تغییرات الکتروکاردیوگراف و پارامترهای بیوشیمیایی خون به دنبال مسمومیت تجربی با سالینومایسین در گوسفند

سالینومایسین یک آیونوفور پلی اتر مونوکربوکسیلیک با خاصیت ضد میکروبی است که به عنوان محرک رشد در نشخوارکنندگان و کوکسیدیواستات در طیور به جیره غذایی اضافه می شود. آیونوفورها به طور انتخابی با یون های مشخصی باند می شوند و باعث اختلالات بیوشیمیایی داخل و خارج سلولی می شوند علائم بالینی مسمومیت با آیونوفورها غیر اختصاصی و در همه گونه ها شبیه به هم است و شامل افزایش ضربان قلب، لرزش عضلات، بی قراری، از دست رفتن اشتها، عدم تعادل، ضعف عضلانی و له له زدن مداوم می باشد. مسمومیت حاد با آیونوفور (mg/kg 5/0داخل وریدی) در 6 راس گوسفند ماده از نژاد مخلوط ایجاد شد. در گروه شاهد (6 راس گوسفند ماده) نیز به همان حجم محلول سالین استریل به صورت داخل وریدی تزریق شد. نمونه های خون قبل از آزمایش و همچنین در فواصل زمانی مختلف بعد از تجویز سالینومایسین جمع آوری گردید. آنزیم های ALT، AST، CK، LDH و میزان پروتئین تام در سرم نمونه ها با روش های معمول آزمایشگاهی اندازه گیری شد. در هر دو گروه، سمع صداهای قلب و اخذ (ECG) انجام شد. مسمومیت با سالینومایسین باعث افزایش معنی داری در سطح آنزیم های ALT، AST، CK و LDH در گوسفندان مورد آزمایش شد. بر اساس یافته های به دست آمده از الکتروکاردیوگراف (ECG) تعداد ضربان قلب در گروه شاهد به صورت معنی داری کمتر از تعداد ضربان قلب در گروه مورد آزمایش بود. ریتم قلب در گروه شاهد جز مواردی از تاکیکاردی سینوسی (3 مورد) و آریتمی سینوسی (2 مورد) طبیعی بود. در گروه مورد آزمایش مواردی از تاکیکاردی سینوسی (11 مورد)، انقباض زودرس بطنی (2 مورد) و معکوس شدن موج T (3 مورد) گزارش شد. به نظر می رسد مسمومیت حاد با سالینومایسین باعث رخداد آریتمی های مختلف در گوسفندان مورد آزمایش شده است که این امر ممکن است به علت اثرات پاتولو‍‍‍ژیک آیونوفور روی میوکارد قلب باشد.