جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « بیهوشی استنشاقی » در نشریات گروه « پزشکی »
-
پیش زمینه و هدف
برای جراحی هرنی و جهت القاء بیهوشی عمومی در اطفال، نیاز به رگ گیری اطفال است. فرایند رگ گیری در اطفال به دلایل زیادی اعم از ترس، بی قراری و حرکت های زیاد کودک، می تواند منجر به آسیب و به اصطلاح خراب شدن رگ شود. دف از این مطالعه، مقایسه ی پیامدهای بیهوشی استنشاقی در کودکان تحت جراحی ترمیم هرنی اینگویینال تحت بیهوشی عمومی بود.
مواد و روش کاردر این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده نگر یک سوکور تصادفی، 70 کودک 2 تا 6 ساله داوطلب هرنیورافی اینگوینال در اتاق عمل کودکان مرکز آموزشی درمانی شهید مطهری ارومیه در دو گروه 35 نفره تقسیم شدند. در گروه مداخله، تعبیه راه وریدی محیطی با القا بیهوشی استنشاقی توسط سووفلوران 8درصد به همراه اکسیژن و نیتروس اکساید انجام شد ولی در گروه کنترل، تعبیه راه وریدی محیطی بدون القا بیهوشی استنشاقی و به صورت بیدار انجام شد. تصادفی سازی گروه مداخله و کنترل با نرم افزار تخصیص تصادفی (Random Allocation software) انجام شد. برای مقایسه فراوانی متغیرهای موردمطالعه در بین دو گروه، از آزمون Chi-square استفاده شد. برای مقایسه میانگین شدت بی قراری در بین دو گروه از آزمون Independent t-test استفاده شد. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 انجام و سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته هامیانگین زمان تعبیه راه وریدی در گروه دریافت کننده سوفلوران برابر 996/21 ± 03/25 و در گروه عدم دریافت کننده سوفلوران برابر 913/154 ± 21/254 بوده است. اختلاف میانگین زمان تعبیه راه وریدی بیماران حاضر در مطالعه بین دو گروه دریافت سوفلوران و عدم دریافت سوفلوران ازنظر آماری معنی دار بوده است که این مقدار میانگین در گروه عدم دریافت سوفلوران بسیار بیشتر از گروه دریافت سوفلوران بود. متغیر زمان تعبیه راه وریدی بین دو گروه اختلاف معنی دار داشت (0001/0=P).
بحث و نتیجه گیریکودکان القاشده با سوفلوران نیاز بیشتری به داروهای آرام بخش نظیر میدازولام و یا ترکیب میدازولام با داروهای دیگر دارند. در بحث تهوع و استفراغ نیز سوفلوران خاصیت تهوع زایی کمی دارد، هرچند که در قیاس با داروهایی نظیر پروپوفول این عارضه سوفلوران بروز بیشتری دارد.
کلید واژگان: آژیتاسیون, هرنی اینگوئینال, بیهوشی استنشاقی, تهوع, سووفلوران, استفراغ}Background & AimFor hernia surgery and to induce general anesthesia in children, pediatric venipuncture is needed. The venipuncture process in the children can lead to damage (destroy) of the vein due to many reasons, including fear, restlessness and the child's excessive movements. The aim of this study was to compare the results of inhalation anesthesia in children undergoing inguinal hernia repair surgery under general anesthesia.
Materials and MethodsIn this randomized, single-blinded, prospective clinical trial study, 70 children aged 2 to 6 years who volunteered for inguinal herniorrhaphy were divided into two groups of 35 people in the children's operating room of Shahid Motahari Medical Training Center in Urmia. In the intervention group, peripheral venous catheterization was performed with induction of inhalation anesthesia by 8% soflurane along with oxygen and nitrous oxide, but in the control group, peripheral venous catheterization was performed without induction of inhalation anesthesia and awake. Randomization of intervention and control groups was done with Random Allocation software. Chi-square test was used to compare the frequency of studied variables between two groups. Independent t-test was used to compare the average intensity of restlessness between the two groups. Data analysis was done using SPSS 20 software and the significance level was considered less than 0.05.
ResultsThe average time of intravenous insertion in the group receiving soflurane was 25.03 ± 21.996 and in the group not receiving soflurane was 254.21 ± 154.913. The difference in the average time of intravenous insertion of the patients in the study between the two groups receiving soflurane and not receiving soflurane was statistically significant, and this average value was much higher in the group not receiving soflurane than in the group receiving soflurane. There was a significant difference between the two groups in the variable of intravenous insertion time (P=0.0001).
