به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « نسبت تستوسترون به کورتیزول » در نشریات گروه « علوم انسانی »

  • بهزاد بابازاده، اعظم زرنشان*
    هدف

     در حال حاضر اطلاع دقیقی از اثرات تمرینات ورزشی به صورت ناشتای صبحگاهی بر میزان هورمون های استرسی و رشدی و سلامتی قلبی عروقی سربازان جوان وجود ندارد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات ورزشی صبحگاهی همراه با مکمل کربوهیدرات بر سطوح سرمی تستوسترون و کورتیزول و برخی عوامل خطر بیماری قلبی عروقی اجرا شد.

    روش شناسی

     در یک کار آزمایی نیمه تجربی ، 24 نفر از سربازان با سطح آمادگی متوسط به پایین (vo2max<44) ازبین کلیه سربازان جوان 18 تا 24 ساله پادگان انتخاب شدند. آزمودنیها به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری مکمل کریوهیدارت و دارونما قرار گرفتند. گروه مکمل قبل از شروع تمرینات صبحگاهی، محلول ساکارز شش درصدی مصرف نمودند. برنامه ورزش صبحگاهی شامل 60 دقیقه تمرین هوازی با شدت متوسط به مدت 6 هفته (4 جلسه در هفته) بود. قبل از شروع دوره تمرینی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی نمونه های خونی جمع آوری و سایر ارزیابیها انجام شد. داده ها با آزمون انکوا و درسطح معناداری 05/0>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    استفاده از مکمل ساکارز شش درصدی بر سطح کورتیزول (01/0=p) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (028/0=p)، و اندازه دور کمر (001/0=p) در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل تاثیر معناداری داشت، ولی بر سطح تستوسترون، و شاخص های قلبی عروقی اثر معناداری نداشت (05/0<p).

    نتیجه گیری

    تمرینات ورزشی صبحگاهی همراه با مکمل کربوهیدارت در مقایسه با وضعیت ناشتا می تواند با کاهش کورتیزول و چاقی شکم و همچنین برقرای تعادل بین فعالیت آنابولیکی و کاتابولیکی نقش موثری در سلامتی مردان جوان داشته باشد.

    کلید واژگان: مکمل کربوهیدرات, نسبت تستوسترون بر کورتیزول, ریسک فاکتورهای قلبی عروقی, ورزش صبحگاهی, ناشتا}
    Behzad Babazadeh, Azam Zarneshan *
    Aim

    There are not any detailed knowledge of the effectiveness of morning fasting exercise training on stress and growth hormone levels and the cardiovascular health of young soldiers. Thus, the aim of this study was to investigate the effects of morning exercise training in fasted vs carbohydrate intake on serum levels of cortisol, testosterone and cardiovascular risk factors.

    Methods

     In a quasi-experimental field study, twenty-four soldiers with moderate to low level of fitness(vo2max<44) were selected from all 18 to 24-year-old soldiers in barracks. Participant were randomly divided into two groups: cryohydrate supplement (n = 12) and placebo (n = 12). The supplement group consumed 6% sucrose solution before starting morning exercises. The morning exercise program consisted of 60 minutes of moderate-intensity aerobic exercise for 6 weeks (4 sessions per week). Before and 48 hours after the last training session, blood samples were collected and other evaluations were measured. Data were analyzed using ANCOVA with a significance level of p <0.05.

    Results

     The use of 6% sucrose supplement had a significant effect on cortisol level (p =0.01) and testosterone to cortisol ratio (p =0.028) and waist circumference (p =0.001) in the experimental group compared to the control group. But it had no significant effect on testosterone level and cardiovascular indices (p <0.05).

    Conclusions

     Morning exercise training combined with a carbohydrate supplementation compared to fasting can play an important role in the health of young men by lowering cortisol and abdominal obesity, as well as establishing an  anabolic and catabolic balance.

