بررسی ترجمه های صور خیال در دو خطبه «الجهاد» و «الملاحم» نهج البلاغه (با تکیه بر ترجمه های دشتی، شهیدی، قرشی و فیض الاسلام)

«ترجمه» به معنای برگرداندن کلام از زبانی به زبان دیگر است. ترجمه با توجه به نوع متن و هدف ترجمه، به دو نوع معنایی و ارتباطی تقسیم می شود. ترجمه معنایی به متن وفادار، و واحد ترجمه در آن واژه است. همچنین دارای ویژگی های ترجمه تحت اللفظی است و به زبان مبدا گرایش دارد. در مقابل، ترجمه ارتباطی خواننده محور است که واحد ترجمه در آن، جمله، و از روانی زبان برخوردار است. نهج البلاغه، اثری ارزنده و معتبر دینی است که فراتر از کلام مخلوق می باشد. این اثر قریب به 80 ترجمه دارد که مهم ترین آنها، ترجمه دشتی، شهیدی، قرشی و فیض الاسلام است. در این مقاله با روش کتابخانه ای سعی شده ترجمه های صور خیال در دو خطبه «الجهاد» و «الملاحم» نهج البلاغه با تکیه بر چهار ترجمه مهم مذکور بررسی گردد. گفتنی است که چهار مترجم فوق یکی از دو نوع ترجمه را برگزیدند، اما در برخی از عبارات فقط به مفهوم و در برخی عبارات دیگر، تنها به متن تکیه کرده اند. همچنین دشتی، شهیدی، قرشی در ترجمه بیشتر جمله ها به لفظ توجه کرده اند و ترجمه تحت اللفظی ارائه داده اند، اما فیض الاسلام اساس کار خود را بر محور ترجمه تفسیری نهاده است. علاوه بر این، ترجمه شهیدی در برخی عبارات، ادبی و ترجمه دشتی دارای زبان معاصر است.