ConclusionChildren induced with soflurane need more sedative drugs such as midazolam or combination of midazolam with other drugs. In terms of nausea and vomiting, soflurane has little nausea-causing properties, although is more common in soflurane compared to some drugs such as propofol.
Keywords: Agitation, Inguinal Hernia, Inhalation Anesthesia, Nausea, Sevoflurane, Vomiting} -
مقدمهعمل جراحی به روش لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی جزء عمل های مهم در جراحی گوش، حلق و بینی است که به دلیل ماهیت عمل جراحی، تحریکات شدیدی طی این فرآیند جراحی وجود دارد. بیهوشی ایده آل برای این نوع عمل جراحی، بیهوشی با عمق کافی جهت جلوگیری از تغییرات شدید همودینامیک و همچنین ریکاوری کوتاه مدت است. در این مطالعه دو روش بیهوشی استنشاقی و وریدی[1] روی میزان تغییرات همودینامیک و زمان ریکاوری بررسی شده است.مواد و روش هادر این مطالعه تعداد 64 بیمار کاندیدای عمل را به دو گروه 2 نفره تقسیم نمودیم و ضربان قلب و فشار خون سیستولیک را پیش از شروع بیهوشی وپس از آن در فواصل مختلف در هر دو گروه اندازه گیری و ثبت کردیم. زمان ریکاوری نیز در هر دو گروه ثبت شد.نتایجمتوسط ضربان قلب پس از القاء بیهوشی در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20 و 30 به ترتیب در گروه TIVA 87/77، 38/74، 23/72، 83/68، 92/68، 03/69 و 55/69 در دقیقه و در گروه هوشبر استنشاقی 73/94، 26/93، 56/91، 97/86، 83/87، 12/87 و 75/87 در دقیقه بود که از نظر آماری تفاوت معنادار است. متوسط فشار خون سیستولیک بیماران در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20 و 30 به ترتیب در گروه TIVA 83/118، 17/113، 33/108، 50/105، 102، 97 و 33/101 میلی متر جیوه و در گروه هوشبر استنشاقی 50/127، 83/133، 131، 12/135، 83/127، 83/123 و 83/120 میلی متر جیوه بود که از نظر آماری تفاوت معنادار است. متوسط زمان ریکاوری برای پاسخ به پرسش ها در گروه TIVA 13/12 دقیقه و در گروه هوشبر استنشاقی 43/22 دقیقه بود که از نظر آماری معنادار می باشد.نتیجه گیریدر جراحی لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی، برای کنترل بهتر همودینامیک و ریکاوری کوتاه مدت از روش بیهوشی وریدی استفاده شود.کلید واژگان: لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی, بیهوشی استنشاقی, بیهوشی وریدی}IntroductionDirect laryngoscopy and biopsy are important procedures in otorhynolaryngology .There would be severe consequences due to the extensive manipulations during these procedures. Ideal condition for this type of surgery requires adequate depth of anesthesia to prevent hemodynamic changes and short-term recovery. The effects of inhaled and intravenous anesthesia (TIVA) on the hemodynamic changes and recovery time, is investigated in this study.Materials And Methodssixty four patients entered the study and divided into two groups of inhaled and intravenous (TIVA) anesthesia, thirty two patients each. Heart rate and blood pressure were recorded before induction and in defined intervals in both groups. At the end of surgery, recovery time recorded in both groups.ResultsAverage heart rate in 1st, 3rd, 5th, 10th, 15th, 20th and 30th minute post induction was 77.87, 74.38, 72.23, 68.83, 68.92, 69.03 and 69.55 beats/min in TIVA group respectively and 94.73, 93.26, 91.56, 86.97, 87.83, 87.12 and 87.75 beats/min in inhaled anesthesia group respectively, which was statistically meaningful. Average Systolic BP in 1st, 3rd, 5th, 10th, 15th, 20th and 30th minute post induction was 118.83, 113.17, 108.33, 105.50, 102, 97 and 101.33 mmHg in TIVA group respectively and 127.50, 133.83, 131, 135.12, 127.83, 123.83 and 120.83 in inhaled anesthesia group respectively, which was statistically meaningful. Average recovery time to respond to verbal stimulation was 12.13 minute and 22.43 minute in TIVA and inhalation group respectively which was statistically meaningful.ConclusionIntravenous anesthesia is a wise choice for direct laryngoscopy and biopsy surgery, since exerts better control on hemodynamics and causes a short-term recovery.Keywords: Direct laryngoscopy, biopsy, inhaled anesthesia, intravenous anesthesia}
-
