ارزیابی مقایسه ای توزیع دوز مثانه و دوز دریافتی بافت های در معرض خطر در انرژی های 6 و 15 مگاولت فوتونی در دو روش سه و چهار میدان در پرتودرمانی خارجی سرطان مثانه

هدف اصلی از انجام این مطالعه، بررسی میزان تاثیر انرژی فوتون های تابشی (6 و 15 مگاولت) و همچنین تعداد میدان های تابشی (3 و 4 میدان) بر توزیع دوز تومور و دوز دریافتی بافت های در معرض خطر در رادیوتراپی سرطان مثانه است.
در این مطالعه از اطلاعات تصاویر سی تی اسکن 12 بیمار مرد مبتلا به سرطان مثانه استفاده گردید. برای هریک از بیماران 8 سناریوی مختلف تابشی (با انرژی های 6 و 15 مگاولت و بیناب های تابشی سه میدان و چهار میدان)، طراحی و دوز کلی 6100 سانتی گری (4500 سانتی گری لگن و 1600 سانتی گری مثانه) منظور شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از انرژی های 15 مگاولت برای تابش کل لگن و مثانه با به کارگیری 3 میدان تابشی به بیشینه یکنواختی و همگنی دوز در بافت تحت تابش می انجامد. همچنین استفاده از انرژی 15 مگاولت برای تابش کل لگن و مثانه و به کارگیری 4 میدان تابشی منجر به کاهش میانگین دوز تجمعی در پروستات و سر استخوان های ران می گردد. درعین حال به منظور کاهش دوز میانگین تجمعی رکتوم در پرتودرمانی مثانه، بهتر است از 3 میدان تابشی با انرژی 15 مگاولت برای لگن و 6 مگاولت برای مثانه استفاده گردد.
نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر قابل توجه انتخاب مناسب انرژی فوتون و تعداد میدان های تابشی بر چگونگی توزیع دوز در بافت تومورال و همچنین دوز تجمعی بافت های در معرض خطر در پرتودرمانی سرطان مثانه می باشد.