تعیین اثرات شوک درمانی رادیال با انرژی بالا و مقایسه آن با تزریقات موضعی کورتیکواستروئید در درمان التهاب مزمن فاسیای کف پا

پلانتار فاسئیت دردی است که در اثر التهاب محل اتصال فاسیای پلانتار به قسمت داخلی توبروزیته کالکانئوس ایجاد می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثرات شوک درمانی رادیال با انرژی بالا بر روی بهبود سه متغیر درد، فانکشن روزانه و رضایت بیماران و مقایسه آن با تزریقات موضعی کورتیکواستروئید در درمان التهاب مزمن فاسیای کف پا بود.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی مقایسه ای در مرکز تحقیقات طب فیزیکی و توان بخشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، 40 بیمار مبتلا به پلانتار فاسئیت مزمن به طور تصادفی به دو گروه 20 نفره شوک درمانی رادیال با انرژی بالا به مدت 5 جلسه با شدت 2/ 0 میلی ژول بر میلی متر مربع و گروه تزریق موضعی شامل یک نوبت تزریق کورتیکواستروئید دپومدرول تقسیم شدند. شدت درد بر اساس مقیاس آنالوگ بصری در دو حالت صبحگاهی و در طول روز، فانکشن روزانه بر اساس پرسشنامه ایندکس عملکردی پا میزان رضایت با نظرسنجی از بیماران تعیین شد. بیماران در ابتدای مطالعه و در هفته های 4 و 8 پس از درمان موردبررسی و آنالیز قرار گرفتند.
در این مطالعه 40 بیمار شامل 33 نفر زن و 7 نفر مرد با میانگین سنی 62/ 8 ± 42/85 مبتلا به پلانتار فاسئیت را در دو گروه درمان شوک درمانی و تزریقات موضعی کورتیکواستروئید مورد مقایسه قرار دادیم. تفاوت معنی داری بین میانگین درد صبحگاهی و روزانه و FFI بیماران در بدو مطالعه، یک و دو ماه بعد در بین دو گروه وجود نداشت.
کاهش معنی داری در میزان درد صبحگاهی، روزانه و ایندکس عملکردی پا بیماران هر دو گروه در طول درمان وجود داشت (P<0.001). میزان کاهش درد در پایان دو ماه در گروه شوک درمانی بالای 60 درصد و در مورد بهبود فانکشن در حد 4/ 67 درصد بود و در گروه تزریق آستروئید نزدیک به 50 درصد بهبود درد و فانکشن حاصل شد. هرچند تفاوت معنی دار آماری ازنظر میزان این تغییرات بین دو گروه به دست نیامد. (P=0.068، 0.081) هر دو درمان شوک درمانی و تزریق موضعی آستروئید در درمان پلانتار فاسئیت مزمن در کاهش درد و بهبود فانکشن روزانه بیماران تا دو ماه پس از درمان موثرند بدون آنکه تفاوت واضحی در اثربخشی درمانی داشته باشند. لیکن درمان شوک درمانی به دلیل درصد بهبودی بیشتر و رضایت بالای بیماران به عنوان درمان ارجح بیشتر توصیه می گردد.