نظام های مغزی فعال سازی/بازداری رفتاری با واسطه گری کنترل درونی در تدوین مدل خلاقیت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نظام مغزی بازداری/فعال سازی رفتار و کنترل درونی در تدوین مدل الگوی خلاقیت است.
روش پژوهش: نمونه آماری این پژوهش 334 نفر از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به شیوه چند مرحله ای است که توسط سه ابزار سیستم بازداری/فعال سازی رفتاری کارور و وایت (1994)، کنترل درونی راتر (1996) و خلاقیت عابدی (1372) مورد بررسی قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است که جهت تحلیل نتایج از مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد.
نتایج مدل برازش یافته نشان داد که سیستم بازداری رفتاری تنها به طور مستقیم کاهش دهنده خلاقیت است و سیستم فعال سازی رفتاری به طور غیر مستقیم با واسطه گری افزایش کنترل درونی ارتقا دهنده خلاقیت است. نقش واسطه گری کنترل درونی در مدل مذکور بحث و بررسی شد.