involved area did not correlate with age, sex, visual acuity, macular thickness, FAZ, number of previous injections, distance to the last injection, and duration of disease.
ConclusionIn this study, no statistically significant association was found between visual acuity and OCTA findings, including vascular density and foveal avascular zone area.
Keywords: Branch Retinal Vein Occlusion, Optical Coherence Tomography Angiography, Vascular Density, Visual Acuity -
Pages 93-101Purpose
To diagnose keratoconus from healthy eyes, as well as suspected keratoconus.
MethodsCertain parameters were extracted from Casia, Corvis, and Pentacam HR devices for 3 groups of healthy, with keratoconus, and suspected keratoconus. This study was performed on 340 eyes with keratoconus, 310 normal eyes, and 350 suspected keratoconus. The processing method involved the fusion of features derived from 3 devices using optimal and superior feature selection method and Genetic Algorithm (GA). Common methods of z-score normalization, minimum-maximum, Softmax, and maximum value normalization were used to normalize the parameters. The classifiers used were also Multiclass Support Vector Machine (MSVM), Multilayer Perceptron (MLP), and K-Nearest Neighbor (KNN). In the GA method, the best case was shown in MSVM classification and minimum-maximum normalization with mean accuracy and a standard deviation of 87.5±2.5%.
ResultsThe results showed the separation of three classes of keratoconus, keratoconus suspected and healthy with two methods of GA and MSVM with mean accuracy and standard deviation of 2.5 ± 87.5%.
ConclusionThis result demonstrates the superiority of the principal component analysis method for the fusion of parameters derived from the three Pentacam HR, Casia, and Corvis ST devices and the robustness of the MSVM in separating these three classes.
Keywords: Fusion of Features, Genetic Algorithm, Keratoconus -
Pages 102-118Purpose
To compare the results of implanting ReSTOR lenses, LISAtri 839, PanOptix, Physiol, and Symfony.
MethodsIn this prospective study, 150 patients underwent phacoemulsification cataract surgery. Patients underwent sequential bilateral cataract surgery without complication and implantation of the above lenses (30 patients and 60 eyes) in each group of intraocular lenses. The following parameters were examined in each group: uncorrected and corrected vision (log MAR), the near, intermediate, and distant visual acuities, contrast sensitivity, and defocus curve in mesopic and photopic conditions and questionnaire form (related to patient satisfaction and dependence on glasses after surgery).
ResultsThe near, intermediate, and distant visual acuities were examined in 5 groups 1 month, 6 months, and 2 years after lens implantation. Significant differences were observed in visual acuities in 5 groups 1 month after surgery, and these changes remained constant until the follow-ups of 2 years later (P<0.001). There was also a significant difference in the intermediate vision correction in the Symfony group compared to the other 4 groups (P<0.001). Contrast measurement results were better for Symfony with CSV-1000 at low SEF (1.5 and 3 CPD) under photopic conditions (P <0.003). In the mesopic conditions, the Symfony group presented better contrast at 12 CPD (P= 0.027). The defocus curve analysis revealed significant between-group differences for bifocal and other four groups at vergences of -1, -1.5 D (P<0.001). In the other defocus, no significant difference was seen and indicated that there was no significant difference in the provision of near and distant vision of bifocals and trifocals. Between the defocus curve of -2 to -3 diopters (distances of 40 cm and less), PanOptix, Physiol, and LISAtri performed better visual performance than Symfony (P=0.001), respectively; but no significant difference was observed between the other groups. There was no statistically significant difference between the groups in the amount of HILO and glare (the amount of light scattering or seeing false light rays around light sources). Overall, all patients recommended this surgery to their relatives and friends.
ConclusionMultifocal diffractive lenses presented satisfactory and efficient results in 5 groups. Differences in results between current study groups and a comprehensive review of studies lead us to plan for each patient according to his/her needs to improve the quality of life.
