جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « کیفیت زندگی درمانی » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
مراقبان خانوادگی بار روانی زیادی را در زندگی با افراد مبتلا به اختلالات روانی شدید تجربه می کنند. مداخله های مختلفی برای کاهش مشکلات روانشناختی و بار روانی مراقبان انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش روانی و کیفیت زندگی درمانی بر بار روانی مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به بیماری های روانی شدید انجام شد.
مواد و روش کاراین پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی 150 نفر از مراقبان خانوادگی بیماران روانی شدید بستری در تنها بیمارستان روانپزشکی شهر زاهدان به طور تصادفی در قالب سه گروه 50 نفره مداخله کیفیت زندگی درمانی ، مداخله آموزش روانی و گروه کنترل در سال 2020 انجام شد. گروه مداخله کیفیت زندگی درمانی 8 جلسه و گروه مداخله آموزش روانی چهار جلسه آموزش را طی دو هفته بصورت گروهی و به مدت 90 دریافت کردند. قبل و 4 هفته پس از اتمام آموزش ها، بار روانی مراقبان به کمکZarit Burden Questionnaire مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و به کمک آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل، کای دو و ANOVA تجزیه و تحلیل شد.
یافته هامیانگین نمره بار روانی مراقبان سه گروه پس از دریافت آموزش ها تفاوت معنادار داشتند. آزمون های تعقیبی نشان داد که میانگین نمره بار روانی مراقبان گروه کیفیت زندگی درمانی و آموزش روانی با گروه کنترل تفاوت معنادار داشت. همچنین میانگین نمره بار روانی مراقبان گروه دریافت کننده کیفیت زندگی درمانی بطور معنادار از گروه آموزش روانی کمتر بود.
نتیجه گیریکیفیت زندگی درمانی در مقایسه با آموزش روانی در کاهش بار روانی مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به اختلالات روانی شدید موثر تر بود. بنابراین استفاده از این روش ساده و قابل یادگیری برای مراقبان با سواد در قالب آموزش های ترخیص بیماران روانی پیشنهاد می گردد.
کلید واژگان: کیفیت زندگی درمانی, آموزش روانی, بار روانی, مراقبان خانوادگی, بیماری های روانی شدید}Payesh, Volume:20 Issue: 1, 2021, PP 71 -80Objective (s)Family caregivers of patients with severe mental disorders experience a great deal of psychological burden. Various interventions have been performed to reduce the psychological problems and psychological burden of caregivers. The aim of this study was to compare the effect of a psychoeducational intervention and quality of life therapy on the psychological burden of family caregivers of patients with severe mental illness.
MethodsThis quasi-experimental study was performed on 150 family caregivers of severely mentally ill patients admitted to a psychiatric hospital in Zahedan, Iran, in 2020. Caregivers randomly were allocated in three groups: quality of life therapy intervention (50 people), psycho-education intervention (50 people) and control group (50 people). The quality of life therapy intervention group received 8 sessions and psycho-education group received four sessions training during two weeks each lasting for 90 minutes. The psychological burden of caregivers was assessed before and 4 weeks after the training through using the Zarit burden questionnaire. Data were analyzed by SPSS software version 22 using paired t-test, independent t-test, chi-square and ANOVA.
ResultsThe mean score of psychological burden of caregivers was significantly different between the three groups after the intervention (P = 0.002). Post hoc analysis showed that the mean score of psychological burden of caregivers in quality of life therapy group and psychological education was significantly different from the control group (P = 0.001). Also, the mean score of psychological burden of caregivers in quality of life therapy was significantly less than the score in psychological educational intervention group (P = 0.001).
ConclusionQuality of life therapy was more effective in reducing the psychological burden of family caregivers of patients with severe mental disorders compared to psychological educational intervention.
Keywords: Quality of life therapy, Psychoeducation, Burden, Family caregivers, Mental illness} -
زمینه و هدف
اعتیاد به عنوان یک بحران و یک اختلال مزمن طولانی مدت می تواند باعث ایجاد علایمی در سلامت روانی فرد مصرف کننده و اعضای خانواده شود که شایع ترین آن ها استرس، اضطراب و افسردگی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله کیفیت زندگی درمانی، بر واکنش های روان شناختی مراقبان خانوادگی معتادان انجام یافته است.
