درمان شکستگی های پایلون دیستال تی بیا تیپ C2 و C3 با جا اندازی باز محدود و تثبیت با پین های ترانس آرتیکولار و پلاک های کوچک

زمینه ها و

درمان ایده آل برای شکستگی پایلون هنوز مورد بحث است. این مطالعه برای ارزیابی پیامدهای بالینی درمان شکستگی پایلون تیپ C2 و C3 (بر اساس طبقه بندی AO/OTA) با استفاده از جااندازی باز محدود و تثبیت با پلاک های کوچک و سیم های کرشنر داخل مفصلی کمکی انجام شده است.

31 شکستگی پایلون تیپ C2 و C3 شامل 5 شکستگی باز در این مطالعه وارد شدند. برای 10 بیمار شامل 5 مورد شکستگی باز تثبیت به وسیله فیکساتور خارجی دربرگیرنده مچ پا بلافاصله انجام گرفت. سایر 21 بیمار به طور موقت با اسپیلینت بی حرکت شدند. در مرحله نهایی شکستگی تیبیا و فیبولا با جااندازی باز محدود و سیم های کرشنر و پلاک کوچک تثبیت شد. ارزیابی رادیولوژیک و کلینیکی در بیماران انجام شد. ارزیابی عملکرد بر اساس سیستم امتیازدهی انجمن پا و مچ پای ارتوپدی آمریکا (AOFAS) اندازه گیری شد.

جااندازی آناتومیک سطح مفصلی در 29 بیمار (94%) مشاهده شد. هیچ موردی از عدم جوش خوردگی و نکروز پوستی مشاهده نشد. عفونت خفیف در 2 بیمار و عفونت عمقی در 1 مورد رخ داد. بدجوش خوردگی در 3 بیمار (9%) مشاهده شد. نتایج کارکردی نهایی بر اساس سیستم امتیازدهی AOFAS در 41/77% بیماران عالی، در 35/19% متوسط و در 22/3% ضعیف بوده است.

جااندازی محدود و تثبیت با پلاک کوچک و سیم کرشنر یک درمان قابل اعتماد برای شکستگی های باز و بسته تایپ C2 و C3 پایلون دیستال تیبیا است.