جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « کلام نقلی » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »

کتاب «الامامه و التبصره من الحیره» از نگاشته های منتسب به ابن بابویه (م329ق)، پدر شیخ صدوق است. نسخه های این اثر که در موضوع «غیبت» نگاشته شده، تا زمان علامه مجلسی در دسترس نبود. علامه مجلسی نسخه ای قدیمی از آن را یافت و شاگرد ایشان، شیخ عبد الله بحرانی صاحب عوالم العلوم، از آن، رو نویسی کرد. در حال حاضر، دو نسخه از این کتاب در دسترس است. این کتاب سه بار منتشر شده است. بررسی تطبیقی و مقابله این چاپ ها با یکدیگر نشان می دهد که هر کدام دارای امتیازها، ویژگی ها و اشکال هایی است. در این میان، چاپ «آل البیت» به تصحیح و تحقیق آقای «سید محمد رضا حسینی» بهتر از دو نشر دیگر است؛ هرچند اشکالات هر سه تحقیق به اندازه ای است که این اثر را از تصحیح فنی جدید بی نیاز نمی کند. مقابله این چاپ ها با یکدیگر به کشف خطاهای ناشران و محققان این کتاب کمک کرده و زمینه را برای تصحیح متن و انتشار دوباره اثر فراهم می کند.

روایات و گزاره های تاریخی در موارد متعددی به انعکاس ویژگی های حضرت ابوطالب علیه السلام پرداخته اند. با بررسی منابع موجود در رابطه با ایشان، مشخص می شود این خصوصیت ها به صورت تخصصی و مدون جمع آوری و ارایه نشده و مقاله حاضر متکفل این پژوهش گردیده است. غریب بودن شخصیت او در بین شیعیان، هجمه های ناجوانمردانه به این ولی الهی، تبیین صحیح تاریخ اسلام، دفاع از ساحت امیرالمومنین علیه السلام و نیاز به الگوگیری از ایشان، لزوم پرداختن به این موضوع را مضاعف می نماید. علاوه بر ذکر ویژگی ها، نقل متن روایات و گزاره های تاریخی مرتبط با هر خصوصیت و دسته بندی آنها، از نوآوری های این نوشتار است. گفتنی است مقاله حاضر در قالب سه بخش به تبیین خصیصه های ارزشمند فردی، اجتماعی و سیاسی این مرد بزرگ همت نموده است.

بسیاری از عالمان سلف و خلف اهل سنت، اعم از شافعی، مالکی، حنبلی و حنفی، بر خلاف آنچه به مشهور ایشان نسبت داده می شود، مانند شیعه، اسلام و ایمان ابوطالب را پذیرفته و بر آن دلایل گوناگون اقامه کرده اند. سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله درباره ابوطالب، اجماع اهل بیت علیهم السلام بر ایمان ابوطالب، رجعت او به دعا و اعجاز پیامبرصلی الله علیه و آله، محتوای اشعار و مواضع قاطعش در برابر مشرکان، از جمله دلایلی است که بسیاری از عالمان سنی برای اثبات ایمان ابوطالب بدان احتجاج و استدلال کرده اند. این پژوهش نام بیش از سی عالم سنی از مذاهب چهارگانه را که از سده دوم تا پانزدهم هجری می زیسته اند و به ایمان ابوطالب قایل بودند، گرد آورده و پس از بیان شرح حال مختصری از جایگاه و منزلتشان نزد اهل سنت، اعتراف مستدل ایشان به اسلام ابوطالب را نقل و تحلیل کرده است.

از قرون نخستین اسلامی تاکنون، رسایل و کتاب های بسیاری درباره مساله جانشینی پیامبر’، امامت اهل بیت و نیز مناقشات درباره آن، به ویژه در میان شیعیان، نوشته شده است. به عقیده شیعیان، در آیات متعددی از قرآن مجید، بیان و اثبات امامت ایمه طاهرین وجود دارد. در دوره کنونی، بسیاری از نوشته های پیرامون امامت، به آیات قرآن و از جمله آیه ابتلای ابراهیم (بقره، 124)، به عنوان مهم ترین دلیل قرآنی بر اثبات امامت و برخی از مختصات آن، پرداخته اند. با توجه به اهمیت آیه ابتلا در موضوع امامت و تفاسیر مختلفی که درباره آن ارایه شده، لازم است تحقیقات بیشتر و جدیدتری درباره این آیه صورت گیرد. پژوهشگران علاقه مند به این حوزه، نیازمند ماخذ شناسی آثار پیرامون آیه ابتلا به ویژه شناخت آثار دهه های اخیر هستند. در نگاشته حاضر، 36 اثر جدید درباره آیه ابتلا شناسایی و معرفی گردیده است. در آخر این تحقیق، عناوین و موضوعات جدیدی، برای انجام پژوهش های تازه درباره این آیه پیشنهاد شده است.