مقدمهبی قراری بعد از عمل جراحی پدیده شایعی در کودکان است. از جمله فاکتورهای مستعد کننده احتمالی بی قراری، نوع بیهوشی است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش بیهوشی استنشاقی و داخل وریدی در کودکان کاندید بیهوشی عمومی بر بی قراری آنها در اتاق ریکاوری بود.مواد و روش هادر این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده نگر یک سوکور تعداد 56 کودک زیر 6 سال به صورت تصادفی به دو گروه 28 نفری تقسیم شدند. نگهداری بیهوشی در گروه اول به صورت داخل وریدی (پروپوفول، الفنتانیل) و در گروه دوم به صورت استنشاقی (نیتروس اکسید، ایزوفلوران) بود. بعد از به هوش آمدن کودک در اتاق ریکاوری با استفاده از مقیاس مورد نظر (PAED) بی قراری کودک هر 10 دقیقه یک بار تا زمان 60 دقیقه اندازه گیری شد. اطلاعات حاصله با کمک نرم افزار SPSS و آزمون t-test، chi-squre و ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفتند. (05/0 = α)یافته هامیزان بی قراری در دقیقه 10 در گروه بیهوشی وریدی 85/12 و در گروه استنشاقی 51/10 بود، که به طور معنی داری در گروه وریدی بیشتر از استنشاقی بود اما بین دو گروه مورد مطالعه از نظر بروز بی قراری تفاوت معنی داری دیده نشد(241/0 = p value). میزان بی قراری در دو گروه با سن ارتباط معکوس داشته و در کودکان کم سن بیشتر بود.نتیجه گیریبه نظر می رسد تصمیم گیری برای انتخاب روش بی هوشی نباید بر مبنای بروز بی قراری باشد. بررسی عوامل دیگری به غیر از روش بیهوشی در بروز بی قراری کودکان توصیه می شود.
کلید واژگان: بی قراری, بیهوشی داخل وریدی, بیهوشی استنشاقی}IntroductionEmergence agitation is a common clinical phenomenon in children undergoing general anesthesia. A possible predisposing factor is the type of general anesthetic technique used. The aim of the present study was to evaluate the effect of two intravenous and inhalational general anesthetic methods on emergence agitation of children in the recovery room.Materials And MethodsIn this prospective single-blind clinical trial, 56 children aged less than 6 years were randomly divided into two groups of 28. The first group received IV general anesthesia with propofol and alfentanyl and the second group received inhalation anesthesia with isoflorance and nitrous oxide. After awakening in the recovery room the children's emergence agitation was measured every ten minutes for 60 minutes by PAED scale. Data was analyzed with t-test, chi-squared test and ANOVA with SPSS software (α = 0.05).ResultsEmergence agitation in the intravenous and inhalational groups at 10-minute interval were 12.85 and 10.51 on PAED scale, respectively, demonstrating a significantly higher rate in the intravenous group. However, in general, there were no significant differences between the two groups (p value = 0.241). There was an inverse relationship between age and agitation, with higher rates in younger children.ConclusionBased on the results it was concluded that decision-making on the type of anesthesia should not be based on emergence agitation. Other factors involved in emergence agitation should be considered.Keywords: Emergence agitation, Inhalation general anesthesia, Intravenous general anesthesia} -
مقدمهاستفاده از شاخص Bispecral Index (BIS)، روش جدید اندازه گیری عمق بیهوشی است و عدد آن رابطه ای معکوس با عمق بیهوشی دارد. روش معمول اندازه گیری عمق بیهوشی در اتاق های عمل، استفاده از معیارهای بالینی می باشد که کافی نیست. تا کنون مطالعه ای جهت ارزیابی وضعیت موجود عمق بیهوشی در اطاق های عمل ما با استفاده از BIS انجام نشده است؛ در این مطالعه وضعیت موجود عمق بیهوشی را در بیهوشی عمومی وریدی و استنشاقی مورد مطالعه قرار دادیم.روش هادر این مطالعه ی توصیفی – تحلیلی، 114 بیمار در دو گروه بیهوشی عمومی و بیهوشی وریدی تقسیم شدند؛ در هر گروه نیز بیماران به صورت تصادفی و کور به سه زیر گروه تقسیم شدند. BIS در یکی از سه زمان بلافاصله بعد از لوله گذاری تراشه، برش جراحی و بستن زخم اندازه گیری می شد. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل، مجذور کای و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته هاتوزیع فراوانی BIS مطلوب در بین زیرگروه های مورد مطالعه بین بیهوشی استنشاقی ووریدی معنی دار نبود. میانگین BIS در بیهوشی استنشاقی به طور معنی داری بیشتر از بیهوشی وریدی بود. اختلاف معنی داری بین توزیع فراوانی BIS معقول در بیهوشی استنشاقی و وریدی در سه زمان مورد مطالعه وجود نداشت.نتیجه گیریعلائم بالینی که به صورت معمول در ارزیابی عمق بیهوشی مورد استفاده قرار می گیرند، برای دستیابی به عمق مناسب بیهوشی کافی نیستند. با استفاده از شاخص BIS می توان عمق بیهوشی مناسب ایجاد کرد و همچنین بعضی اوقات قادر هستیم، میزان مورد نیاز داروهای بیهوشی را کاهش دهیم.