روش بررسیاین پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. جامعه پژوهش شامل مراقبان خانوادگی معتادان بستری در بیمارستان روان پزشکی بهاران شهر زاهدان در سال 1397 بود. نمونه ها 80 نفر بودند که به طور تصادفی ساده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مراقبان گروه مداخله هشت جلسه مشاوره گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی درمانی را به صورت یک روز درمیان و براساس محتوای تعیین شده دریافت کردند. پس از گذشت 8 هفته از پایان مداخله، داده ها با پرسشنامه 21 سوالی افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) جمع آوری و در نرم افزار SPSS ویرایش 21 و با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل، کای دو و کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفت.
یافته هاپس از مداخله کیفیت زندگی درمانی، میانگین نمره استرس، اضطراب و افسردگی (به ترتیب 36/4±50/11، 49/3±05/11 ، 67/4±57/10) مراقبان خانوادگی گروه مداخله به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل (به ترتیب 93/4±67/14، 33/4±02/14، 77/4±40/13) بود (01/0<p). قبل از مداخله بین دو گروه از نظر این متغیرها تفاوتی وجود نداشت.
نتیجه گیریمشاوره کیفیت زندگی درمانی در این مطالعه تاثیر مثبت و معناداری بر کاهش شدت واکنش های روان شناختی مراقبان خانوادگی معتادان داشت؛ بنابراین استفاده از این رویکرد مشاوره ای به موازات برنامه های ترک اعتیاد به منظور افزایش رفاه و سلامت روان شناختی مراقبان خانوادگی به ارایه دهندگان خدمات درمانی و مراقبتی توصیه می شود.
کلید واژگان: استرس, اضطراب, افسردگی, کیفیت زندگی درمانی, مراقب خانوادگی, معتاد}Hayat, Volume:26 Issue: 2, 2020, PP 163 -177Background & AimAddiction as a crisis and a chronic long-term disorder can lead to mental health symptoms in the users and their family members, the most common of which are stress, anxiety and depression. The aim of the study was to determine the effect of a quality of life intervention on the psychological reactions in family caregivers of addicts.
Methods & MaterialsThis study is a clinical trial. The research population included the family caregivers of addicts admitted to Baharan psychiatric hospital in 2018. The sample consisted of 80 subjects who were randomly divided into intervention and control groups. The caregivers in the intervention group received eight sessions of group counseling based on quality of life therapy and based on specified content, every other day. Eight weeks after the intervention, the data were collected using the DASS-21, and were analyzed by the SPSS software version 21 using paired t test, independent t test, Chi-square and Covariance.
ResultsAfter the quality of life intervention, the mean scores of stress, anxiety and depression in family caregivers in the intervention group (11.50±4.36, 11.05±3.49, 10.57±4.67) were significantly lower than those of in the control group (14.67±4.93, 14.02±4.33, 13.40±4.77) (P<0.01). There were no significant differences in these variables between the two groups before the intervention.
ConclusionCounseling based on quality of life therapy in this study had a positive and significant effect on reducing the severity of psychological reactions in family caregivers of addicts. Therefore, health care providers are recommended to use this counseling approach along with addiction treatment programs to increase the welfare and psychological well-being of family caregivers.
Keywords: stress, anxiety, depression, quality of life, family caregiver, addict} -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و یکم شماره 6 (پیاپی 161، بهمن و اسفند 1397)، صص 320 -329مقدمه
ناباروری، آسیب های روان شناختی و هیجانی فراوانی برای زنان نابارو ایجاد می کند که ضروری است با بکارگیری درمان های روان شناختی مناسب نسبت به کاهش این آسیب ها اقدام شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر فرسودگی زناشویی و پریشانی روان شناختی زنان نابارور انجام گرفت.
