ارزیابی کلینیکی و رادیوگرافیک درمان گرفتاری درجه IIفورکا مولرهای فک پایین با استفاده از Demineralized Bone Matrix (Dynagraft) در مقایسه با روش Coronally Positioned Flap

بیان مساله: یکی از مشکلات درمان بیماری های پریودنتال، گسترش بیماری به ناحیه انشعاب ریشه ها می باشد. روش های متعددی برای درمان این ضایعات مطرح گردیده است. این روش ها شامل درمانهای Resective، Conservative و Regenerative می باشد.
مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش بازسازی شامل روش موقعیت دادن کرونالی فلپ و استفاده از ماده آلوگرفت Demineralized Bone Matrix (Dynagraft) به منظور بازسازی استخوان در درگیری فورکیشن درجه II فک پایین انجام شد.
در این مطالعه Randomized Controlled Clinical Trial که به صورت دو سویه کور انجام شد، 12 نفر از مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران (9 زن و 3 مرد) که در محدوده سنی 25 تا 40 سال بودند، مورد بررسی قرار گرفتند؛ این افراد دارای درگیری فورکای درجه II مولرهای فک پایین (طبقه بندی Glickman) به صورت Bilateral بودند. مولرهای یک طرف توسط ماده پیوندی Dynagraft و طرف مقابل توسط روش موقعیت دادن کرونالی فلپ مورد درمان قرار گرفتند. متغیرهای عمق پاکت (PPD)، سطح چسبندگی کلینیکی (CAL)، لثه کراتینیزه (KG) و عمق پروبینگ افقی (HPD) در زمان عمل، 3 و 6 ماه پس از جراحی اندازه گیری و ثبت شدند. همچنین به منظور بررسی تغییرات رادیوگرافیک استخوان و نیز تایید یافته های حاصل از اندازه گیری های کلینیکی در مقاطع زمانی فوق، رادیوگرافی RVG نیز انجام شد. تحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری Paired t انجام شد.
میانگین کاهش PPD 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 75/1 و 25/2 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 26/1 و 27/1 میلیمتر بود (005/0 P<). میانگین Attachment Gain 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 1/1 و 5/1 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 2/0 میلیمتر و 3/0 میلیمتر بود. میانگین کاهش لثه کراتینیزه 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 5/0 و 6/0 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 1/1 میلیمتر و 1/1 میلیمتر بود (005/0 P<). میانگین کاهش HPD 3 و 6 ماه بعد از عمل در گروه مورد به ترتیب 55/1 و 2 میلیمتر (005/0 P<) و در گروه شاهد 55/0 و 55/0 میلیمتر بود (01/0 P<). رادیوگرافی RVG تهیه شده از نواحی فوق 3 و 6 ماه بعد از عمل نشانگر تایید تغییرات ایجادشده طبق یافته های حاصل از اندازه گیری های کلینیکی بود؛ به گونه ای که ترمیم استخوان (Bone Filling) در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بهتر بود.
با توجه به نتایج این مطالعه، می توان استفاده از ماده پیوندی (Dynagraft) DBM را به عنوان روشی مناسب برای درمان ضایعات درجه II مولرهای فک پایین توصیه نمود. به هر حال مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر، مشاهدات طولانی مدت تر و نیز بررسی بافت شناختی برای ارزیابی کامل این گونه روش های بازسازی و پتانسیل آنها برای ترمیم درگیری فورکا مورد نیاز است.