    Keywords: carbohydrate supplementation, testosterone to cortisol ratio, cardiovascular risk factors, morning exercise, fasting}
  • امید کاظمی*، زبیده روشناس، امید ظفرمند
    زمینه و هدف
    پژوهش حاضر برای بررسی مقایسه تاثیر 10هفته تمرین قدرتی و استقامتی بر تستوسترون و کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی در دانشجویان مرد و زن غیرفعال دانشگاه پیام نور انجام شد.
    روش شناسی: این مطالعه به روش نیمه تجربی بر روی 40 دانشجو شامل20 مرد و 20 زن غیرورزشکار از میان 320 تن از دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر دهدشت با دامنه سنی 20-30 سال که به صورت داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند، انجام گردید. به صورت تصادفی دو جنسیت(زن و مرد) هر کدام به دو گروه (قدرتی و استقامتی) به طور مساوی تقسیم شدند.
    یافته ها
    کورتیزول در گروه تمرین مقاومتی(هر دو جنسیت) کاهش معنادار نشان داد(PM=/001،/002 PF=) در حالی که در گروه تمرین استقامتی(هر دو جنسیت) افزایش معناداری مشاهده گردید(PM=/000، PF=/001). تستوسترون در گروه تمرینی مقاومتی(هر دو جنسیت) افزایش معنادار(PM=/01، PF=/01) و در استقامتی کارها(هر دو جنسیت) تفاوت معناداری مشاهده نشد. در نهایت نسبت تستوسترون به کورتیزول در(بین دانشجویان مرد و زن در هر دو نوع تمرین استقامتی و قدرتی) تفاوت معناداری نیز مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    افزایش معنادار تستوسترون در گروه تمرین مقاومتی، هم در گروه مردان و هم زنان نشان می دهد که هر دو گروه نسبت به تمرینات یکسان واکنش مشابه نشان داده اند، هرچند واکنش تستوسترونی مردان ه تمریات بالاتر بود. غیرمعنادار بودن تفاوت نسبت تستوسترون به کورتیزول می تواند به علت تغییر اندک سطح هورمون ای ورد آزایش باشد. بنابراین لزوم توجه به تمرینات قدرتی و استقامتی بر تستوسترون و کورتیزول ضروری به نظر می رسد.
    کلید واژگان: تستوسترون, کورتیزول, تمرینات قدرتی, تمرینات استقامتی, نسبت تستوسترون به کورتیزول}
  • لاله باقری، محمد فرامرزی، ابراهیم بنی طالبی*، زهرا مردان پور شهرکردی
    هدف این مطالعه مقایسه تاثیر سه شیوه تمرین ترکیبی بر غلظت تستوسترون، کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول و قدرت عضلانی زنان سالمند بود. به این منظور 40 نفر از زنان سالمند (دامنه سنی 82/0±34/60 سال) به طور تصادفی ساده در یکی از چهار گروه تمرین استقامتی+ قدرتی (E+S) (n=9)، قدرتی+ استقامتی (S+E) (n=10)، ترکیبی چرخشی (ACT) (n=12) و کنترل (n=9) قرار گرفتند. برنامه های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام گرفت. برنامه تمرین استقامتی شامل کار روی دوچرخه ثابت و برنامه تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنه بود. از آزمون تی وابسته و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه به منظور تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد 8 هفته تمرین تغییری در میزان تستوسترون گروه S+E و ACT نداشت، اما کاهش معناداری در میزان تستوسترون در گروه E+S مشاهده شد (007/0=P). نتایج نشان دهنده وجود اختلاف معنادار در میزان تستوسترون بین گروه های E+S و ACT بود (01/0=P ). علاوه بر این، در میزان کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول (T/C) پس از تمرین تغییر معنا داری مشاهده نشد. همچنین، افزایش معنادار قدرت بالاتنه فقط در گروه های E+S و ACT و قدرت پایین تنه در همه گروه های تمرین مشاهده شد. با توجه به عدم تغییر شایان توجه در سطح پایه هورمون ها در سه گروه تمرین ترکیبی، این افراد وضعیت کاتابولیکی مزمنی را تجربه نکردند و از آنجا که قدرت در همه گروه ها افزایش یافته است، به نظر می رسد بین وضعیت هورمونی و کسب قدرت در این مطالعه رابطه ای وجود ندارد.
    کلید واژگان: تمرین ترکیبی, تستوسترون, قدرت, کورتیزول, نسبت تستوسترون به کورتیزول}
    Laleh Bagheri, Mohammad Faramarzi, Ebrahim Banitalebi *, Zahra Mardanpour Shahrekordi
