بررسی تاثیر دارو بر سرعت حرکت ارتودنتیک دندان ها (قسمت اول: هورمون ها و کورتیکوستروئیدها)

هدف از این مطالعه مروری مشخص کردن مکانیسم عمل و تاثیر داروهای رایج مورد استفاده بر ریمادلینگ بافتی و حرکت ارتودنتیک دندانی بود. یک بررسی مروری درباره اثرات داروها و مکمل های خوراکی روی سرعت تجربی حرکت دندان ها با استفاده از منابع اطلاعاتی (Cochrane library، Embase، Medline) از سال 1980 تا 2013 صورت گرفت. تعداد 63 مقاله بررسی شد که 34 مورد آن ها در رابطه با مسکن ها و هورمون ها در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند، اما تفسیر و ترجمه آن ها به علت تنوع در طراحی عملی و مقدار نیروی اعمال شده در حین حرکت دندان ها و رژیم دارویی محدود شد. ضدالتهاب های غیر استروئیدی (NSAIDs) و اپیوئیدها باعث کاهش حرکت دندان ها شدند، اما مسکن های Non-NSAIDs مثل استامینوفن اثری بر روی حرکت دندان ها نداشتند. هورمون های کورتیکواستروئید، هورمون های پاراتیروئید و تیروکسین باعث افزایش حرکات دندانی شدند. در حالی که استروژن احتمالا کاهش دهنده حرکات هستند. هر چند که دلیل قاطعی در دست نیست. داروها احتمالا یک اثر مهم بر روی سرعت حرکت دندان ها دارند و داشتن اطلاعات درباره مصرف آن ها برای مطرح کردن طرح درمان با بیمار دارای اهمیت می باشد.