روایات متعدد و معتبر، گویای وقوع شهود معصومان وفات‌یافته، در حالت خواب است. گاهی شاهدان، از خود معصومان هستند و گاهی از غیر معصومان؛ اعم از نیکان و بدان. تعدادی از روایات، حکایت‌گر راهکار دیدار نبی ‌مکر صلی الله علیه و آله یا یکی از معصومان و یا یکی از وفات‌یافتگان است. این روایات به همراه روایات موکد حقیقی‌بودن دیدار معصومان در خواب، شواهد خوبی برای اثبات امکان شهود معصومان وفات‌یافته است. کیفیت شهود در خواب، از مسایلی است که اندیشمندان اسلامی را به تحلیل وادار کرده و فرضیه‌هایی را مطرح کرده‌اند. مقاله حاضر به گزارش و تحلیل این روایات می‌پردازد. ارایه ادله و شواهد روایی با نظم و تحلیلی نو و موجز، از نوآوری‌های این پژوهش توصیفی تحلیلی است.

یکی از مباحث کلامی درباره معصومان^ امکان شهود آنان بعد از وفاتشان است. به‌ظاهر شهود معصومان وفات‌یافته در بیداری و احتضار، هم بر اساس قوانین تشریعی و تکوینی خداوند میسر است و هم بر اساس رخ‌داد آن در خارج؛ یعنی، هم امکان ذاتی دارد و هم امکان وقوعی. ادله و شواهد متعدد روایی، امکان وقوع شهود را پشتیبانی می‌کنند. قوی‌ترین دلیل روایی مسلم نزد غالب اندیشمندان فریقین، روایات معراجیه در معتبرترین جوامع است. طبق این روایات مستند به قرآن، علاوه بر شرکت‌کردن نبی مکرم در گردهمایی پیامبران در بیت‌المقدس، در آسمان‌ها نیز با برخی از آنان ملاقات و گفت‌وگو داشت. روایات مربوط به شهود تعدادی از معصومان توسط محتضر، نزد شیعه متواتر است. اثبات امکان وقوعی شهود، پیام‌آور استمرار حیات، آگاهی برخی از فعالیت‌ها و مسولیت‌های معصومان و در نتیجه، اثبات‌کننده معقول‌بودن توسل به آنان پس از وفاتشان است. ماموریت این پژوهش کتابخانه‌ای، گزارش ادله و شواهد روایی امکان وقوعی شهود در بیداری و احتضار است.

معصومان علیهم السلام در بسیاری از دعاهایشان، اسامی و صفاتی از خداوند را همراه با درخواستشان آورده اند. این روش چنان پراستفاده و جزو سیره همه اهل بیت علیهم السلام بوده که می توان آن را یکی آداب مورد تاکید در دعا دانست. به نظر می رسد که میان درخواست ها و صفاتی که در کنار آن می آید، رابطه ای وجود دارد. برای پیداکردن این روابط گام نخست را می توان با «گزاره یابی» برداشت؛ به این معنی که فهرستی از صفات و اسامی الهی همنشین با درخواست ها، تهیه شود. پژوهش پیش رو درصدد گردآوری این صفات و حاجات از کتاب «عده الداعی» است. این کار از جنبه موضوع و ساختار نو بوده و راه را برای تطبیق حاجت ها با صفات الهی همنشین آن باز می کند. مقاله کنونی در دو بخش اسامی و صفات الهی همنشین با حاجت ها و استعاذه ها را در قالب جدول ارایه می کند.

قرآن کریم، مسلمانان را به وحدت دعوت کرده است. پیامبر ص، پیش بینی کرده بودند که پس از ایشان، بین امت، اختلاف هایی ایجاد شود. ازاین رو قرآن کریم و پیامبرص، راهکار حفظ وحدت و رهایی از اختلاف را بیان فرمودند. پیروی از کتاب و سنت، تضمین کننده سعادت امت بوده و همان گونه که در گذشته می توانست نجات بخش از اختلافات باشد، امروزه نیز کارآیی دارد. تاکنون درباره وحدت امت اسلامی مباحث بسیاری مطرح شده است. ریشه های اختلاف، راهکارهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی رفع اختلاف، اشتراکات امت اسلامی، وحدت در دفاع از مشترکات و موضوعاتی از این دست، شاکله نگاشته های پیشینی را می سازد. نگاشته کنونی وحدت را به دو گونه «همراه با هدایت» و «بدون هدایت» تقسیم کرده است. آنگاه راهکار وحدت همراه با ویژگی هدایت را تبیین می کند. در این مقاله ابتدا پیش بینی قرآن کریم و پیامبرص درباره اختلاف میان امت، مطرح شده، سپس انگیزه ها و ویژگی های اختلاف افکنان بر اساس نصوص، ذکر می شود. بخش سوم به تبیین چاره کتاب و سنت برای رهایی از اختلاف، اختصاص دارد.