    The aim of this study was to compare the effects of three types of combined training on testosterone and cortisol concentration, testosterone/cortisol ratio and muscular strength in elderly women. 40 elderly women (age range: 60.34±0.82 years) were randomly divided into four groups: endurance strength (E) (n=9), strength endurance training (S) (n=10), alternative concurrent training (ACT) (n=12) and control (n=9). The training program was performed for 8 weeks, 3 days per week. Endurance training protocol included performance on a cycle ergometer and strength training protocol involved several selected upper and lower body workouts. Paired samples t test and one-way ANOVA were used to analyze data. The results showed that 8 weeks of training did not change testosterone in S and ACT groups but a significant decrease was observed in testosterone in E group (P=0.007). In addition, results showed a significant difference in testosterone between E and ACT groups (P=0.01). In addition, no significant changes were observed in cortisol and testosterone/cortisol ratio after the training. Also, there was a significant increase in upper body strength only in E and ACT groups and in lower body strength in all groups. As there were no significant changes to basal hormones in 3 combined training groups, these subjects experienced no chronic catabolic state. Since strength increased in all groups, it seems that there was no relationship between hormonal status and the strength gains in the present study.
    Keywords: combined training, cortisol, strength, testosterone, testosterone, cortisol ratio}
  • رسول دخت عبدیان*، علی اصغر رواسی، عزیزه احمدی، حسین ناوکی
    هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر دوره کاهش 70 درصدی تمرینات بر قدرت، توان وضعیت کاتابولیکی و آنابولیکی دوندگان بود. 14 دونده مرد با میانگین سنی 06/4 ± 50/23 سال، قد 95/5 ± 21/178، درصد چربی 16/3 ± 93/9 داوطلبانه شرکت کردند. بعد از آزمون اول تمرینات فزاینده 8 هفته ای شروع شد. آزمون دوم بعد از هفته هشتم گرفته شد. به دنبال آن، فاز کاهش حجم تمرین شروع شد. گروه تیپر دوره 14 روزه کاهش 70 درصد حجم تمرین را سپری کردند و گروه کنترل با همان بار قبلی، تمرینات را ادامه داد. پس از 14 روز آزمون سوم در شرایطی مشابه گرفته شد برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری (05/0P<) استفاده شد. نتایج نشان داد در گروه تیپر قدرت و توان طی دوره کاهش حجم تمرین بهبود معنی داری دارد (05/0P<). سطوح پلاسمایی غلظت استراحتی تستوسترون و کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول طی دوره تیپرینگ تغییرات معنی دار نداشت (05/0P>). دوره کاهش 70 درصدی حجم تمرینات دوندگان 14 روز قبل از مسابقه، می تواند علاوه بر رفع خستگی؛ فاکتورهای قدرت و توان را به خوبی توسعه دهد که این مستقل از تغییرات شاخص های کاتابولیکی و آنابولیکی است.
    کلید واژگان: تیپرینگ, قدرت, توان, نسبت تستوسترون به کورتیزول, کاهش 70 درصدی حجم تمرین}
    Rasoul Dokht Abdiyan*, Ali Asghar Ravasi, Azizeh Ahmadi, Hossein Navaki
    The aim of this study was to determine effect of a period of 70% decrease in training on strength, power, anabolic and catabolic status of runners. 14 male runners (mean age 23.50±4.06 years, height 178.21±5.95 cm, fat percent 9.93±3.16) voluntarily participated in the study. After the first test, 8 weeks of progressive training started. The second test was conducted after eight weeks. Afterwards, a decrease in training volume phase began. Taper group passed 14 days of 70% decrease in training volume, while control group continued training with the same loading. After 14 days, the third test was carried out under the same conditions. For data analysis, analysis of variance (ANOVA) with repeated measures and Bonferroni post hoc tests were used (P<0.05). Results showed that strength and power improved significantly during the phase in the taper group (P<0.05). During the taper phase, the plasma levels of resting concentration of testosterone, cortisol and testosterone to cortisol ratio did not significantly change (P>0.05). A period of 70% decrease in training volume in runners 14 days before the contests can improve strength and power in addition to a decrease in fatigue which is independent of variations in catabolic and anabolic indices.