کلید واژگان: Bispectral index (BIS), عمق بی هوشی, BIS معقول, بیهوشی وریدی, بیهوشی استنشاقی}BackgroundBispectral index (BIS) is a new method for determination depth of anesthesia. In most of our operating rooms depth of anesthesia is measured according to clinical features; however, it has not enough accuracy. The aim of this study was to compare BIS numbers between inhalation and intravenous anesthesia at different times of anesthesia.MethodsThis was a prospective descriptive study. One hundred and fourteen patients divided between two groups; inhalation anesthesia and intravenous anesthesia. The patients in each group randomly were divided among three subgroups. BIS was measured in one phase of anesthesia in each group: Immediately after intubation, surgical incision, and wound closer. Then, the data was analyzed by t-test, chi-square and analysis of variance (ANOVA) tests in SPSS software.FindingsThere was no significant differences in any phases of study for frequency of desired BIS between inhalation and intravenous anesthesia groups. However, mean of BIS in the inhalation anesthesia group was significantly more than other group (p0.05).ConclusionOrdinary used clinical findings are not enough to evaluate desired depth of anesthesia. When we use BIS monitoring, we can produce enough depth of anesthesia; also, sometimes we can decline dose of anesthetic drugs. -
زمینه و هدفبعد از هر عمل جراحی، تغییراتی در وضعیت تستهای ریوی ایجاد می گردد که می تواند مرحله بعد از عمل را متاثر سازد؛ در ایجاد این تغییرات، اگر چه نوع عمل جراحی و نزدیکی آن به دیافراگم، بیش تر موثر است ولی عوامل دیگری از جمله تکنیک های بیهوشی نیز، مسوول شناخته شده اند. در این مطالعه سعی شد که از میان عوامل مختلف بیهوشی، تاثیر نوع داروی بیهوشی در مرحله Maintenance بر روی تغییرات تست ریوی بعد از عمل، بررسی شود.روش بررسیاین مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی یکسو کور طراحی شد. بیماران در وضعیت ASA I (American society of anesthesiologists) بودند و در محدوده سنی 35-15 سال قرار داشتند و اعمال جراحی اکتیو Lower abdomen یا extremity روی آنها انجام گرفته بود که طول آن 2-1 ساعت بوده است. در تمام این بیماران، تست فونکسیون ریوی قبل از عمل انجام شد که در محدوده طبیعی بود. تعداد کل بیماران 60 نفر بود که به طور تصادفی به دو گروه، 30 نفری تقسیم شدند. جهت حفظ بیهوشی(Maintenance)، در یک گروه، از داروهای استنشاقی(هالوتان 1-5/0% و نیتروس اکسید 50%) و در گروه دیگر، از داروهای وریدی(میدازولام به میزان 1/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در ساعت و آلفنتانیل به میزان 5/0 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه) استفاده شد. 24 ساعت بعد از عمل، تست فونکسیون ریوی از بیماران بعمل آمد و درصد تغییرات سه اندکس FEV1(Forced expiratory volume in one second)، FVC(Forced vital capacity) و VC(vital capacity) نسبت به مقادیر قبل از عمل، اندازه گیری و با استفاده از آزمون تی(T Test) در دو گروه مقایسه شد...