علم کلام، علمی است که درباره اصول و عقاید اسلامی بحث می کند و با استفاده از روش های مختلف استدلال به دفع شبهات مخالفان می پردازد. حدیث نیز به معنای سخنی است که حاکی ازقول وفعل وتقریر معصوم باشد.این پژوهش باروش تحلیل محتوا به کارکرد حدیث درکلام می پردازد و این نتیجه به دست آمد که در دوره نخست کلام اسلامی بنای متکلمان بر آن بود که اعتقادات اسلامی را با ذکر آیات و روایات بیان کنند و حتی دردوره کلام عقلی نیز حدیث به کلی کنار گذاشته نشده بود ولی امروزه یکی از مشکلات اساسی که در کلام وجود دارد فاصله گرفتن آن ازکلام نقلی است در حالی که حدیث در تبیین مسایل کلامی به ویژه در برخی از مسایل جدید آن، همچنان جایگاه برجسته ای دارد.  حدیث درتبیین مسایل کلامی بویژه دربرخی ازمسایل جدیدآن، همچنان جایگاه برجسته ای دارد و حایز اهمیت است .

پیام شماری از روایات معتبر، ناتوانی شیاطین جن در آشکارشدن با سیمای پیامبر است. مهم ترین جوامع حدیثی شیعه و سنی گزارش گر این حقیقت اند. در منابع حدیثی شیعه، این حکم به اوصیای پیامبر و شیعیان خاص و در منابع شیعی و سنی، این حکم به همه پیامبران الهی، تسری داده شده است. راه تمییز بین مکاشفه ها و خواب های رحمانی و شیطانی با فهم درست این آموزه ها گره خورده است. هدف این پژوهش، بررسی محدودیت آشکارشدن شیطان ها با تنوع شکل، با استناد به روایات معتبر است. به این منظور، ناتوانی شیاطین از آشکارشدن «با سیمای پیامبران و جانشینانشان» و «با سیمای شیعه حقیقی» در دو گام تحلیل می شود. بررسی «روایات معارض» و «ناتوانی شیطان ها از آشکارشدن با سیمای شیعه حقیقی»، از نوآوری های مقاله است.

احادیثی با مضمون سخن گفتن خداوند با عقل و اطاعتش از خدا، از معصومان  صادر شده است. خداوند در روایات مذکور به عقل فرمان می دهد «اقبل: روبیاور» و عقل نیز رو می آورد: «فاقبل». احادیث یادشده به مدح عقل پرداخته و آن را ملاک ثواب و عقاب می شمارد ولی با اینکه در کتب حدیثی به صورت فراوان نقل شده، مقاله ای یافت نشد که احادیث «اقبل فاقبل» را به صورت مستقل تخریج کرده و اعتبار حدیثی اش را بیان کرده باشد. کثرت اسناد متفاوت یا مشترک و صحت آن، سبب اطمینان به صدور حدیث می شود. نوشتار حاضر با هدف بیان حکم اسناد و اعتبارسنجی روایات «اقبل فاقبل» به نگارش درآمده و ذکر متون مختلف احادیث از فواید آن است. این مقاله از سه بخش تشکیل شده و در مجموع به 55 سند مستقل و غیر مستقل از احادیث مذکور در کتاب های حدیثی فریقین و زیدیه دست یافته که تواتر آن را ثابت می کند.

