مقایسه سلامت روان دانشجویان سال های اول و آخر دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان بر اساس آزمون SCL90 در سال 1391

سلامت روان یکی از ابعاد مهم سلامتی محسوب می شود. سلامت روانی دانشجویان علوم پزشکی به لحاظ مرتبط بودن آن ها با سلامت جسم و روان انسان ها، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سلامت روان دانشجویان سال های اول و آخر دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان انجام شد.
در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی که در نیمسال اول سال تحصیلی 1392-1391، دانشجوی سال اول یا آخر بودند، بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک و پرسش نامه استاندارد SCL90 جمع آوری گردید. با توجه به نمره قابل اکتساب (332-0)، وضعیت سلامت روانی در چهار طبقه: فاقد اختلال روانی (84-0)، اختلال روانی خفیف (168-85)، متوسط (253- 169)، و شدید (332-254) طبقه بندی گردید. در یک از ابعاد، میانگین نمره 1-0، 2- 01/1، 3- 01/2 و 4- 01/3 به ترتیب به عنوان فاقد اختلال، اختلال خفیف، متوسط و شدید در نظر گرفته شد. اطلاعات توسط آمارهای توصیفی، آزمون دقیق فیشر، t مستقل و مجذور کای تجزیه و تحلیل گردیدند.
تعداد دانشجویان شرکت کننده در مطالعه 250 نفر بود. میانگین و انحراف معیار نمره سلامت روان دانشجویان مورد بررسی 20/46±13/65 به طوری که در دانشجویان سال اول 54/50±56/71 و در دانشجویان سال آخر 65/29±41/50 محاسبه گردید (001/0=p). شایع ترین اختلالات روانی در دانشجویان، افکار پارانوئیدی، وسواس اجباری و حساسیت در روابط بین فردی و ارتباط جنسیت با سلامت روان معنی دار بود (031/0=p).
دانشجویان سال اول نسبت به دانشجویان سال آخر، و دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر نیاز به حمایت بیشتری جهت ارتقاء وضعیت سلامت روان دارند. این امر اتخاذ تدابیری جهت شناخت عوامل موثر در بروز اختلالات روانی و بکارگیری اقداماتی جهت برطرف کردن آن ها را ضروری می سازد.