مقایسه شیوع HBsAg و HBsAb در مبتلایان به سندرم داون و عقب ماندگان ذهنی دیگر در موسسات نگهداری کودکان استثنایی تهران

بیان مساله: میزان شیوع HBsAg در مبتلایان به سندرم داون بیشتر از افراد عادی گزارش شده است و زندگی در مراکز نگهداری در مقایسه با زندگی در خانه احتمال شیوع این آنتی ژن را افزایش می دهد.
این مطالعه به منظور تعیین شیوع HBsAg در سندرم داون در داخل کشور و مقایسه آن با عقب ماندگان ذهنی دیگر در شرایط مشابه و نیز تعیین شیوع این آنتی ژن در دو گروه فوق و مقایسه آن با جمعیت عادی ایران انجام شد.
تعداد 100 بیمار با متوسط سن 12 سال در پنج مرکز نگهداری عقب ماندگان ذهنی مورد مطالعه قرار گرفتند؛ مبتلایان به سندرم داون در گروه اول و سایر عقب ماندگان ذهنی در گروه دوم (50 نفر در هر گروه) قرار داشتند. در مرحله اول از بیماران نمونه خون گرفته شد. نمونه ها به روش Elisa جهت تعیین HBsAg و HBsAb مورد آزمایش قرار گرفتند. جهت بررسی اختلاف آماری بین شیوع HBsAg+ در دو گروه، از آزمون Chi-Square استفاده شد.
HBsAg در 8% از بیماران گروه اول و 4% از بیماران گروه دوم و HBsAb در 25% از بیماران گروه اول و 32% از بیماران گروه دوم مثبت بود. HBsAg در کودکان عقب مانده ذهنی ساکن موسسات نسبت به جمعیت عادی ایران (کمتر از 3%) از شیوع بیشتری برخوردار بود؛ بین میزان شیوع این شاخص بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.
رعایت دقیق و کامل اصول استریلیزاسیون و کنترل عفونت، هنگام انجام اعمال دندانپزشکی در این مرکز ضروری است؛ همچنین پیشنهاد می شود این کودکان به عنوان یک جمعیت پرخطر بر علیه هپاتیت B واکسینه شوند.