روش کارپژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان نابارور شهر تهران در سال 1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 زن نابارور با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 زن در گروه آزمایش و 15 زن در گروه گواه). گروه آزمایش کیفیت زندگی درمانی (فریش، 2006) را طی دو ماه در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه فرسودگی زناشویی (پاینز، 1996) و پرسشنامه پریشانی روان شناختی (کسلر و همکاران، 2002) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایجنتایج نشان داد که کیفیت زندگی درمانی بر فرسودگی زناشویی و پریشانی روان شناختی زنان نابارور تاثیر معنادار داشته(001/0 p<) و توانسته منجر به کاهش فرسودگی زناشویی و پریشانی روان شناختی زنان نابارور شود.
نتیجه گیرییافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که کیفیت زندگی درمانی با بهره گیری از فنونی همانند توجه به ارزش ها و زندگی معنوی، بهداشت و سلامت جسمی، بازی و تفریح، عشق و بهبود رابطه با دوستان، فرزندان، اقوام و بستگان و همسر می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش فرسودگی زناشویی و پریشانی روان شناختی زنان نابارور مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: کیفیت زندگی درمانی, فرسودگی زناشویی, پریشانی روان شناختی, زنان نابارور}Introductioninfertility creates various psychological and emotional damages in the infertile women that applying appropriate psychological therapies is a necessity to decrease them. Therefore, the present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of quality of life therapy on the marital burnout and psychological distress in the infertile women.
Methodsthe present study was quasi-experimental with pretest, posttest design and the control group. The statistical population of the present study included infertile women in the city of Tehran in 2018. 30 infertile women were selected through purposive voluntary sampling method and they were randomly accommodated into experimental and control groups (15 women in the experimental and 15 in the control group). The experimental group received eight ninety-minute sessions of life therapy quality (Frish, 2006) during two months. The applied questionnaires in the present study included marital burnout questionnaire (Painz, 1996) and psychological distress questionnaire (Kesler, et.al. 2002). The data were analyzed through MANCOVA method.
Resultsthe results showed that quality of life therapy has significant effect on the marital burnout and psychological distress of infertile women (p<0.001) and was able to decrease marital burnout and psychological distress in the infertile women,
Conclusionthe findings of the present study revealed that quality of life therapy can be used as an efficient therapy to decrease marital burnout and psychological distress in the infertile women employing techniques such as attending to the values and spiritual life, hygiene and physical health, play and recreation, love and improving the relationship with the friends, children, relatives and the souse.
Keywords: quality of life therapy, Marital burnout, psychological distress, Infertile Women} -
مقدمههدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر بهبود روابط با همکاران و کاهش تعارضات کار- خانواده کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) شهر اصفهان بود.روش هااین مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری و همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) شهر اصفهان تشکیل داد. نمونه ها شامل 30 نفر از کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرا (س) بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و شاهد (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 9 جلسه 90 دقیقه ای، آموزش کیفیت زندگی درمانی را دریافت کردند؛ در حالی که گروه شاهد در لیست انتظار قرار داشت. داده ها با کمک پرسش نامه های روابط با همکاران و تعارض کار- خانواده جمع آوری گردید و سپس با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون Repeated measures ANCOVA) در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هاآموزش کیفیت زندگی درمانی در بهبود نمرات روابط همکاران (198/33 = F، 001/0 > P) و تعارضات کار- خانواده (480/10 = F و 001/0 > P) گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه شاهد در طول زمان موثر بود.نتیجه گیریکیفیت زندگی درمانی تاثیر معنی داری بر بهبود روابط با همکاران و کاهش تعارضات کار- خانواده کارکنان دارد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که کیفیت زندگی درمانی جهت بهبود روابط با همکاران و کاهش تعارضات کار- خانواده موثر است.کلید واژگان: روابط با همکاران, کار, خانواده, تعارضات, کیفیت زندگی درمانی}BackgroundThe main objective of this study was to evaluate the effectiveness of quality of life therapy on improving relationships with coworkers, and reducing work-family conflicts among the personnel in Alzahra Medical Education Center, Isfahan Iran.MethodsThis was a quasi-experimental study with pretest, posttest, and follow-up method and control group. The statistical population of this research included all employees of Alzahra in Isfahan. The sample consisted of 30 employees who were selected non-randomly, and randomly assigned to two equal groups of experimental and control. The experimental group received 9 treatment sessions of one and a half hours, under the training of quality of life therapy, while the control group did not receive any treatment. In the pretest, posttest, and follow-up period, both groups completed the relationships with coworkers scale, and the 18-item questionnaire on work-family conflict. The collected data were analyzed using descriptive (means and standard deviations) and inferential statistics (repeated measures analysis of variance).