    Keywords: tapering, strength, power, testosterone to cortisol ratio, 70% decrease in training volume}
  • حبیب الله دشتی، محمد گله داری، معرفت سیاه کوهیان*
    مقدمه و هدف
    تمرین مقامتی یک محرک قوی برای افزایش حاد غلظت هورمون های متابولیک نظیر تستوسترون و کورتیزول می باشد. هدف از این مطالعه تعیین پاسخ های هورمونی حاد تستوسترون وکورتیزول به دو شیوه ی تمرین مقاومتی حجمی و قدرتی به منظور توسعه و ارزیابی پروتکل های تمرین مقاومتی برای ورزشکاران و غیر ورزشکاران می باشد.
    روش شناسی: بدین منظور 20 پسر جوان غیر ورزشکار انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. تمرین های مقاومتی حجمی و قدرتی در دو جلسه جداگانه به صورت متقاطع برای هر دو گروه تجویز شد. در هفته اول گروه یک تمرینات حجمی (70% یک تکرار بیشینه، 4 نوبت، 1 دقیقه استراحت) و گروه 2 تمرینات قدرتی (90% یک تکرار بیشینه، 8 نوبت، 3 دقیقه استراحت)، انجام دادند و در هفته دوم جای گروه ها عوض شد. پروتکل تمرینی شامل حرکات اسکات و پرس سینه بود. نمونه گیری خونی قبل و بلافاصله بعد از هر جلسه تمرین جهت اندازه گیری تستوسترون و کورتیزول سرم انجام شد.
    یافته ها
    تستوسترون بعد از هر دو شیوه تمرینی افزایش یافت ولی فقط بعد از تمرینات مقاومتی قدرتی این افزایش معنادار بود. کورتیزول بعد از هر دو شیوه تمرینی افزایش معناداری داشت. نسبت تستوسترون به کورتیزول بعد از هر دو شیوه کاهش معناداری داشت. اما تغییرات غلظت تستوسترون، کورتیزول و نسبت آنها بین گروه ها معنادار نبود (p<0/05).
    نتایج
    نتایج این پژوهش نشان داد که هر دو شیوه ی تمرین مقاومتی حجمی و قدرتی موجب پاسخ های هورمونی حاد شده اند، اما تفاوت معناداری با هم نداشته اند. درحالی که هر دو استرس زا بوده و بدن را در موقعیت کاتابولیکی قرار داده اند.
    کلید واژگان: تستوسترون, تمرین مقاومتی, کورتیزول, نسبت تستوسترون به کورتیزول}
    Habibollah Dashti, Mohammad Galedari, Marefat Siahkuhian
    Introduction and
    Purpose
    Resistance exercise is a potent stimulus for acute metabolic hormones such as testosterone and cortisol concentrations increasing. The aim of this study was to examine the acute testosterone and cortisol responses to both forms of volume and strength resistance training to develop and evaluate protocols for athletes and non-athletes.
    Materials And Methods
    For this purpose, 20 young non-athletes male were selected and randomly divided into two equal groups. In two separate sessions, cross-sectional, volume and strength exercise was administered to both groups. In the first week, group 1 performed; the volume training (70% of One Repetition maximal, 4 set, 1 min rest) and Group 2; strength training (90% of One Repetition maximal, 8 set, 3 min rest), in the second week, the groups changed. Exercise protocol was squat and bench press. Blood samples were obtained before and immediately after each session for testosterone and cortisol measure.
    Results
    Testosterone increased after each training method, but only after resistance training it was significant. Cortisol significantly increased after each training method. Testosterone/ cortisol decreased significantly after both procedures. But the concentration of testosterone, cortisol and Testosterone/ cortisol between groups was not significant (p<0/05).Discussion and
    Conclusion
    The results showed that both forms of volume and strength resistance training caused acute hormonal responses, but were not significant. Meanwhile both were stressful and put body into a catabolic situation.
    Keywords: Cortisol, Resistance Training, Testosterone, Testosterone to Cortisol Ratio}
  • فتاح مرادی، حیدر صادقی، جمال عبدی
    مقدمه و هدف
