مقایسه استحکام باند سمان رزینی با کامپوزیت غیر مستقیم آماده شده با توان های لیزر ER;YAG و سندبلاست

کامپوزیت های غیرمستقیم در تلاش برای غلبه بر محدودیت های کامپوزیت های مستقیم مثل انقباض پلیمریزاسیون و درجه تبدیل به پلیمر طراحی شده اند. اما حصول چسبندگی مناسب سمان رزینی به کامپوزیت های غیرمستقیم دشوار است. این پژوهش برای بررسی اثر آماده سازی با توان های مختلف لیزر Er;YAG بر استحکام باند سمان رزینی به کامپوزیت غیر مستقیم و مقایسه آن با اثر سندبلاست بود.
کامپوزیت Gradia GC به ابعاد 5×5×15 میلی متر در مولد فلزی قرار گرفت طبق دستور کارخانه سازنده کیور شد. 24 بلوک تهیه شده و به صورت تصادفی در 12 گروه قرار گرفت. گروه 1 بدون تابش لیزر و بدون سندبلاست (گروه کنترل) و گروه های 2 تا 6 تابش 6-5-4-3-2 وات لیزر Er;YAG را دریافت کردند و گروه 7 سندبلاست شد. دو بلوک در هر گروه با سمان رزینی Panavia F.2.0. به هم متصل شدند. استوانه های حاصل از برش با ابعاد 1 میلی متر مربع، در دستگاه سنجش استحکام باند ریزکششی با سرعت 5/0 میلی متر در دقیقه تا نقطه شکست قرار گرفتند. اعداد حاصل تحت آنالیز آماری Two-way ANOVA قرار گرفتند.
از آنجایی که با انجام تست Two-way ANOVA، Interaction بین گروه های تحت تابش لیزر و گروه های سندبلاست شده معنی دار بود) 05/0 (P<، بنابراین در هرکدام از گروه های لیزر T-test انجام شد. نتایج T-test نشان داد که درصورت کاربرد انرژی های لیزری کمتر از 150 میلی ژول، انجام دادن مرحله سندبلاست یا انجام ندادن آن تفاوتی در استحکام باند حاصل ایجاد نمی کند. گروه تحت تابش لیزر 300 میلی ژول استحکام باند پایین تری را نسبت به گروه بدون تابش لیزر نشان داد. سایر گروه ها تفاوت معنی داری با هم ندارند) 05/0 (P>. کاربرد سندبلاست با متغیرهای مناسب، روش مناسبی برای بهبود استحکام باند است. درحالیکه کاربرد لیزر تاثیری در بهبود استحکام باند بین کامپوزیت غیرمستقیم و سمان رزینی نداشت.