Findings: The quality of life therapy significantly improved the relationships with coworkers (F = 33.198; PConclusionThe results showed that quality of life therapy has an effect on improving relationships with coworkers, and reducing work-family conflicts.Keywords: Personal communication, Work, Family, Conflict, Quality of life} -
مقدمهروانشناسان معتقدند که توجه به عزت نفس و شادی پرستاران می تواند اثر مثبتی در انگیزش آنان برای انجام وظایف محوله داشته باشد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر افزایش شادی و عزت نفس پرستاران شاغل در بیمارستان دولتی شهدای لنجان زرین شهر بود.مواد و روش هاپژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش راکلیه پرستاران شاغل در بیمارستان دولتی شهدای لنجان زرین شهر در 96-1395 شامل می شدند. با روش نمونه گیری در دسترس نمونه ای به حجم 30 نفر انتخاب شد (گروه آزمایش=15 نفر و گروه کنترل=15 نفر). گروه آزمایش 8 جلسه مداخله درمانی هفتگی 60 دقیقه ای را دریافت نمود اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه شادمامی آکسفورد و عزت نفس کوپر اسمیت بود. داده های پژوهش با کمک روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شد.یافته هانتایج پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایش و کنترل در افزایش نمرات شادی (002/0=p) و مولفه های آن شامل: (خشنودی از زندگی (011/0=p) ، خلق مثبت (00/0=p) ، سلامت (00/0=p) و کارآمدی (001/0=p) وجود دارد. در عزت نفس (002/0=p) و مولفه های آن شامل عزت نفس اجتماعی (002/0=p) و عزت نفس خانوادگی (001/0=p) نیز تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده گردید.نتیجه گیریبر اساس نتایج این مطالعه درمان کیفیت زندگی که از ترکیب روان شناسی مثبت نگر با رویکرد شناختی-رفتاری شکل گرفته، می تواند عزت نفس و شادی پرستاران را افزایش دهد.کلید واژگان: کیفیت زندگی درمانی, شادی, عزت نفس, پرستاران}IntroductionPsychologists believe that paying attention to the self-esteem and happiness in nurses can have positive effects on motivating them to perform their duties. This study was conducted aimed at investigating the effects of quality of life therapy (QOLT) on increasing happiness and self-esteem among nurses at the public hospital of Shohadaye Lenjan in Zarrinshahr City.
Material andMethodsThe research has a quasi-experimental and pretest-posttest design with a control group. The statistical population of the study consisted of all nurses working at the Public Hospital of Shohadaye Lenjan in Zarrinshahr City in 2016. A sample comprised of 30 individuals was selected using the sampling method (the experimental group and the control group consisted of 15 individuals each). The experimental group received eight 60-minute sessions of weekly interventions, but the control group received no intervention. Data were collected using the Oxford Happiness Inventory and Coopersmith's Self-Esteem Inventory. The data were analyzed using descriptive statistics and the covariance analysis.ResultsThe results of the study indicated that there was a significant difference between the experimental group and the control group in terms of the increase in the happiness scores (p=0.002) and their components (i.e. life satisfaction (p=0.011), the positive mood (p=0.000), health (p=0.000), and efficacy (p=0.002)). Also, there was a significant difference between the two groups in terms of self-esteem (p=0.002) and its components, including social self-esteem (p=0.002) and family self-esteem (p=0.001).ConclusionAccording to results of the current research, the quality of life therapy as the combination of the positive psychology and the cognitive behavioral therapy can increase happiness and self-esteem among nursesKeywords: Quality of life therapy, Happiness, Self-esteem, Nurses} -
هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی کیفیت زندگی درمانی(QOLT) در تغییر سطح تاب آوری تحصیلی و خود-تمایزیافتگی دانش آموزان دختر افسرده شهر خرم آباد بود. این پژوهش به صورت شبه تجربی بود که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه پژوهش 40 آزمودنی بود که از میان دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای افسردگی شهر خرم آباد انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش(کیفیت زندگی درمانیQOLT) و گواه گمارده شدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته تحت کیفیت زندگی درمانیQOLT قرار گرفتند. در طی این مدت گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تجدید نظر شده خود تمایزیافتگی (DSI-R) اسکورون و اسمیت(2003) و پرسش نامه تاب آوری تحصیلی ساموئل(2004) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار(SPSS.21) انجام گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد. یافته ها حاکی از آن بود که کیفیت زندگی درمانی در افزایش خود-تمایزیافگی و تاب آوری تحصیلی اثربخش است.کلید واژگان: کیفیت زندگی درمانی, تاب آوری تحصیلی, خود-تمایزیافتگی, افسردگی}The aim of this study was to determine the effectiveness of therapy quality of life (QOLT) to change academic resilience and self-differentiation school students of Khorramabad girl was depressed .This quasi-experimental study in which the pretest - posttest control group was used. The sample consisted of 40 subjects that depression among female high school students of Khorramabad were selected and randomly assigned to experimental groups (health, quality of life QOLT) and control were handled .Intervention in the experimental group for 8 sessions of 2 hours of quality of life were QOLT treatment. During this period, the control group received no intervention. The data were collected from questionnaires differentiation of self Askvrn and Dundee (1998) and a questionnaire academic resilience Samuel (2004) in the pre-test and post-test for both test and control groups were used. Data were analyzed using analysis of covariance. Data analysis software program (SPSS.21) was performed. Covariance analysis showed significant differences between the two groups. Results showed that quality of life therapy is effective in increasing differentiation and resiliency of the school.Keywords: quality of life, health, educational resilience, self-differentiation, depression}
-
هدفپژوهش حاضر، با هدف بررسی تاثیر روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر دشواری در تنظیم هیجان و پیشگیری از عود افراد معتاد تحت درمان نگهدارنده متادون بود.روشاین پژوهش نیمه آزمایشی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه مردان معتاد به مواد افیونی تحت درمان نگهدارنده ی متادون مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد آرامش بود که در تابستان سال 1393 به این مرکز مراجعه کردند. به نمونه ای متشکل از 30 مرد بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان (DERS) بود. همچنین در پس آزمون از هر دو گروه آزمایش و کنترل تست سنجش مورفین در ادرار به عمل آمد.یافته هانشان می دهد که تفاوت معنی داری بین نمرات دشواری در تنظیم هیجان گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون وجود داشت (05/0 > P). علاوه بر این میزان عود به مصرف مواد در افراد شرکت کننده در گروه درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود.نتیجه گیرییافته های پژوهش حاضر، گواهی بر مفید و موثر بودن روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، در کاهش دشواری در تنظیم هیجان و پیشگیری از عود به مصرف مواد مخدر در معتادان تحت درمان نگهدارنده ی متادون بوده است.کلید واژگان: اعتیاد, کیفیت زندگی درمانی, دشواری در تنظیم هیجان, عود, درمان نگه دارنده متادون}ObjectiveThis study aimed to investigate the effect of psychotherapy based on quality of life improvement (QoLI) on emotion regulation and the prevention of relapse in addicts under methadone maintenance therapy (MMT).MethodsThis research is a semi-experimental pretest-posttest study with a control group. Eight sessions of psychotherapy training based on QoLI were implemented for the experimental group; the control group received no intervention. We used difficulties in emotion regulation scale (DERS) to evaluate the participants. In the post-test phase, both control and experimental groups had a urine test for morphine. For data analysis, SPSS version 18 and the statistical methods of analysis of covariance and Chi-square test were used.ResultsThere is a significant difference between the scores of the difficulties in emotion regulation between experimental and control groups in post-test (P˂0.05). Moreover, the rate of relapse among participants in the experimental group was significantly lower than that in the control group.ConclusionPsychotherapy based on QoLI was effective on the reduction of difficulties in emotion regulation and prevention of drug abuse relapse among addicts under MMT.Keywords: Addiction, quality of life therapy, difficulties in emotion regulation, relapse, methadone maintenance therapy}