    آدیپونکتین یک آدیپوکین تولیدشده بوسیله بافت چربی است که غلظت های در گردش آن با چاقی، بیماری های قلبی-عروقی و دیابت کاهش می یابد. تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط تغییرات سطوح سرمی آدیپونکتین با تستوسترون، کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول متعاقب تمرین ورزشی صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    در یک کارآزمایی نیمه-تجربی،20 مرد سالم بطور تصادفی به دو گروه تمرین ورزشی و کنترل تقسیم شدند. ویژگی های عمومی آزمودنی ها و سطوح سرمی آدیپونکتین، کورتیزول، تستوسترون و نیز نسبت تستوسترون به کورتیزول قبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. پروتکل تمرین ورزشی شامل دوازده هفته تمرین رکاب زدن روی چرخ کارسنج (3 جلسه تمرین در هفته، شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با بکارگیری نرم افزار آماری SPSS-16 صورت گرفت. سطح معنی داری 05/0 > p در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    تمرین ورزشی غلظت آدیپونکتین سرم را افزایش (021/0=P) و غلظت تستوسترون سرم (013/0=P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول را کاهش داد (047/0=P)، در حالیکه سطوح سرمی کورتیزول تغییر معنی داری نیافت (087/0=P). همچنین، تغییرات غلظت آدیپونکتین سرم در گروه تمرین با تغییرات درصد چربی بدن همبسته بود (003/0=P)، اما با تغییرات غلظت تستوسترون (073/0=P)، کورتیزول (098/0=P) و نیز نسبت تستوسترون به کورتیزول (125/0=P) همبستگی معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    تغییرات سطوح سرمی آدیپونکتین متعاقب تمرین ورزشی ارتباطی با تغییرات تستوسترون یا نسبت تستوسترون به کورتیزول ندارد، اما به نظر می رسد تمرین ممکن است از طریق کاهش درصد چربی بدن منجر به افزایش سطوح آدیپونکتین در گردش گردد.
    کلید واژگان: تمرین ورزشی, آدیپونکتین, تستوسترون, نسبت تستوسترون به کورتیزول}
    Fatah Moradi, Heydar Sadeghi, Jamal Abdi
    Introduction &
    Purpose
    Adiponectin is an adipokine secreted by adipose tissue that its circulating concentrations reduce with obesity، cardiovascular diseases، and diabetes. The purpose of this study was to survey relationships between changes of serum adiponectin levels with testosterone، cortisol، and testosterone to cortisol ratio following exercise training.
    Materials and Methods
    In a semi-experimental study، twenty healthy men were randomly placed at two groups: exercise training and control. General Characteristics of subjects and serum levels of adiponectin، testosterone، cortisol and testosterone to cortisol ratio were assessed before and after training. Exercise training protocol included twelve weeks pedaling on cycle ergometer (3 sessions per week، intensity 60-70% of reserved heart rate، duration of each session 20-40 min). Data analyzed by SPSS16 software. Statistical significance was accepted at P<0. 05.
    Results
    Exercise training increased serum adiponectin concentration (p=0. 021)، while decreased serum testosterone concentration (p=0. 013) and testosterone to cortisol ratio (p=0. 047)، and serum levels of cortisol did not find significant change (p=087). Also، changes of serum adiponectin concentration in exercise training group were positively correlated to body fat percent changes (p=0. 003)، but had no significant correlations to changes of testosterone (p=0. 73) and cortisol concentrations (p=0. 098)، and to testosterone to cortisol ratio (p=0. 125).
    Conclusion
    Changes of serum adiponectin levels following exercise training have no relations to changes of testosterone or testosterone to cortisol ratio، but it appears that exercise training may cause to increase circulating levels of adiponectin via decreasing body fat percent.
    Keywords: Exercise Training – Adiponectin – Testosterone– Testosterone to Cortisol Ratio}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال