حساسیت آزمایشگاهی پسودوموناآئروژینوزاهای ایزوله شده از دستگاه ادراری بیماران مبتلا به UTI نسبت به داکسی سیکلین و tigecycline و مقایسه حساسیت با سایر آنتی بیوتیکهای ضد پسودوموناآئروژینوزا

پسودومونا آئروژینوزا باسیل گرم منفی است که معمولا عفونت با این ارگانیسم در بیمارانی که به دلائل مختلف از جمله نیاز طولانی مدت به مراقبت ویژه یا کاتترهای عروقی یا سوندهای ادراری متمکن را دارند رخ می دهد. هدف این مطالعه حساسیت آزمایشگاهی پسودوموناس آئروژینوزاهائی را که از بیماران مبتلا به عفونت ادراری ایزوله شده است از نظر حساسیت به آنتی بیوتیکهای داکسی سیکلین و tigecyclineسفتازیدیم، سفپیم، پیراسیلین/تازوباکتام، ایمی پنم، مروپنم، کلیستین، سیپروفلوکساسین، نیتروفورانتوئین و آمیکاسین به روش استاندارد دیسک دیفیوژن بررسی می کند. همچنین مقایسه حساسیتها در دو روش دیسک دیفیوژن و Etest برای دو آنتی بیوتیک داکسی سیکلین و Tigecycline از مقاصد دیگر این مطالعه است. از اهداف دیگر این طرح پی بردن به حساسیت پسودوموناهای MDR نسبت به داکسی سیکلین و tigecycline است.

تعداد 60 سوش پسودوموناس آئروژینوزا که پس از تستهای بیوشیمیائی و باکتریولوژیک ایزوله شده بودند وارد مطالعه شدند و حساسیت برای آنتی بیوتیکهای فوق الذکر به روش دیسک دیفیوژن بررسی شد. برای داکسی سیکلین و Tigecyclin آنتی بیوگرام به دو روش دیسک دیفیوژن Etestو انجام شد.

بیشترین حساسیت مربوط به کلستین =95% است و بعد به ترتیب نزولی عبارتند از: مروپنم=76 ٪ ، ایمی پنم= 63% ، سفپیم= 63% ، سفتازیدیم= 63% ، پیپراسیلین/تازوباکتام=55٪ ، داکسی سیکلین= 46٪ ، آمیکاسین= 45% ، سیپروفلوکساسین=35٪ ، تیقسیکلین= 15٪ و نیتروفورانتوئین=0 %. همچنین میزان توافق بررسی حساسیت با محاسبه شاخص کاپا برای بررسی میزان توافق دو روش دیسک دیفیوژن و Etest برای داکسی سیکلین و Tigecyclin نشان دهنده توافق متوسط است.

در حالت کلی میزان حساسیت آزمایشگاهی پسودوموناس آئروژینوزا های ایزوله شده به آنتی بیوتیکها به غیر از کلیستین از 80% پائین تر است (حتی نسبت به کارباپنمها). همچنین دیسک دیفیوژن برای آنتی بیوتیکهای داکسی سیکلین و Tigecycline در افتراق موارد مقاومت بینابینی از حساس چندان دقیق نیست. اکثر پسودومونا های MDR نسبت به داکسی سیکلین و Tigecycline نیز مقاوم هستند.