بررسی اثر آنتی باکتریال اسانس دارچین (Cinnamon) بر رشد Porphyromonas gingivalis حاصل از پاکت های عمیق بیماران مبتلا به پریودنتایتیس مزمن (in vitro)

پورفیروموناس ژینژیوالیس همواره یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد بیماری پریودنتال بوده که برای مهار آن به صورت رایج از آنتی بیوتیک ها استفاده می گردد. عوارض متعدد داروهای سنتتیک و نیز گسترش مقاومت دارویی موجب تمایل به مواد ضدمیکروبی با منشا طبیعی مثل گیاهان شده است. هدف از این تحقیق بررسی اثر آنتی باکتریال اسانس دارچین در رشد این باکتری، در پاکت های عمیق بیماران مبتلا به پریودنتایتیس مزمن بود.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی پس از نمونه برداری از پاکت های عمیق بیماران مبتلا به پریودنتایتیس مزمن پیشرفته، کشت و تشخیص باکتری با رنگ آمیزی گرم و تست بیوشیمیایی انجام شد. اسانس دارچین در غلظت های گوناگون (mg/ml 1500و750،500،250، 250،10،50،100) با حلال روغنی تهیه و توسط دیسک در محیط کشت قرار داده شد. از دیسک آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین، مترونیدازول، سیپروفلوکسازین، آمیکاسین و جنتامایسین به عنوان کنترل مثبت و از دیسک بلانک آغشته به روغن (حلال) به عنوان کنترل منفی استفاده شد. سپس هاله عدم رشد در اطراف دیسک ها براساس متد انتشار دیسک و حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) تعیین گردید. برای مقایسه نتایج از تست One-way ANOVA استفاده شد.
نتایج نشان داد که اسانس دارچین در غلظت mg/ml 750 MIC=، اثر مهارکنندگی باکتری و در غلظت mg/ml 1500 MIC= اثر کشندگی نشان داد که البته این اثر در مقایسه با آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده (آموکسی سیلین، مترونیدازول)، بسیار ضعیف تر بوده است (001/0 P<).
بر طبق یافته ها، اسانس دارچین در محیط آزمایشگاهی اثر آنتی میکروبیال بر روی میکروارگانیسم پورفیروموناس ژینژیوالیس حاصل از بیماران مبتلا به پریودنتایتیس دارد.