Keywords: Bifocal Intraocular Lens, Cataract, Contrast Sensitivity, Defocus Curve, Extended Depth-of-FocusIntraocular Lens, Trifocal Intraocular Len -
Pages 119-129
Conjunctivochalasis is a bilateral conjunctival disease diagnosed by loose and redundant conjunctival folds, commonly in the inferior bulbar area. It is a common reason for ocular irritation, particularly in subjects older than 60 years of age. There is no treatment for asymptomatic patients. However, symptomatic patients could be treated by a variety of medical and surgical therapies, which will be discussed in this review. Medical treatment using lubrication and anti-inflammatory drugs are used in the first step. In cases with persistent symptoms, surgical management may be used for the elimination of symptoms. Several surgical methods have been used with different success rates, such as conjunctival cauterization, excision of the conjunctiva, fixation of the conjunctiva to the sclera, conjunctival ligation, conjunctivoplasty, and radiowave electrosurgery. Conjunctival cauterization and conjunctival excision are the most popular surgical techniques among ophthalmologists.
Keywords: Conjunctiva, Conjunctivochalasis, Dry Eye -
Pages 130-136Purpose
To report the presence of hypertropia with esotropia in the case of anisometropic Heavy Eye Syndrome (HES).
Case ReportA 33-years old lady referred to the strabismus clinic for evaluation. The patientchr('39')s esotropia started at the age of 12 and gradually increased. Corrected visual acuity was 2/10 and 4/100 and refraction was -24-3.25×103 and -10.25-0.75× 34 in the right and left eyes, respectively. There was esotropia of 45 PD and hypertropia of 25 PD in her left eye. Abduction limitation was present in both eyes but more severe in the right eye; supra-duction was also limited in the right eye. A large macular scar was seen in the left eye. On orbital, MR imaging lateral rectus was displaced inferiorly and the superior rectus path was displaced nasally on both sides, but more prominent on the right side. The assessment was bilateral HES that was more severe on the dominant right eye. Unilateral suture myopexy on the right side and bilateral medial rectus recession was performed, which resulted in orthophoria and improved comitancy in side gazes and this result lasted in a one-year follow-up.
ConclusionIn cases of anisometropic HES, the severity of symptoms may not equal on both eyes and by changing fixation, hypertropia may appear instead of expected hypotropia. In this situation, unilateral myopexy on the more severe side result in a vertical balance between eyes. Bilateral medial rectus recess may be required to correct esotropia.
Keywords: Anismetropy, Heavy Eye Syndrome, Myopexy -
Pages 137-141Purpose
To present a patient with interaconal orbital angioleiomyoma.
Case ReportA 22-year-old woman presented with painless slowly progressive proptosis. CT and MRI demonstrated a well-defined Interaconal globe size mass (inferomedially). It was isointense in T1 and T2 weighted and homogenously enhanced by Gadolinium. During the surgery, the tumor was excised via a lateral orbitotomy approach; significant hemorrhage and adhesions to surrounding tissues were noticeable. Histopathologic analysis of the specimen revealed smooth muscle cells with vascular components. IHC assay was positive for SMA and CD34, which confirmed the diagnosis of angioleiomyoma. The patient recovered uneventfully and one year of follow-up showed no recurrence or complications.
ConclusionALM is an uncommon benign smooth muscle tumor with a vascular component. Orbital involvement (especially interaconal) is extremely rare; caution about considerable intraoperative bleeding and adhesions to surrounding tissue is recommended.
Keywords: Angioleimyoma, Axial Proptosis, Orbital Tumors -
Pages 142-146Purpose
To report a case of Purtscher’s Retinopathy in a patient with falling down.
Case ReportA 25-year-old man with no history of specific disease referred to the ophthalmology clinic of Imam Hossein Hospital 2 days after falling due to a sudden vision loss in his right eye. Best-corrected visual acuity was counting finger 1m in the right and 10/10 in the left eye and Marcus Gunn pupil was negative. In the slit lamp examination, the anterior segment of both eyes was normal. In the posterior segment examination of the right eye, large cotton-wool spots and intraretinal flame shape hemorrhages were seen in the posterior pole that was compatible with the diagnosis of purtscher’s retinopathy.
ConclusionPurtscher’s retinopathy is one of the causes of vision loss after falling down. Visual acuity often increases a few weeks after trauma.
Keywords: Decreased Visual Acuity, Falling Down, Purtscher’s Retinopathy
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.