پیش بینی بهبودی ادراک شده و بهبودی عینی براساس متغیرهای روان شناختی پس از عمل قلب

بیماری های عروق کرونر قلب و مرگ و میر حاصل از آن رو به افزایش و مهم ترین عامل مرگ و میر و ناتوانی در ایران است. نقش عوامل روان شناختی مثبت به عنوان تعدیل کننده درسیر بیماری و بهبودی جای بحث است. هدف پژوهش حاضر، بررسی برخی عوامل آسیب شناختی مثبت دربرخی شاخص های بهبودی بعد از عمل قلب بود. بدین منظور، طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 43 نفر از بیماران مراجعه کننده به مرکز قلب جماران تهران جهت انجام عمل جراحی قلب به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر بخشودگی بین فردی، نگرشهای ناکارآمد، افسردگی، اضطراب استرس و شاخص بهبودی بیماران قلبی، قبل و سه ماه بعد از عمل قلب باز مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل رگرسیون، نشان داد که نگرشهای ناکار آمد با افزایش نمرات افسردگی، افزایش نمرات بخشودگی با کاهش افسردگی، اضطراب و استرس همبستگی دارد. همچنین از سه خرده مقیاس بخشودگی، کنترل رنجش با هر سه متغیر افسردگی، اضطراب، استرس و مولفه ی درک واقع بینانه فقط با متغیر اضطراب رابطه ی معکوس معناداری نشان داد. به علاوه، بخشودگی و نگرشهای ناکارآمد می توانند با واسطه گری نمرات افسردگی، اضطراب و استرس، پیش بینی کننده ی تب، درد و تنگی نفس بعد از عمل جراحی باشند. به نظر می رسد عوامل روان شناختی درسیر بهبودی بیماری های قلبی موثر است و در این بین بخشودگی، عامل موثر بر وضعیت سلامت روان و در این مسیر سلامت روان بر اساس شاخص های استرس، اضطراب و افسردگی در سیر بهبودی بیماران قلبی اثر می گذارد.