مروری بر رابطه HLA و بیماری های پریودنتال

در این مقاله به مروری بر رابطه Human Leukocyte Antigen (HLA) با بیماری های پریودنتال پرداخته شده است؛ در حالی که در برخی مطالعات، رابطه ای بین آنتی ژن های HLA و پریودنتیت اعلام نشده است. رابطه مثبت و منفی بین بعضی از آنتی ژن های HLA و فرم های مختلف Early Onset Periodontitis (EOP) و نیز رابطه مثبت بین آنتی ژن های HLA-A1، A9، A24، A28، A33، B15، B22، B35، B44، C4، DR2، DR4، DR7، DR53، DRB1، DQ3، DQB1 و رابطه منفی بین آنتی ژن های HLA-A2، A5، A10، A28، A68، B5، DR2 و DR6 با فرم های مختلف EOP گزارش شده است. در این میان به ترتیب رابطه HLA-A9 و HLA-DR4 با EOP بیش از دیگر آنتی ژن ها گزارش شده است. مدارک موجود نشان می دهد که ژن های ناحیه Major Histocompatibility Complex (MHC) ژن های با اثرات قوی (Major Effect) در بیماری EOP نمی باشند. نتایج مطالعات پیوستگی (Linkage Studies) از پیوستگی یک Major Gene برای EOP در لوکوس MHC بر روی بازوی کوتاه کروموزم شماره 6، حمایت نمی کنند. ژن های این ناحیه ممکن است به عنوان Modifying Genes عمل کنند و بیان کلینیکی بیماری های پریودنتال را تحت تاثیر قرار دهند. اثبات رابطه HLA با بیماری های پریودنتال به مستندات بیشتری نیاز دارد. برای اثبات رابطه HLA با بیماری های پریودنتال لازم است مدارک کافی از گروه های بیمار بخوبی تعریف شود (Well Defined) به نحوی که مرحله بیماری آنها نیز معین شده باشد و از گروه بیمار و کنترل به طوری که اختلافات نژادی را پوشش دهد، به تعداد کافی موجود باشد.