رابطه بین شیمی درمانی و عفونت های انگلی روده در بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی

افرادی که تحت درمان با داروهای شیمی درمانی هستند، نسبت به افراد عادی درصد بالاتری از آلودگی های انگلی را نشان می دهند. مطالعه حاضر به منظور بررسی وضعیت آلودگی به انگل های روده ای در افراد سرطانی تحت شیمی درمانی و افراد سرطانی که تحت شیمی درمانی قرار نگرفته بودند در مقایسه با افراد سالم انجام شد.
در این مطالعه مورد - شاهدی، سه گروه از افراد انتخاب شدند. گروه اول، 250 نفر مبتلا به سرطان و تحت شیمی درمانی بودند که حداقل یک ماه از شروع شیمی درمانی آنها گذشته بود. گروه دوم 250 نفر از افراد سالم و فاقد سرطان و گروه سوم 100 نفر از افراد سرطانی بودند که تحت شیمی درمانی و یا پرتو درمانی قرار نداشتند.از هر کدام از افراد فوق یک نمونه مدفوع گرفته شد. نمونه ها به روش تهیه گسترش مستقیم (برای نمونه های اسهالی) و روش تغلیظ فرمالین - اتر (برای تمام نمونه ها) مورد مطالعه میکروسکوپی از نظر انگل های روده ای (کرم ها و تک یاخته ها) قرار گرفتند. به منظور بررسی وجود اووسیست کریپتوسپوریدیوم، از هر نمونه یک اسلاید تهیه و به روش زیل نلسون رنگ آمیزی شد.
فراوانی آلودگی های انگلی روده در گروه اول %24.8 و در گروه دوم %33.6 و در گروه سوم، 28% بود که از نظر آماری بین سه گروه اختلاف معنی دار مشاهده نشد (p=0.09). در بررسی آلودگی به انواع انگل های روده ای و مقایسه آن در سه گروه، آلودگی به ژیاردیا لامبلیا در گروه اول و آنتامبا هارتمانی در گروه دوم، به طور معنی داری بالاتر بود (p=0.04). درصد آلودگی به سایر انگل ها در سه گروه یاد شده اختلاف معنی دار نداشت. در بررسی کلی آلودگی انگلی در سه گروه، شایع ترین انگل ها به ترتیب، بلاستوسیس تیس هومینیس %12.8، آنتامبا کلی %11.7 و ژیاردیا لامبلیا %4.3 بود. آلودگی به کریپتوسپوریدیوم در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد.
بر خلاف فرضیه ما، شیوع کلی آلودگی های انگلی روده ای در سه گروه اختلاف معنی دار نداشت. ممکن است داروهای به کار رفته در شیمی درمانی بر روی انگل ها هم اثر بازدارنده داشته و از رشد آنها جلوگیری کرده و یا آنها را از بین ببرند. از طرفی ممکن است افراد سرطانی با وجود سیستم ایمنی ضعیف شده، به علت مواجهه کمتر با آلودگی های انگلی در اثر مراقبت های ویژه میزان آلودگی انگلی را به میزان کمتر از حد انتظار نشان دهند.