کلید واژگان: 1, عملکرد ریوی بعد از عمل 2, بیهوشی کامل داخل وریدی 3, بیهوشی استنشاقی}Background and AimEvery surgery is followed by some changes in postoperative pulmonary function tests which can dramatically influence this period. Although the type of the surgery and its vicinity to diaphragm are the main determinants of these changes, anesthetic techniques are also responsible. Among different probable factors through which anesthesia could influence postoperative pulmonary function tests, we planned to evaluate the effects of drugs used during the maintenance stage of anesthesia on postoperative pulmonary function tests. Patients &MethodThis is a single blind randomized clinical trial in which the patients ranged in age from 15 to 35 and presented with ASA I(American Society of Anesthesiology). All the operations were elective extremity or lower abdominal surgeries and their length was between one and two hours. All the patients had normal preoperative pulmonary function tests. The total number of the subjects was sixty and they were randomly divided into two equal groups(n=30). For the maintenance stage of anesthesia, inhalational agents(N2O 50%, Halothane 0.5-1%) were used in one group and intravenous drugs in the other one (Midazolam 0.1mg/kg/h, Alfentanil 0.5µg/kg/min). 24 hours postoperatively, pulmonary function tests(PFT) were performed and the deviations of three indices(FEV1=Forced Expiratory Volume in 1 sec, FVC=Forced Vital Capacity, VC=Vital Capacity) from their preoperative values were measured and compared. Students’ t-test was used for statistical analysis.ResultsFEV1, FVC and VC decreased by 16.3%, 13.5% and 12.5% in the inhalational group and by 12%, 12.9% and 12% in the intravenous group respectively. Comparing the results showed no significant difference between the two groups.ConclusionAmong the factors which are related to anesthesia and can affect postoperative pulmonary indices, the above-mentioned drugs that we used for the maintenance stage, whether inhalational or intravenous, exert no significant influence on postoperative pulmonary function tests.Keywords: 1) Postoperative Pulmonary Function test 2) Total Intravenous Anesthesia(TIVA) 3) Inhalational Anesthesia} -
هایپرتر می بدخیمهایپرترمی بدخیم یک نمونه از اختلال فارماکوژنتیک است که در اثر مصرف برخی داروهای بیهوشی مانند هالوتان و سوکسینیل کولین بروز می کند. میزان وقوع آن در کودکان بیشتر میباشد و به همین دلیل هایپرترمی بدخیم اهمیت ویژه ای در بیهوشی کودکان دارد. عدم درمان سریع اختلال میتواند نتایج وخیم و مرگباری بدنبال داشته باشد این مقاله به بحث درباره هایپرترمی بدخیم و نحوه برخورد با آن می پردازد.
کلید واژگان: هایپرترمی بدخیم, بیهوشی استنشاقی, سوکسینیل کولین} -
جهت بررسی سلامت روش های بیهوشی سرپایی (Out-patient) اطفال در بیمارستان مفید، طی یک مطالعه توصیفی، یکصد مورد از بیماران به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات در مورد عوارض منزل تا 24 ساعت بعد از ترخیص، از مصاحبه تلفنی استفاده شد. بیشترین تعداد بیماران (55%) در گروه سنی 4-1 سال قرار داشتند و پس از آن به ترتیب گروه های 8-4 سال، یک ماه تا یکسال، بالای 8 سال و زیر 1 ماه قرار گرفتند. 88% بیماران را کودکان مذکر تشکیل می دادند. چهار نوع عمل ترمیم فتق اینگوینال، هیدروسل، ختنه و اکتوپی بیضه عمده موارد(73%) اعمال جراحی انجام شده را تشکیل می دادند. در 98% موارد از بیهوشی استنشاقی استفاده گردید که در 25% این موارد داروهای مخدر تزریق شد و در 42% موارد بی حسی موضعی به همراه بیهوشی عمومی استفاده شد. فقط 15% بیماران نیاز به لوله گذاری تراشه پیدا نمودند.
شایعترین عارضه منزل شامل درد و بی قراری (29%) بود و پس از آن تهوع و استفراغ (17%)، اختلال در خواب شب بیماران (11%)، تب (7%)، بی اشتهایی (6%)، احتباس ادراری (3/5%)، خشونت صدا (4%) و سرفه (3%) بود.
کلید واژگان: بیماران اعمال سرپایی, بیهوشی استنشاقی, بی حسی موضعی}For evaluating the safety of pediatric anesthesia in an outpatient setting, 100 cases were selected by covenient sampling method in Mofid children hospital. Informations about postoperative complications (during 24h) were gathered by telephone interview. Most of patients were in the 1-4years age group(55%), 4-8years, 1 month to 1 year, above 8years and below 1 month. were situated respectively. Four surgical procedures of inguinal hernia, hydrocele, circumcision and ectopy of testis consist 73% of all the surgeries. Ninety eight Percent of the surgeries were performed under general anesthesia. In these patients, 25% received narcotics, and in 42% regional block were combined with general anesthesia. Fifteen Percent of the patients were intubated. Complications that occurred at home were pain and restlessness (29%, most common), Nausea and vomiting (17%), sleep disturbances (11%), fever (7%), Anorexia (6%), Urinary retension (5.3%), hoarsness 4% and cough 3%.Keywords: Outpatients, Regional anesthesia, Inhalational anesthesia}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.