گزارش مکرر قرآن و جوامع روایی از میزان اثرگذاری و شگردهای شیاطین جن در گمراه سازی انسان، پرداختن به این موضوع را ضروری می کند. دوری از معارف مرتبط با این حوزه، زمینه اثرپذیری از شیاطین را کاهش نمی دهد بلکه می تواند به افزایش آن منجر شود. نوشتار حاضر، تحلیل شماری از روایات معتبر را درباره «قدرت تغییر شکل شیطان ها» به عهده دارد. ریشه یابی برخی از حوادث مانند هم جنس گرایی قوم حضرت لوط علیه السلام، انحراف خلافت بعد پیامبر| و داوری منصفانه درباره «تجرد» و «عدم تجرد» جن در گرو تحلیل درست این قدرت است. عده ای، آشکارشدن جن و به ویژه شیطان ها با شمایل گونه گون را به معنای دگرگونی ظاهری دانسته و برخی آن را به تصرف در ادراک انسان تاویل کرده اند. فرضیه این پژوهش، اثبات امکان تغییر شکل شیاطین و وقوع خارجی آن است. به همین منظور در گام اول نوشتار، «گستره»، «محدودیت» و «سه فرضیه در کیفیت» آشکار شدن با شکل های گوناگون، تحلیل می شود. گام دوم هم به گزارش وقوع عینی تغییر شکل می پردازد. جامعیت نوشتار حاضر و فرضیه های مطرح شده در کیفیت تغییر شکل شیطان ها، از نوآوری های آن است.

یکی از عبارت هایی که در دعاهای ماثور از اهل بیت^ تکرار شده، فراز «بحق محمد و آل محمد» است. فراوانی این عبارت و مشابهات آن، دو پرسش را ایجاد می کند؛ نخست این که چگونه می توان حق مخلوق بر خالق را تصور کرد؟ دوم این که بیان این فراز، چه تاثیری در اجابت دعا دارد. از آن جا که خداجویان همواره دغدغه کشف راه های اجابت درخواست های خود از خداوند را دارند، پژوهشی علمی در این راستا شایسته است. هدف این تحقیق، تبیین معنای حق مخلوق بر خالق و چگونگی اثرگذاری عبارت «بحق محمد و آل محمد» بر اجابت دعاست. تاکنون پژوهشی مستقل در این موضوع منتشر نشده است.

هدایت، برترین وظیفه حجج الهی علیهم السلام است. همه گفتارها و رفتارهای ایشان ذیل مفهوم هدایت انسان جای میگیرد. نادیده انگاری این تکلیف در تحلیل رفتار حجت های الهی، تحلیلگر را دچار سردرگمی میکند. قرآن کریم راه هدایت را تبیین کرده و میتوان با کنارهم قراردادن آیات کریمه، فرایندی را برای آن تصویر کرد. این نوشتار بر آن است تا نظامواره هدایت را در قرآن کریم آیه، طراحی کرده است. در 315 به تصویر بکشد. از این رو شاخصه های هفت گانه ای برگرفته از مباحث ادبی، تفسیری و اصولی مطرح شده و واژگان همنشین مورد توجه »هدایت«بررسی مشتقات قرار میگیرد.

قرآن و حدیث، بر حشر موجودات در روز قیامت و گواهی و شهادت آنها تصریح میکند. این برانگیختگی و گواهی افزون بر شعورمندی، گونه و مرتبه شعور آنها را نیز روشن میسازد. گروهی از متکلمان و مفسران، حشر موجودات مادون انسان را نابودی آنها میدانند و گروهی دیگر معتقدند که حشر آنها صرفا برای کیفر است. اشارات آیات کریمه و احادیث معصومان علیهم السلام نشان میدهد که همه موجودات، محشور شده و به اندازه گستره و توان وجودی، درک و شعورشان حساب پس میدهند. اعتقاد به تسبیح، سجده، نطق، حشر، گواهی و دیگر مولفه های شعور در موجودات، آثار و کارکردهای تربیتی، حقوقی، بهداشتی و نظری در پی دارد.

قرآن و حدیث، گونه ای از تسلیم یا تکلیف را برای همه موجودات از جمله حیوان ها، گیاهان و جمادات اثبات می کند. این وظیفه شناسی نشان دهنده شعورمندی و نیز چیستی شعور موجودات است. گروهی از متکلمان و مفسران، عبارات و دستورات تکلیفی آیات قرآن برای غیر انسان را تکوینی و غریزی دانسته و آنها را به دلیل نداشتن عقل، مکلف نمی دانند. گروهی دیگر نیز معتقدند این اوامر و تکالیف، فراتر از غریزه و تکوین بوده و گونه ای از تکلیف و اراده است. اشارات آیات قرآن و بررسی احادیث معصومان نشان می دهد که همه موجودات و ذرات عالم هستی به اندازه سعه وجودی و به میزان شعورشان و با توجه به توان رفتاریشان، دارای گونه ای از تکلیف بوده و به وظیفه و ماموریت خود در پهنه هستی آگاهی دارند.

قرآن و حدیث، تمام نظام هستی و پدیده های آن را در حال تسبیح و تنزیه خدا می شمرد. انسان ها چگونگی و حقیقت این تسبیح را نمی فهمند، مگر کسانی که به کمالات روحی و معنوی دست یافته باشند. گروهی از مفسران، دلالت این آیات را حالی و مجازی دانسته و گروهی دیگر معتقد به قالی و حقیقی بودن آن شده اند. اشارات متون وحیانی، بررسی احادیث معصومان علیهم السلام و یافته های علمی، نشان می دهد که موجودات، خود را یافته و با زبان مخصوص خویش، خدا را می ستایند و این تسبیح و تنزیه، حقیقی بوده و بر شعورمندی آنها دلالت می کند.

شعورمندی انسان مورد اتفاق همه اندیشمندان است. شعور موجودات دیگر شامل حیوانات، نباتات و جمادات، مساله ای اختلافی است. غالب فیلسوفان بر جانمندی و شعور موجودات مادون انسان تاکید دارند، اما اکثر متکلمان وجود نوعی آگاهی و شعور به ویژه در نباتات و جمادات را رد می کنند. علمای طبیعت نیز با مطالعه رفتار موجودات، به وجود مرتبه ای از آگاهی در آنها معتقدند. بررسی دیدگاه اندیشمندان و کاوش در حقیقت و مراتب شعور موجودات مادون انسان و تطبیق آن با قرآن و روایات به عنوان مهم ترین منابع آشنای با مخلوقات، بر عهده این پژوهش است.  

شعورداشتن انسان، مورد پذیرش همۀ اندیشمندان است. شعور موجودات دیگر شامل حیوانات، نباتات و جمادات، مساله¬ای اختلافی است. پیش از بحث دربارۀ شعورداشتن یا نداشتن غیر انسان¬ها، نیاز است که معنای شعور، روشن شده و ارتباط آن با درک و علم مشخص گردد. فیلسوفان، متکلمان و تفکیکیان، دیدگاه¬های مختلفی داشته و هر گروه، از زاویه¬ای خاص به این موضوع، نگریسته است. قرآن و روایات به عنوان مهم ترین منابع آشنای با مخلوقات، ویژگی¬هایی برای شعور بیان کرده¬اند که بر پایۀ آن می¬توان این مفهوم را شناخت و ارتباط آن را با علم و ادراک، درک کرد. نوشتار کنونی که نخستین شماره از پیوسته مقالات «شعور موجودات از دیدگاه قرآن و روایات» است، به طور خلاصه، مهم¬ترین دیدگاه¬های لغویان، فیلسوفان مکاتب مختلف، متکلمان مذاهب متفاوت و تفکیکیان را گرد آورده و با قرآن و حدیث، تطبیق داده است.

منابع رجالی، برخی از اصحاب ایمه:را با توصیفات نیکویی مانند «فقیه» ستوده اند. با نیم نگاهی به میراث حدیثی امامیه، در می یابیم که این افراد به رغم تلاش های فقهی در کنار شخصیت هایی مانند هشامین، تلاش کلامی نیز داشتند. این مقاله با گذری به ژرفای تاریخ تفکر امامیه بر آن است تا فعالیت اعتقادی این گروه را کاویده و نشان دهد که اینان متکلم نیز بودند. آغاز فعالیت های این افراد از مدرسه کوفه و تداوم آن تا مدرسه قم، نشان از جریان گسترده کلامی ای در حوزه امامیه دارد. بررسی گوشه ای از تلاش های دل بستگان این جریان در قالب مولفه های کلام ورزی، مانند طرح پرسش های اعتقادی، انجام مناظره و نگارش نگاشته هایی با عناوین اعتقادی، تلاش های کلامی افراد این جریان را نمایان ساخته است.منابع رجالی، برخی از اصحاب ایمه:را با توصیفات نیکویی مانند «فقیه» ستوده اند. با نیم نگاهی به میراث حدیثی امامیه، در می یابیم که این افراد به رغم تلاش های فقهی در کنار شخصیت هایی مانند هشامین، تلاش کلامی نیز داشتند. این مقاله با گذری به ژرفای تاریخ تفکر امامیه بر آن است تا فعالیت اعتقادی این گروه را کاویده و نشان دهد که اینان متکلم نیز بودند. آغاز فعالیت های این افراد از مدرسه کوفه و تداوم آن تا مدرسه قم، نشان از جریان گسترده کلامی ای در حوزه امامیه دارد. بررسی گوشه ای از تلاش های دل بستگان این جریان در قالب مولفه های کلام ورزی، مانند طرح پرسش های اعتقادی، انجام مناظره و نگارش نگاشته هایی با عناوین اعتقادی، تلاش های کلامی افراد این جریان را نمایان ساخته است