-
مقدمهکمال گرایی ویژگی شخصیتی است که با تلاش برای بی عیب بودنو وضع استانداردهای بسیار بالا برای عملکردو گرایش به ارزیابی منتقدانه رفتار خود و دیگران مشخص می شود. هدف پژوهش حاضربررسی تاثیر کیفیت زندگی درمانی بر کمال گرایی بوده است.روش هاپژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروهگواه بوده، جامعه آماری این پژوهش افراد مراجعه کننده به 3 مراکز مشاوره شهراصفهان (مرکز مشاوره دولتی دانشگاه صنعتی، مرکز مشاوره بوستان، مرکز مشاوره الفبایزندگی) در سال 1391 بودند. نمونه پژوهش شامل 32 مراجعه کننده بود که از بین افراد دردسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. مراجعه کنندگانگروه آزمایش، به مدت 8 جلسه در هشت هفته تحت آموزش به شیوه کیفیت زندگی درمانی قرار گرفتند و در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزاراندازه گیری، سیاهه کمال گرایی هیل با ضریب آلفای کرونباخ 92/0 است. داده ها توسط نرم افزار SPSSنسخه 18 و روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و05/0P<از نظر آماری معنادار تلقی شد.یافته هااین تحقیق نشان داد که قبل از آموزش، اختلاف معنی دار بین گروه های مورد مطالعه در نمراتکمال گرایی وجود نداشت(P>0/01). اما پس از مداخله آموزشی، افزایش معنی داری در میانگین نمرات کمال گرایی در گروه مداخله ملاحظه گردید (01/0P<). همچنین این روش پس از مداخله آموزشی، بر روی گروه مداخله بر خرده مقیاسه ای کمال گرایی ازجمله حساسیت بین فردی، تلاش برای عالی بودن، درک فشار از سوی والدین، نظموسازماندهی، هدفمندی، استانداردهای بالا برای دیگران وکمال گرایی انطباقی وغیرانطباقی تاثیر داشته است(05/0P<).نتیجه گیرینتایج این پژوهش تاییدکننده تاثیر مثبت آموزش کیفیت زندگیدرمانی بر کمال گرایی افراد می باشد و می توان در مراکز درمانی با توجه به ارتباط بیماری های روان تنی با کمال گرایی و به ویژه در مراکز آموزشی جهت کاهش کمال گراییناسالم افراد برنامه های عملی تدوین و اجرا نمود.
کلید واژگان: آموزش, کیفیت زندگی درمانی, کمال گرایی}BackgroundPerfectionism is a character of personality thatindicates striving to be perfect and having high standards for practice. it is a tendency to evaluate one'' s andothers behavior critically. Aim of this study was investigating theeffectiveness of Quality of Life Therapy on the perfectionism.MethodsThis was a semi experimental research with pretest andposttest with control group. Thestatistical population was individuals referring 3 counseling centers (Industrial university counseling center، Bousatan counseling center &Alefbaye-zendegi counseling center) in autumn and winter of 2012. Researchsample included 32 individuals were selected through available sampling andallocated into two groups of experimental and control. The experimental groupwas trained 8 sessions of instruction for eight weeks in quality of lifetherapy. At the end، both groups received posttest. The measurement instrumentwas Hill perfectionism inventory with Kronbach''s alphaof coefficient 0/92. Datawere analyzed with Covariance and Mancova Analysis through SPSS-18.FindingsThe results showed that there were significantdifferences between the scores of perfectionism in experimental and controlgroups in posttest (P<0/01). It was also shown that، this interventionQuality of Life Therapy significantly reduces the subscales of perfectionismincluding: interpersonalsensitivity، striving for excellence، perceived parental pressure،organization، high standard for others، adaptive and maladaptive perfectionism.ConclusionThis study indicated the efficacy of Quality of LifeTherapy on perfectionism. So، institutions should include health andeducational develop and implement training programs to reduce maladaptiveperfectionism.Keywords: Education, Quality Of Life Therapy, Perfectionism}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.